Nissan GT-R Vs Aprilia RSV4 στα Μέγαρα

Με νωπή ακόμη την αλληλοεπικάλυψη turbo κλαγγών με «ξυράφιασματα» superbike και την ανατριχίλα έκδηλη σε κάθε πόρο των σώματός μου, θέλω ένα και μόνο πράγμα: Να ανέβω όπου πιο ψηλά γίνεται και να ουρλιάξω πως η εξωγήινη αποτελεσματικότητα του Nissan GT-R προσπάθησε να «στριμώξει» στα σχοινιά της πίστας των Μεγάρων ακόμη και ένα κορυφαίο superbike, όπως η Aprilia RSV4 1100 Factory  των 0,92 κιλών ανά ίππο.

Μόνο τυχαίο δεν είναι το προσωνύμιο «Godzilla» για το Nissan GT-R: Ο χειροποίητος V6 turbo κινητήρας των 570, πλέον, ίππων, τα «ψαγμένα» μηχανολογικά χαρακτηριστικά και η σοφιστικέ τετρακίνηση καθιστούν το εκφοβιστικό τετρακίνητο ιαπωνικό υπεραυτοκίνητο, ένα «τέρας» που μεταβολίζει με μοναδικό τρόπο (άφθονη) 100στάρα βενζίνη για να κυνηγήσει και να κατασπαράξει «αλλόθρησκα», διπλάσιας τιμής, supercars με αντίστοιχες επιδόσεις.
 

Το GT-R είναι ένα μύθος και πλέον μια από τις τελευταίες καθαρόαιμες, brutal πολεμικές μηχανές. Ούτε ηλεκτρομοτέρ, ούτε σεβασμός στην κατανάλωση. Μόνο ωμή, βασανιστική δύναμη έτοιμη να κατασπαράξει ό,τι βρει στο διάβα της. Με μετρημένο «0-100» σε 3,0 δλ τι να του αντισταθεί; Αν υπάρχει σήμερα ένα supercar που μπορεί να κατηγορηθεί ευθέως για bullying αυτό είναι χωρίς αμφιβολία ο «Godzilla».

Και πάνω στη σχετική κουβέντα, που είχα με τον σχεδόν εθισμένο στο GT-R συνάδελφο Σταμάτη Καγιαλή που κάθεται στο διπλανό γραφείο, ήρθαν οι αντιρρήσεις από τα παλικάρια μας του Moto Τρίτη. «Με το 1/8 των χρημάτων, το Αprilia RSV4 1100 Factory το ξεφτιλίζει στα Μέγαρα» δηλώνει με θράσος και άγνοια κινδύνου ο Aρης Κουτσουμπάκης και δεν χρειαζόμουν και πολύ για να σηκώσω το γάντι. Το τηλέφωνο στα κεντρικά της Nissan έγινε, το «ΟΚ» δόθηκε και λίγες μέρες αργότερα βρίσκομαι με ένα μεγάλο χαμόγελο και το μαγικό κλειδί στα χέρια πίσω από το τιμόνι του GT-R της αντιπροσωπείας με full γεμάτο ρεζερβουάρ και καινούργια λάστιχα… Πάντα ψαρωμένος, πάντα γοητευμένος από την macho εμφάνιση, που έχει τονιστεί με το τελευταίο facelift του μοντέλου. 

Ήταν ένα ραντεβού
Το ραντεβού στην πίστα των Μεγάρων είναι για τις 10:00 το πρωί. Η κίνηση μέχρι τον Ασπρόπυργο προβάλει αντιρρήσεις και κοιτώντας το ρολόι διαπιστώνω πως είναι 10 παρά 10. Ευτυχώς ο δρόμος «ανοίγει», το ίδιο και η όρεξη του Godzilla μετά τα πρώτα διόδια. «Μπράφ» και χωρίς να το καταλάβω βρίσκομαι με πολλά, πάρα πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ και ελάχιστες δικαιολογίες. Σε παρασέρνει, σε βάζει στη δική του διάσταση το GT-R με τον twinturbo 3,8 λτ. 6κύλινδρο VR38DETT της Nissan να δίνει τον (fast forward) ρυθμό. Μιλάμε για ένα εντελώς χειροποίητο τεχνολογικό διαμάντι με 570 άλογα και 637 Nm ροπής, που κατασκευάζεται σε ελεγχόμενη ατμόσφαιρα (ναι όπως στα χειρουργεία) από τέσσερις και μόνο τεχνίτες Takumi της Nissan με την υπογραφή του καθενός, που σφίγγει από την πρώτη μέχρι την τελευταία βίδα. Αδεια αριστερή λωρίδα, τα 20 χλμ. από τα διόδια μέχρι την πίστα καλύπτονται εν είδη τηλεμεταφοράς και είμαι «κύριος» στο ραντεβού. 

Όλοι πέφτουν σαν τις μύγες πάνω στο GT-R. To χαζεύουν, το «γδύνουν» με τα μάτια τους, χαϊδεύουν την (έξτρα) ανθρακονημάτινη αεροτομή, σα να το θέλουν να το καλοπιάσουν, να το ημερέψουν. Εγώ από την άλλη έχω «κολλήσει» στο superbike της Aprilia με τον 1,1 λτ. V4 κινητήρα των 217 ίππων. Μιλάμε για 0,92 κιλά/ίππο, χωρίς τον αναβάτη. Μήπως έχω κάψει το χαρτί μου με το καλημέρα;