Πόσο σε εκφράζει αυτό που οδηγείς;

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Τι ισχύει όμως με το αυτοκίνητο, μήπως ένα μουράτο αμάξι φτιάχνει και τη δική μας …μούρη; Η αλήθεια είναι πως πολλοί άνθρωποι, ακολουθώντας την καταναλωτική τάση της εποχής, αντιμετωπίζουν το αυτοκίνητο ως μέσο επίδειξης πλούτου. Από την άλλη, οι «μη έχοντες» δεν έχουν άλλη επιλογή από το να οδηγούν το μέσο που αποδεικνύει τη δυσχερή τους οικονομική επιφάνεια. Βέβαια, δεν λείπουν και οι ακραίες εξαιρέσεις, όπου άνθρωποι κυριευμένοι από μια μεγαλομανία, έχουν στην ιδιοκτησία τους ένα όχημα που δε συνάδει με τα έσοδά τους. Δεν είναι τόσο σπάνιο, δηλαδή, να βλέπεις υπάλληλο να έχει ακριβότερο αμάξι από το αφεντικό του.

Πόσο ενδεικτικό είναι, όμως, το αυτοκίνητο που οδηγούμε για το χαρακτήρα μας; Το γνωστό αντρικό (και κάπως σεξιστικό) στερεότυπο «Θέλω τη γυναίκα μου καυτή, τη μπύρα μου κρύα και το αυτοκίνητό μου γρήγορο», τι μας λέει; Όπως σε κάθε αγορά –μικρή ή μεγάλη- η απόκτηση ενός αυτοκινήτου γίνεται με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του κάθε ανθρώπου, ενώ είναι ενδεικτική του χαρακτήρα του. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που οι μοδάτοι οδηγούν cabrio, οι «ανήσυχοι» SUV, οι γεμάτοι αδρεναλίνη γρήγορα και οι «κανονικοί» τα υπόλοιπα συμβατικά οχήματα.

Το αυτοκίνητο, όμως, δεν είναι ένα απλό προϊόν, καθώς από πολλούς θεωρείται ως το απόλυτο gadget ενηλίκων. Από τη μία έχουμε τις ανάγκες και τη λογική, αλλά από την άλλη έχουμε τις επιθυμίες και το συναίσθημα. Πολλοί επιλέγουν ένα από τα δύο άκρα, ενώ κάποιοι προσπαθούν να βρουν τη χρυσή τομή και να βρουν ένα αμάξι που ικανοποιεί τόσο τα «πρέπει» όσο και τα «θέλω» τους. Και αν οι γυναίκες έχουν πιο πολλά πεδία για να εκτονώσουν την ανάγκη τους για κάτι ιδιαίτερο (ρούχα, κοσμήματα, καλλυντικά κ.τ.λ.), τι να πούμε για τους «κακόμοιρους» τους άντρες; Αντε κανένα ρολόι στην καλύτερη περίπτωση… Αλλά το απόλυτο αντρικό gadget είναι με διαφορά το αυτοκίνητο, σε μία σχέση που οι περισσότεροι άνδρες έχουν χτίσει από την παιδική κιόλας ηλικία.

Στην εποχή που το «φαίνεσθαι» είναι σημαντικότερο του «είναι», μικρές ή μεγάλες αγορές (σπίτι, αμάξι, ρούχα κ.τ.λ.) μπορούν να φτιάξουν το κοινωνικό πρόσωπο ενός ανθρώπου. Το αυτοκίνητο είναι όντως ένα εργαλείο και υπάρχουν πολλοί που το αντιμετωπίζουν απλά ως ένα μέσο ικανοποίησης των αναγκών τους. Όμως, ακόμα περισσότεροι το βλέπουν ως ένα gadget που απευθύνεται στο συναίσθημά τους και ως τέτοιο θέλουν να εκπληρώνει τις επιθυμίες ή τα όνειρά τους. Είναι και αυτοί που το θεωρούν (και είναι) ένα μέσο κοινωνικής προβολής και κοινωνικής αναβάθμισης.

Σε κάθε περίπτωση, το αυτοκίνητο δείχνει να βρίσκεται σε συνάρτηση με την ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου. Μήπως τελικά, όμως, τα ράσα είναι αυτά που κάνουν τον παπά; Τελικά είμαστε ό,τι οδηγούμε ή οδηγούμε ό,τι είμαστε; Εσείς τι πιστεύετε;