Non-Paper

Και μετά έρχεται το θέμα της ανανέωσης. Πριν φτάσει κανείς το 65ο έτος της ηλικίας του δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Είναι ικανός, πιστοποιημένος οδηγός. Δεν χρειάζεται να εκπαιδευτεί σε τίποτε άλλο, καμία νέα τεχνολογία. Ακόμη κι αν υποπέσει σε παραπτώματα, ή αν η συμπεριφορά του ή ικανότητά του, οδηγεί σε "συμβάντα" στο δρόμο, είναι δηλαδή με λίγα λόγια ανεπίδεκτος, δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός βελτίωσης ή αναθεώρησης.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα σε όλες τις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες οι οδηγοί έχουν συχνές ευκαιρίες μετεκπαίδευσης. Με το αζημίωτο, βέβαια, που εκ πρώτης ακούγεται υπερβολικό: να πληρώσεις για να εκπαιδευτείς εκ νέου. Δεν είναι όμως καλύτερο από ένα στεγνό πρόστιμο; 

Στην Γερμανία, τη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία, οδηγοί που «συλλαμβάνονται» να παραβιάζουν τον ΚΟΚ περνούν από μετεκπαίδευση με το ίδιο κόστος ενός προστίμου. Συνήθως παίρνει μια ολόκληρη μέρα σεμιναρίων ή και πρακτικών, και έχει αποδειχθεί πως προσφέρει μία τεράστια βελτίωση, αντί απλά έσοδα στο δημόσιο αφήνοντας τον οδηγό αυτόν να ξαναβγεί στο δρόμο όπως ήταν και πριν.

Ένα τέτοιο μέτρο θα ήταν πολύ καλό για την Ελλάδα όπου η ύπαρξη διπλώματος δεν εξασφαλίζει καν τη βασική ικανότητα οδήγησης. Το θέμα είναι, πως θα βελτιωνόταν ένας οδηγός που δεν ήταν εξ αρχής ικανός να οδηγήσει;
Τι λέτε λοιπόν; Αρκεί ένα δίπλωμα στην Ελλάδα για να οδηγήσει κανείς; Και τι πιστεύετε πως πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτό;