Non-Paper

Το αυτοκίνητο ως πάγιο, γίνεται το ίδιο με το κινητό τηλέφωνο. Το παίρνετε με συνδρομή και κάθε δύο χρόνια το αλλάζετε για το επόμενο μοντέλο, με νέα συνδρομή. Μέχρι πριν μερικά χρόνια το βασικό εμπόδιο για πολλούς ήταν το γεγονός ότι στο τέλος της μίσθωσης το αυτοκίνητο δεν τους «μένει». Σήμερα όμως, θα θέλατε αλήθεια να σας μείνει ένα αυτοκίνητο 4 ή πέντε ετών; Να το κάνετε τι; Να το κυκλοφορείτε χωρίς έξοδα, ως δικό σας; Γιατί για πώληση το πράγμα είναι λίγο δύσκολο.

Η χρονομίσθωση αποτελεί την καλύτερη λύση στην Ελλάδα όπου οι κυβερνήσεις αλλάζουν τη νομοθεσία φορολόγησης κάθε τόσο και δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Όταν συμφωνήσεις την μηνιαία δαπάνη, δεν σε απασχολεί ούτε το κόστος τελών κυλοφορίας ή αν αυτά αλλάξουν, ούτε το τεκμήριο και ο κυβισμός, ούτε το κόστος ασφάλισης και συντήρησης. Μόνο το κόστος καυσίμου σε νοιάζει αφού είναι το μόνο που πληρώνεις.

Όσο για το τι σου «μένει» στο τέλος, οι οδηγοί που χρονομισθώνουν ξέρουν πλέον ότι στο πέρας της τετραετίας δεν χάνουν το αυτοκίνητό τους. Το ξεφορτώνονται. Και συνεχίζουν με το ίδιο πάγιο με ένα ολοκαίνουργιο.

Εσείς πως το βλέπετε αυτό το μοντέλο απόκτησης καινούργιου; Επιμένετε στην αγορά; Τι είναι αυτό που σας κάνει να το θέλετε «δικό» σας; Η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα το ξεχρεώσετε και δεν θα το πληρώνετε; Μήπως τότε θα είναι απλά παλιό και χωρίς αξία; Τι λέτε;