Non-Paper

Με πέντε σχέσεις, όπως έχουν τα περισσότερα μίνι, μικρά αλλά και μεγαλύτερα μοντέλα με βασικές εκδόσεις κινητήρα, αυτή η δουλειά γίνεται σχετικά καλά. Αρα γιατί θέλουμε παραπάνω; 

Θα έχετε προσέξει ότι όλα τα ντίζελ μοντέλα σήμερα έχουν εξάρια κιβώτια. Γιατί απλά τα μοτέρ τους έχουν μικρότερο φάσμα λειτουργίας, δύο με τρεις χιλιάδες στροφές, και γίνεται έτσι απαραίτητο να υπάρχει πυκνή κλιμάκωση ώστε ο κινητήρας να μην «τελειώνει» κάθε φορά που πατάμε το γκάζι. Κάθε αλλαγή ταχύτητας τον επαναφέρει ώστε να ξεκινήσει από την αρχή μια νέα διαδικασία επιτάχυνσης. 

Οι βενζινοκινητήρες δεν έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη για πολλές σχέσεις, γιατί έχουν φάσμα λειτουργίας σχεδόν διπλάσιο από τους ντίζελ. Αρα γιατί βλέπουμε όλο και περισσότερες σχέσεις και σε τέτοια μοτέρ;
Βλέπεις μπορεί το φάσμα λειτουργίας να είναι μεγαλύτερο, όμως οι στροφές στις οποίες το μοτέρ πετυχαίνει την καλύτερη απόδοση με τη χαμηλότερη κατανάλωση και ρύπους είναι πολύ περιορισμένες. Έτσι με ένα κιβώτιο πολλών σχέσεων φέρνουμε το μοτέρ σε κάθε αλλαγή να λειτουργεί σε αυτό το ειδικό φάσμα. Και έτσι έχουμε έξι σχέσεις που είναι μάλλον αρκετές για χειροκίνητο.
Στο αυτόματο από την άλλη, ο αριθμός των σχέσεων δεν απασχολεί. 

Δεν καλείται ο οδηγός να αλλάζει επτά ή οκτώ σχέσεις, και έτσι μπορεί να φτάσουμε σε μεγαλύτερους αριθμούς. Όσο μεγαλύτερος ο αριθμός τόσο πιο ακριβές το φάσμα στροφών λειτουργίας που περιστρέφεται το μοτέρ στα «καλύτερά» του. 

Με 10 σχέσεις μπορεί ο κατασκευαστής να έχει το μοτέρ του σε λειτουργία σε ένα φάσμα 200-400 στροφών στο 90% της χρήσης του. Μεγάλη υπόθεση σε σχέση με τις 2.000 σ.α.λ. που επιτρέπει το πεντάρι και μόλις στο 60% της λειτουργίας. Δεν είναι καλύτερα να λειτουργείς το μοτέρ σου εκεί ακριβώς που πετυχαίνει όλα τα καλύτερα νούμερα; 

Τι λέτε λοιπόν; Αν οι πολλές σχέσεις «κολακεύουν» ένα μοτέρ, μήπως είναι καλύτερα; Εσείς μέχρι πόσες είστε διατεθειμένοι να αλλάζετε μόνοι σας; Και τελικά μήπως το αυτόματο είναι πλέον μονόδρομος;