Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν την αυτονομία, τι γίνεται όμως όταν τελειώνει η μπαταρία;
Στάθης
Για μένα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, από τη χρήση του ηλεκτρικού αυτοκινήτου, με την προυπόθεση ότι η χρήση του θα γίνεται, εν γνώσει της ιδιομορφίας του. Δηλαδή από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι χρειάζεται επαναφόρτιση, μετά από 100 ή 150 χιλιόμετρα, θα πρέπει να χρησιμοποιείται μέσα σε αυτές τις αποστάσεις, δηλαδή κυρίως μέσα στην πόλη, ή σε μικρές αποδράσεις εκτός πόλης και στη συνέχεια να επιστρέφει για φόρτιση στο προσωπικό μας γκαράζ, προσπαθώντας πάντοτε να αφήνουμε ένα ποσοστό ασφάλειας, δηλαδή να φροντίζουμε ποτέ να μην εξαντλούμε αυτές τις αποστάσεις. Για μεγαλύτερες αποστάσεις, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε το άλλο μας αυτοκίνητο, υγρών καυσίμων. Εννοείται επομένως ότι το ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν μπορεί να είναι το μοναδικό αυτοκίνητο μιας οικογένειας. Επίσης δεν μπορεί να βασίζεται σε άλλες πρίζες, για τη φόρτιση του, πέρα από τις δικές μας, στο σπίτι μας, ή το γκαράζ μας. Για όσους δεν έχουν αυτές τις προυποθέσεις, καλύτερα να μην το αγοράσουν. Όμως υπάρχει ένα άλλο πολύ σημαντικό πρόβλημα, που κάνει σχεδόν απαγορευτική την αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου και αυτό είναι η εξωφρενική τιμή αγοράς του. Κατά τη γνώμη μου μια τιμή αγοράς άνω των 10.000 ευρώ, τη θεωρώ απαράδεκτη, για ένα αυτοκίνητο πόλης, όπως είναι το ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Θα πρέπει λοιπόν οι αυτοκινητοβιομηχανίες να φροντίσουν όπως η τιμή πώλησης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων να γίνει λογική, αλλοιώς να μην περιμένουν πωλήσεις. Πέρα από αυτά, υπάρχει ένας τρόπος, αφενός μεν να πέσουν οι τιμές και αφετέρου να μην υπάρχει πρόβλημα αυτονομίας, αν φροντίσουν οι κατασκευαστές ώστε οι μπαταρίες να τυποποιηθούν, σε κάποια συγκεκριμένα μεγέθη, προκειμένου να μπορούν να χρησιμοποιούνται από όλα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και ακόμη οι μπαταρίες να μην αγοράζονται, μαζί με το αυτοκίνητο, αλλά να ενοικιάζονται και όταν ξεφορτίζονται να μπορείς να τις αλλάζεις σε κάθε βενζινάδικο, αφήνοντας τις αφόρτιστες και παίρνοντας φορτισμένες. Έτσι θα λυθούν αυτά τα προβλήματα.
Θα ήθελα να επανέλθω στο θέμα, με την παρακάτω πρόβλεψη. Οπως προανέφερα, το άμεσο μέλλον του αυτοκινήτου το βλέπω σαν plug in υβριδικό και μάλιστα του τύπου με θερμικό range extender ντίζελ ή φυσικού αερίου. Το επόμενο βήμα, θα είναι η αντικατάσταση του θερμικού κινητήρα (μαζί με τη γεννήτριά του) με κυψέλη καυσίμου υδρογόνου, όπως στα νέα ταξί του Λονδίνου. Το στάδιο αυτό πιστεύω ότι δεν θα το δούμε στην Ελλάδα, καθώς η επόμενη φάση θα έλθει γρήγορα με την αντικατάσταση της κυψέλης υδρογόνου με κυψέλη φυσικού αερίου, που θα είναι και η οριστική. Μάλιστα στην περίπτωση αυτή, δεν θα έχει πλέον νόημα (ενεργειακά) το plug in, καθώς η απόδοση της κυψέλης φυσικού αερίου για παραγωγή ηλεκτρισμού είναι ήδη στο 60%, ενώ η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο δίκτυο γίνεται με πολύ χαμηλότερη απόδοση, συνυπολογίζοντας και τις ανανεώσιμες πηγές.
Ο κος Στάθης με το σχόλιό του ανέδειξε την προβληματική του ηλεκτρικού αυτοκινήτου σε όλη της την έκταση. Ο βασικός λόγος που θα αγόραζε κάποιος σήμερα ηλεκρικό αυτοκίνητο θα ήταν για να απεξαρτηθεί από τα πάσης φύσεως καύσιμα και δη από τη βενζίνη. Λόγω όμως της εξωφρενικής τιμής τους η απόσβεση από τη μη χρήση καυσίμων ίσως να μη γίνει και ποτε. Για παράδειγμα με πολύ χοντρούς υπολογισμούς όταν ένα συμβατικό Σμαρτάκι κοστιζει 15.000 ευρώ περίπου και για 15.000 χλμ ετησίως χρειάζεται πχ 1000 (ίσως και λιγότερα) ευρώ καυσίμου αντιλαβανόμαστε φυσικά ότι χρειάζονται πάνω από 10 χρόνια για να αποσβεστεί η αξία του ηλεκτρικού Σμαρτ που κοστιζει 25.000 ευρώ. Επίσης ωραία ιδέα η μίσθωση μπαταριών σε συνδυασμό με τη μείωση των τιμών των ηλεκτρικών αυτοκινήτων αλλά και σε αυτή τη περίπτωση το μίσθωμα θα έπρεπε να είναι χαμηλό (πχ της τάξεως των 20-25 ευρω μηνιαίως) γιατί και πάλι δεν θα συμφέρει η αγορά και η χρήση του ηλεκτρικού αυτοκινήτου. Τέλος όσον αφορά την αυτονομία των ηλεκτρικών αυτοκινητων μη ξεχνάμε πως και στα έχοντα κινητήρα εσωτερικής καύσεως κάποια στιγμή το καύσιμο τελειώνει. Και εδώ λοιπόν όταν ο κατασκευστής μας λέει πως το αυτοκίνητο το ηλεκτρικό έχει αυτονομία 150χλμ όταν διανύσουμε τα 100 αμέσως θα το βάλουμε στη πρίζα
Ακριβώς για τον λόγο αυτό, πιστεύω ότι το άμεσο μέλλον ανήκει στα plug in υβριδικά αυτοκίνητα. Ενα τέτοιο αυτοκίνητο μπορεί να είναι το μοναδικό της οικογένειας καθώς θα καλύπτει ηλεκτρικά τις μετακινήσεις μέσα στην πόλη (και μάλιστα με την ευκολία ενός αυτόματου), αλλά θα έχει την αυτονομία και ισχύ να κάνει και ταξίδια. Μάλιστα θα μπορούσε πολύ άνετα ο θερμικός κινητήρας του να είναι φυσικού αερίου, απολαμβάνοντας όλα τα σχετικά πλεονεκτήματα σε οικονομία και ρύπανση.
Για μένα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, από τη χρήση του ηλεκτρικού αυτοκινήτου, με την προυπόθεση ότι η χρήση του θα γίνεται, εν γνώσει της ιδιομορφίας του. Δηλαδή από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι χρειάζεται επαναφόρτιση, μετά από 100 ή 150 χιλιόμετρα, θα πρέπει να χρησιμοποιείται μέσα σε αυτές τις αποστάσεις, δηλαδή κυρίως μέσα στην πόλη, ή σε μικρές αποδράσεις εκτός πόλης και στη συνέχεια να επιστρέφει για φόρτιση στο προσωπικό μας γκαράζ, προσπαθώντας πάντοτε να αφήνουμε ένα ποσοστό ασφάλειας, δηλαδή να φροντίζουμε ποτέ να μην εξαντλούμε αυτές τις αποστάσεις. Για μεγαλύτερες αποστάσεις, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε το άλλο μας αυτοκίνητο, υγρών καυσίμων. Εννοείται επομένως ότι το ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν μπορεί να είναι το μοναδικό αυτοκίνητο μιας οικογένειας. Επίσης δεν μπορεί να βασίζεται σε άλλες πρίζες, για τη φόρτιση του, πέρα από τις δικές μας, στο σπίτι μας, ή το γκαράζ μας. Για όσους δεν έχουν αυτές τις προυποθέσεις, καλύτερα να μην το αγοράσουν. Όμως υπάρχει ένα άλλο πολύ σημαντικό πρόβλημα, που κάνει σχεδόν απαγορευτική την αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου και αυτό είναι η εξωφρενική τιμή αγοράς του. Κατά τη γνώμη μου μια τιμή αγοράς άνω των 10.000 ευρώ, τη θεωρώ απαράδεκτη, για ένα αυτοκίνητο πόλης, όπως είναι το ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Θα πρέπει λοιπόν οι αυτοκινητοβιομηχανίες να φροντίσουν όπως η τιμή πώλησης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων να γίνει λογική, αλλοιώς να μην περιμένουν πωλήσεις. Πέρα από αυτά, υπάρχει ένας τρόπος, αφενός μεν να πέσουν οι τιμές και αφετέρου να μην υπάρχει πρόβλημα αυτονομίας, αν φροντίσουν οι κατασκευαστές ώστε οι μπαταρίες να τυποποιηθούν, σε κάποια συγκεκριμένα μεγέθη, προκειμένου να μπορούν να χρησιμοποιούνται από όλα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και ακόμη οι μπαταρίες να μην αγοράζονται, μαζί με το αυτοκίνητο, αλλά να ενοικιάζονται και όταν ξεφορτίζονται να μπορείς να τις αλλάζεις σε κάθε βενζινάδικο, αφήνοντας τις αφόρτιστες και παίρνοντας φορτισμένες. Έτσι θα λυθούν αυτά τα προβλήματα.
Θα ήθελα να επανέλθω στο θέμα, με την παρακάτω πρόβλεψη. Οπως προανέφερα, το άμεσο μέλλον του αυτοκινήτου το βλέπω σαν plug in υβριδικό και μάλιστα του τύπου με θερμικό range extender ντίζελ ή φυσικού αερίου. Το επόμενο βήμα, θα είναι η αντικατάσταση του θερμικού κινητήρα (μαζί με τη γεννήτριά του) με κυψέλη καυσίμου υδρογόνου, όπως στα νέα ταξί του Λονδίνου. Το στάδιο αυτό πιστεύω ότι δεν θα το δούμε στην Ελλάδα, καθώς η επόμενη φάση θα έλθει γρήγορα με την αντικατάσταση της κυψέλης υδρογόνου με κυψέλη φυσικού αερίου, που θα είναι και η οριστική. Μάλιστα στην περίπτωση αυτή, δεν θα έχει πλέον νόημα (ενεργειακά) το plug in, καθώς η απόδοση της κυψέλης φυσικού αερίου για παραγωγή ηλεκτρισμού είναι ήδη στο 60%, ενώ η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο δίκτυο γίνεται με πολύ χαμηλότερη απόδοση, συνυπολογίζοντας και τις ανανεώσιμες πηγές.
Ο κος Στάθης με το σχόλιό του ανέδειξε την προβληματική του ηλεκτρικού αυτοκινήτου σε όλη της την έκταση. Ο βασικός λόγος που θα αγόραζε κάποιος σήμερα ηλεκρικό αυτοκίνητο θα ήταν για να απεξαρτηθεί από τα πάσης φύσεως καύσιμα και δη από τη βενζίνη. Λόγω όμως της εξωφρενικής τιμής τους η απόσβεση από τη μη χρήση καυσίμων ίσως να μη γίνει και ποτε. Για παράδειγμα με πολύ χοντρούς υπολογισμούς όταν ένα συμβατικό Σμαρτάκι κοστιζει 15.000 ευρώ περίπου και για 15.000 χλμ ετησίως χρειάζεται πχ 1000 (ίσως και λιγότερα) ευρώ καυσίμου αντιλαβανόμαστε φυσικά ότι χρειάζονται πάνω από 10 χρόνια για να αποσβεστεί η αξία του ηλεκτρικού Σμαρτ που κοστιζει 25.000 ευρώ. Επίσης ωραία ιδέα η μίσθωση μπαταριών σε συνδυασμό με τη μείωση των τιμών των ηλεκτρικών αυτοκινήτων αλλά και σε αυτή τη περίπτωση το μίσθωμα θα έπρεπε να είναι χαμηλό (πχ της τάξεως των 20-25 ευρω μηνιαίως) γιατί και πάλι δεν θα συμφέρει η αγορά και η χρήση του ηλεκτρικού αυτοκινήτου. Τέλος όσον αφορά την αυτονομία των ηλεκτρικών αυτοκινητων μη ξεχνάμε πως και στα έχοντα κινητήρα εσωτερικής καύσεως κάποια στιγμή το καύσιμο τελειώνει. Και εδώ λοιπόν όταν ο κατασκευστής μας λέει πως το αυτοκίνητο το ηλεκτρικό έχει αυτονομία 150χλμ όταν διανύσουμε τα 100 αμέσως θα το βάλουμε στη πρίζα
Ακριβώς για τον λόγο αυτό, πιστεύω ότι το άμεσο μέλλον ανήκει στα plug in υβριδικά αυτοκίνητα. Ενα τέτοιο αυτοκίνητο μπορεί να είναι το μοναδικό της οικογένειας καθώς θα καλύπτει ηλεκτρικά τις μετακινήσεις μέσα στην πόλη (και μάλιστα με την ευκολία ενός αυτόματου), αλλά θα έχει την αυτονομία και ισχύ να κάνει και ταξίδια. Μάλιστα θα μπορούσε πολύ άνετα ο θερμικός κινητήρας του να είναι φυσικού αερίου, απολαμβάνοντας όλα τα σχετικά πλεονεκτήματα σε οικονομία και ρύπανση.