Non-Paper

Αν ένα αυτοκίνητο μπορεί να κινείται μόνο του χωρίς οδηγό, για ποιόν ακριβώς λόγο θα πρέπει να το παρκάρεις κάπου για να πας στη δουλειά σου, όταν μπορεί να σε πηγαίνει αυτό και να γυρίζει πίσω;

Τα αυτόνομα αυτοκίνητα ίσως είναι η πιο μισητή ιδέα της αυτοκίνησης σήμερα. Ακόμη πιο μισητά και από τα αυτοκίνητα-λευκές συσκευές, τα ηλεκτρικά. Όμως η αυτονομία έχει και κάποιες θετικές προεκτάσεις. Γιατί αν πάψεις να βλέπεις το αυτόνομο ως ένα αυτοκίνητο που σου κλέβει την απόλαυση της οδήγησης, αλλά ένα αυτοκίνητο με δικό του (ή μάλλον δικό σου) σοφέρ, το πράγμα αλλάζει.

Στη σχεδίαση των πόλεων των επόμενων 20 ετών, πρωτεύουσες όπως το Λονδίνο και το Παρίσι, λαμβάνουν υπόψη τους δύο παράγοντες: πρώτα την ηλεκτροκίνηση που θα αλλάξει τους δρόμους από απλή άσφαλτο, σε δίκτυο φόρτισης, και μετά την αυτονόμηση, που θα κάνει τους δρόμους «έξυπνους», αλλά θα επιφέρει και ακόμη μία μεγάλη αλλαγή. Το πάρκινγκ.

Ήδη σήμερα υπάρχει η τεχνολογία τα αυτοκίνητα που παρκάρουν μόνα τους, αφού κάνουν μια γύρα στα μεγάλα πάρκινγκ των σούπερ μάρκετ και βρουν θέση στάθμευσης, να κάνουν τον κόπο να αφήσουν οδηγό και επιβάτες στην πόρτα του μαγαζιού και μετά να πάνε να παρκάρουν μόνα τους. Μέχρι να ξαναπάνε να πάρουν τους ανθρώπους από την πόρτα και να φύγουν.

Το επόμενο στάδιο της αυτονόμησης, θέλει αυτοκίνητα που σε πάνε στον προορισμό σου και μετά φεύγουν για να παρκάρουν όπου βρουν, όσο μακριά και αν είναι. Το να βρεις να παρκάρεις «κοντά» γίνεται τελείως αδιάφορο. Σε συνδυασμό με την ηλεκτροκίνηση, αυτό βολεύει πολύ, αφού έτσι δεν απαιτείται να υπάρχει δίκτυο φόρτισης παντού. Αν το αυτόνομο αυτοκίνητο μπορεί να πάει να φορτίσει κάπου μέχρι να έρθει να σε πάρει, το πράγμα γίνεται απλό.

Τι γίνεται όμως αν η επίσκεψή σου είναι σύντομη; Δεν υπάρχει χρόνος για μπρος-πίσω σε μακρινό πάρκινγκ. Εδώ αρχίζει το θέμα να αποκτά ένα αρνητικό πρόσημο. Γιατί το πιο απλό θα ήταν το αυτοκίνητο να κάνει μια γύρα το τετράγωνο και να έρθει πάλι. Και αυτή η λογική μπορεί να πάει λίγο πιο πέρα. Να κάνει δηλαδή δύο γύρους, ή τρεις, ή να κάνει γύρους μέχρι να είσαι έτοιμος να φύγεις.

Αυτό το τελευταίο σενάριο είναι μάλλον εφιαλτικό. Φαντάσου όλα τα αυτοκίνητα σε μόνιμους γύρους μέσα στην πόλη, περιμένοντας να περάσει η ώρα να σε μαζέψουν από την επίσκεψή σου, τα ψώνια σου, ή τη δουλειά σου. Με δεδομένο πως σήμερα το πάρκινγκ είναι ακριβότερο στο κέντρο των πόλεων από ότι είναι το ρεύμα που θα «κάψουν» τα αυτόνομα γυρίζοντας γύρω γύρω, το δέλεαρ για μια τέτοια «λειτουργία» είναι μεγάλο.

Πως ακούγεται λοιπόν το τέλος του παρκαρίσματος; Ευκολία, ή εφιάλτης; Τι λέτε;