Non-Paper

Συνήθως τέτοιοι συμβιβασμοί γίνονται για λόγους τιμής. Χρηματικής τιμής. Αφού είναι εύκολο να εκτιμήσεις και να θαυμάσεις μια μάρκα όπως η BMW, ή η Mercedes, αλλά μάλλον δύσκολο να την αγοράσεις. Και μπορεί σε μια στιγμή ευθυμίας να πεις πως τις εκτιμάς και τις θαυμάζεις, αλλά δεν θα αγόραζες ποτέ ένα μοντέλο τους. Αφήνοντας τον λόγο στο «φλου». Θα καταλάβουν οι γύρω σου.

Όμως εδώ μιλάμε για αυτοκίνητα της δικής σου πραγματικότητας. Δηλαδή πας να πάρεις ένα μικρομεσαίο SUV, και έχεις ένα σωρό μοντέλα να διαλέξεις. Αγαπάς και εκτιμάς, ας πούμε ένα Peugeot, και ζαχαρώνεις το 3008, όμως τελικά αγοράζεις το Qashqai. Γιατί;

Οι πιο συχνές περιπτώσεις έχουν να κάνουν με μάρκες που δεν έχουν μοντέλα στην κατηγορία που θέλουμε. Στην περίπτωση του μικρομεσαίου SUV, για παράδειγμα, θα ήθελες πολύ μια Alfa Romeo, γιατί κατά βάθος είσαι ιταλόφιλος, έλα όμως που η Alfa δεν έχει τέτοιο μοντέλο στη γκάμα της. Δικαιολογίες. Γιατί και αν είχε, θα έβρισκες άλλους λόγους. Αυτή είναι η περίπτωση ακριβώς που συζητάμε. Να υπάρχει το μοντέλο, να τη θες τη μάρκα, αλλά να μην την αγοράζεις.

Συμβαίνει να υπάρχει μια προκατάληψη απέναντι σε κάποιες μάρκες, είτε από (παλιές) προσωπικές εμπειρίες, είτε από λόγια τρίτων, είτε από κλισέ που δεν μπορούμε να αποβάλλουμε. «Να, μου αρέσει η Fiat, αλλά τα μεγαλύτερα μοντέλα της δεν πιάνουν» και έτσι ενώ το Tipo σου μιλάει και το θες, αγοράζεις ένα Leon.

Και υπάρχουν μάρκες που έχουν χτιστεί πάνω σε αυτή τη λογική, δηλαδή που δεν έχουν δικό τους κοινό, αλλά γιατί προσελκύουν τον κόσμο που θα ήθελε κάτι άλλο, αλλά δεν το αγοράζουν. Και αντ`αυτού βρίσκουν την «σιγουριά» σε μια μάρκα που δεν τους κάνει «κλικ» αλλά τους μιλάει τη γλώσσα της λογικής.

Εσείς ποιά μάρκα εκτιμάτε και θαυμάζετε αλλά δεν αγοράζετε; Και ποιά μάρκα αγοράζετε τελικά;