Σκοτώνουν τα περίπλοκα infotainment;

Προφανώς και δεν είναι για αυτό και οι κατασκευαστές προσπάθησαν να βρουν λύση. Η BMW έκανε την αρχή με το iDrive, η φιλοσοφία του οποίου συνοψίζεται σε έναν κεντρικό πιεζο-περιστροφικό διακόπτη. Η περιστροφή του επιτρέπει την πλοήγηση στο μενού και το πάτημα του κάνει την επιλογή. Γύρω του υπάρχει μια πλειάδα κουμπιών για την άμεση μετάβαση σε συγκεκριμένα υπομενού (κλιματισμός, ήχος, ρυθμίσεις αυτοκινήτου, σύστημα πλοήγησης, κτλ). 

Την BMW ακολούθησε η Audi με το MMI, η Mercedes με το COMMAND. Πιο πρόσφατα η Lexus έβγαλε από το παιχνίδι τον πιεζοπεριστροφικό διακόπτη και έβαλε το… touch pad, ένα «ποντίκι» αφής.

Όπως και να έχει το θέμα είναι πως είναι πρακτικά αδύνατο να κάνεις τη σωστή επιλογή αν δεν πάρεις τα μάτια σου από το δρόμο, να χάσεις δηλαδή την απόλυτη συγκέντρωση στην οδήγηση. Αυτή για την οποία τρως πρόστιμο αν οδηγείς και χρησιμοποιείς το κινητό σου τηλέφωνο χωρίς hands free, κάτι το οποίο μπορεί να σε… σκοτώσει, όπως λένε οι καμπάνιες. 

Τότε γιατί να μην μπορεί να σε σκοτώσει και η περιπέτεια αναζήτησης και επιλογής μιας λειτουργίας, μέσω ενός διακόπτη που γυρίζει δεξιά αριστερά ανάμεσα από δεκάδες επιλογές; Προφανώς και μπορεί! Η οδήγηση δεν είναι παίξει γέλασε. 

Απαιτεί από τον οδηγό να είναι 100% συγκεντρωμένο σε αυτό που κάνει, όχι μόνο για να μην κάνει αυτός λάθος, αλλά και για να μπορεί να εντοπίζει έγκαιρα κινδύνους από άλλους οδηγούς, που μπορεί να προκαλέσουν ατύχημα. 

Τα συστήματα με πιεζοπεριστροφικούς διακόπτες μόνο την 100% συγκέντρωση δεν ευνοούν. Απεναντίας αποτελούν πηγή κινδύνου αν ο χειρισμός τους δεν γίνεται υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Μια από αυτές είναι η ιδιαίτερη εξοικείωση και ο άλλος είναι η… στάθμευση.

Τη στιγμή που οι οθόνες αφής είναι αρκετά πιο απλές στο χειρισμό και έχουν ρίξει σημαντικά το κόστος, η Audi, η BMW και η Mercedes, αρνούνται να τις εφαρμόσουν. Όσο και να έχει βελτιωθεί το iDrive της BMW π.χ, παραμένει αδύνατο να αλλάξεις παραμέτρους και λειτουργίες στο σύστημα infotainment χωρίς να πάρεις τα μάτια σου από το δρόμο, ενώ οδηγείς. Η μόνη ασφαλής λύση είναι η στάθμευση, όπως ακριβώς θα έκανε ένας λογικός οδηγός που χρειάζεται να τηλεφωνήσει και δεν έχει hands free. 

Κάποια συστήματα μάλιστα «κλειδώνουν» κάποιες λειτουργίες, όπως αυτή την πλοήγησης, όταν το αυτοκίνητο είναι σε κίνηση. Οι όποιες αλλαγές επιτρέπονται μόνο όταν το αυτοκίνητο είναι σε στάση.

Ανέκαθεν ήταν πεισματάρηδες οι Γερμανοί. Φαίνεται πως προσπαθούν να μας πείσουν πως έχουν δίκιο και επιμένουν σε λύσεις, όπως το iDrive. Όμως ούτε και με πλύση εγκεφάλου δεν μας πείθουν. Από την άλλη οι έρευνες έδειξαν πως οι Γερμανοί χρήστες τα προτιμούν απέναντι στις οθόνες αφής. 

Σίγουρα τα αυτοκίνητα είναι φορτωμένα με δεκάδες συστήματα από τη μια και από την άλλη ο καταιγισμός κουμπιών στην κονσόλα αποτελεί εντελώς ξεπερασμένο εργονομικό πρότυπο. Συμφωνούμε. Ωστόσο υπάρχουν λύσεις και μάλιστα οικονομικότερες από τα συστήματα με πιεζοπεριστροφικό διακόπτη, όπως το SYNC2 της Ford, το οποίο συνδυάζει οθόνη αφής και φωνητικές εντολές. Προφανώς όμως και οι οθόνες αφής μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή του οδηγού. Αυτό όμως γίνεται για λιγότερο χρόνο και η διαδικασία χειρισμού δεν είναι τόσο πολύπλοκη.

Όπως και να έχει η προσοχή είναι απαραίτητη. Η οδήγηση γίνεται πλέον εύκολη, αλλά τα αυτοκίνητα περίπλοκα. Σε τελική ανάλυση ο οδηγός είναι αυτός που έχει τον έλεγχο. Ακόμη και το πιο εύκολο στη χρήση σύστημα infotainment μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα έναν οδηγό, που δεν έχει επίγνωση, του που, του τι και το πώς το οδηγεί.