Non-Paper

Όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε όλοι έχουμε στο μυαλό μας μια εικόνα για τον οδηγό κάθε μάρκας. Μια εικόνα που φυσικά δεν μπορεί να είναι αυτή του κάθε οδηγού πίσω από το τιμόνι, αλλά τη δέχεστε ως πιθανότερη για να ξέρετε τι να περιμένετε.

Έτσι, όταν βλέπετε ένα μεγάλο, ακριβό και πολυτελές σεντάν στο δρόμο, χωρίς να έχετε την παραμικρή ιδέα για τον οδηγό του, θα τον περιγράφατε ως μάλλον συντηρητικό, μεγαλύτερο σε ηλικία, σχετικά ευκατάστατο, αλλά μάλλον αυστηρό και δύστροπο στο δρόμο που συνηθίζει να οδηγεί στην αριστερή λωρίδα, ακόμη και όταν οι άλλες δύο είναι άδειες… Εκτός βέβαια αν αυτό το σεντάν αποτελεί μία «ειδική», σπορ έκδοση πολλών ίππων. 

Στην παραπάνω περίπτωση, αν δηλαδή δείτε ένα σπορ αυτοκίνητο, χωρίς και πάλι το παραμικρό στοιχείο, θα είστε πιο εύκολοι να δεχθείτε ότι πρόκειται για πιο «ζωντανούς» τύπους, με περισσότερο περιπετειώδη χαρακτήρα, νέους ή νεανίζοντες και πιο πρόθυμους να παραχωρήσουν προτεραιότητα στη διασταύρωση.

Άλλη περίπτωση αποτελούν οι οδηγοί των κακοσυντηρημένων και παλιών αυτοκινήτων, αυτών με τις πολλές γρατζουνιές στους προφυλακτήρες. Αποκλείεται να μην σκεφτείτε ότι αυτοί είναι απρόσεχτοι και ότι όταν παρκάρουν στριμώχνονται σε θέσεις ακουμπώντας με δύναμη το εμπρός και το πίσω αυτοκίνητο. 

Και έτσι χτίζετε τα κλισέ για το προφίλ του οδηγού κάθε μάρκας, και βγαίνετε στο δρόμο περιμένοντας να τους αντιμετωπίσετε με αυτό που έχετε στο μυαλό σας. Το πιο εύκολο τεστ για το πόσο επιτυχημένο είναι το κλισέ που δημιουργείτε είναι να δείτε πόσο εμπίπτετε εσείς στις κατηγορίες που έχετε φτιάξει.