Non-Paper

Όταν τα τηλέφωνα ήταν «χαζά», δηλαδή όχι έξυπνα (smart), η συμβίωση με το αυτοκίνητο ήταν απλή υπόθεση. Όπως περίπου και κάθε άλλο αντικείμενο που κρατάτε, τα κλειδιά ή το πορτοφόλι, το κινητό τηλέφωνο έβρισκε μία θέση στο αυτοκίνητο και έμενε εκεί.

Όμως τα τηλέφωνα άλλαξαν. Πρώτον τα έξυπνα τηλέφωνα έχουν πλέον συνεχή ανάγκη από φόρτιση. Με τις μπαταρίες τους να κρατάνε το πολύ μία μέρα, κάθε φορά που μπαίνετε στο αυτοκίνητο είναι μία ευκαιρία να φορτίζετε το κινητό και να αυξάνετε την αυτονομία του. Που σημαίνει πως σίγουρα θέλετε έναν φορτιστή αυτοκινήτου ή καλώδιο USB.

Από κει και πέρα είναι και η χρήση του τηλεφώνου. Παλιότερα το τηλέφωνο καθόταν σε κάποια θήκη του αυτοκινήτου μέχρι να το χρειαστείς, να κάνεις μία κλήση και να το αφήσεις πάλι στη θέση του. Σήμερα το τηλέφωνο στο αυτοκίνητο είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ακόμη και του οδηγού. Γιατί εκτός από τηλέφωνο, είναι πλοηγός, χάρτης, κέντρο ψυχαγωγίας, για να μην πούμε κέντρο επικοινωνίας και επαφής με τον διαδικτυακό κόσμο, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο είναι επικίνδυνο.

Αυτό που έχει σημασία είναι πως το κινητό σήμερα πρέπει να είναι σε περίοπτη θέση. Θέλει την δική του βάση με βεντούζα συνήθως στο τζάμι, πρέπει να είναι σε θέση ώστε να φαίνεται, αλλά να μπορείς και να το φτάνεις με το χέρι για να το λειτουργείς, ενώ πρέπει να είναι και τοποθετημένο ώστε το καλώδιο του φορτιστή να μην είναι μέσα στη μέση.

Αν τώρα υπάρχει και δεύτερο τηλέφωνο, ή αν στο αυτοκίνητο κινούνται και άλλα μέλη της οικογένειας με τις δικές τους συσκευές, το πράγμα μπλέκει. Μπορεί να μην έχουν δική τους βάση, θέλουν όμως σίγουρα φορτιστή ή και καλώδιο ήχου για σύνδεση με το ηχοσύστημα.

Δεν είναι λίγα τα αυτοκίνητα που έχουν μαζέψει δύο τρεις φορτιστές, άλλα τόσα καλώδια ήχου, ή ακουστικά και συστήματα ανοιχτής ακρόασης, με τα μικρόφωνά τους, τα ηχεία τους και ένα σωρό άλλα καλώδια. Βάσεις, θήκες, ακόμη και μπαταρίες φόρτισης, κλείνουν το πακέτο σαβούρας που το κινητό φέρνει στο αυτοκίνητο.