4 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ »
Η «προσωπική» σας ασφάλεια
(31/1/2012)
Το σύστημα πέδησης είναι υπεύθυνο για την ακινητοποίηση του αυτοκινήτου σε κάθε ενδεχόμενο. Πως όμως λειτουργεί το συγκεκριμένο σύστημα και ποιες διαφορές εντοπίζονται ανάλογα με το κάθε αυτοκίνητο;
Στις δαγκάνες των φρένων τοποθετούνται τα τακάκια, τα οποία εφαρμόζουν πάνω στο δισκόφρενο και ακινητοποιούν τον τροχό.
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Πως λειτουργείΌταν ασκούμε πίεση στο πεντάλ του φρένου, τα υγρά του κυκλώματος πιέζουν το έμβολο που βρίσκεται στις δαγκάνες και αυτό με τη σειρά του τα τακάκια που εφαρμόζουν πάνω στους δίσκους. Με αυτόν τον τρόπο επέρχεται η μείωση της περιστροφής των τροχών ή ακινητοποίηση, ανάλογα με την κατάσταση. Στην περίπτωση των ταμπούρων (που τοποθετούνται μόνο στους πίσω τροχούς, γιατί οι πιέσεις που ασκούνται σε αυτούς κατά τη διάρκεια ενός φρεναρίσματος είναι πολύ μικρότερες από αυτές των μπροστινών τροχών), η λειτουργία διαφέρει. Το συγκεκριμένο τμήμα αποτελείται από το τύμπανο, τις σιαγόνες και τα ελατήρια επαναφοράς. Το τύμπανο είναι στην ουσία το κάλυμμα του συστήματος και οι σιαγόνες αναλαμβάνουν την επιβράδυνση του τροχού μέσω της τριβής που ασκούν στο εσωτερικό του τυμπάνου. Τα ελατήρια επαναφοράς έλκουν τις σιαγόνες προς τον άξονα περιστροφής του τροχού, όταν «αφήνουμε» το πεντάλ του φρένου. Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, στα διαστήματα που στο πεντάλ του φρένου δεν ασκείται πίεση, τα τακάκια βρίσκονται πολύ κοντά με το δίσκο (από 0,1 έως 0,15 χλστ.), ώστε η «απόκριση» του συστήματος να είναι σχεδόν ακαριαία.
Ποιες κατηγορίες υπάρχουν
Στα περισσότερα αυτοκίνητα συναντούμε δισκόφρενα με ένα έμβολο πίεσης στα τακάκια. Ωστόσο, σε οχήματα υψηλών επιδόσεων, τοποθετούνται δαγκάνες με περισσότερα -από ένα- έμβολα, ώστε να ασκείται μεγαλύτερη πίεση. Όσον αφορά στα δισκόφρενα, εκτός από τους κοινούς δίσκους, υπάρχουν οι αεριζόμενοι που κατασκευάζονται σε διάφορους τύπους. Η συνηθέστερη μορφή αεριζόμενων δίσκων είναι, αυτοί που αποτελούνται από δύο παράλληλους δίσκους, οι οποίοι ενώνονται μέσω νευρώσεων που έχουν σκοπό να μεταφέρουν γρήγορα τη θερμοκρασία στο περιβάλλον. ¶λλοι τύποι είναι οι τρυπητοί, οι χαρακτοί ή και ο συνδυασμός αυτών των δύο, οι οποίοι έχουν το πλεονέκτημα του μικρότερου βάρους και της καλύτερης απαγωγής της θερμότητας. Το υλικό κατασκευής των περισσότερων δίσκων είναι ο χυτοσίδηρος. Αυτό το υλικό έχει χαμηλό κόστος και ικανοποιητική απόδοση, αλλά μεγάλο βάρος. Στο συγκεκριμένο «πρόβλημα», η λύση δόθηκε με τη χρησιμοποίηση άλλων υλικών, όπως τα ανθρακονήματα, που είναι περίπου 4 φορές ελαφρύτερα από το χυτοσίδηρο και έχουν καλύτερο συντελεστή τριβής, ενώ είναι εξαιρετικά ανθεκτικά σε υψηλές θερμοκρασίες. Όμως, η χρήση τους δεν ενδείκνυται για καθημερινή χρήση γιατί υπάρχει μεγάλη φθορά του υλικού, ενώ ο επιθυμητός συντελεστής τριβής του υλικού καθίσταται εφικτός σε θερμοκρασίες άνω των 200 βαθμών Κελσίου. Επίσης, υπάρχει ακόμη ένα υλικό κατασκευής δίσκων από ανθρακονήματα με υγρό πυρίτιο, που χρησιμοποιείται για τα "κεραμικά" φρένα. Αυτά αντέχουν σε θερμοκρασίες πολύ πάνω από τους 2.000 βαθμούς Κελσίου και είναι ανθεκτικότερα και ελαφρύτερα από όλα τα άλλα είδη, αλλά εξαιρετικά ακριβά σε κόστος.
automikro.jpg)