Οι νέοι δεν συγκινούνται από τα αυτοκίνητα πλέον. Γιατί όμως; Πως θα απαντήσει η αυτοκινητοβιομηχανία;
Γουστάρουν οι νέοι τα αυτοκίνητα;
12.089 Επισκέψεις στο άρθρο (4/5/2017)
Μήπως το αυτοκίνητο βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα για τους νέους; Μήπως την ελευθερία του αυτοκινήτου την βρίσκουν αλλού και τί είναι αυτό που τους φοβίζει; Πως αντιδρούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες;
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Οι νέοι δηλαδή σήμερα βλέπουν την αγορά αυτοκινήτου το ίδιο «μακρινή» υπόθεση με την αγορά σπιτιού. Στα επόμενα τρία χρόνια της ζωής τους δεν ενδιαφέρονται καθόλου να αποκτήσουν ένα δικό τους. Και πάνω που θα έλεγε κανείς πως το αυτοκίνητο είναι «ελευθερία», και πως σου επιτρέπει μετακινήσεις που θα σε κάνουν να γνωρίσεις τον κόσμο και την περιπέτεια, οι νέοι απαντούν πως αυτή την «ελευθερία» την βρίσκουν αλλού.
Οι μετακινήσεις σήμερα είναι είτε ψηφιακές, είτε γίνονται με ΜΜΜ. Ειδικά ο ψηφιακός κόσμος επικρατεί, με τους νέους να θέτουν προϊόντα και υπηρεσίες που σχετίζονται με την ψηφιακή τεχνολογία στις πρώτες έξι θέσεις. Είτε πρόκειται για κινητά και υπολογιστές, είτε για υπηρεσίες παροχής δεδομένων (και όχι τηλεφωνίας). Για αυτοκίνητο ούτε λόγος.
Βέβαια η έρευνα συγκρίνει και το διαθέσιμο εισόδημα των νέων σήμερα με αυτό των νέων πριν 20 χρόνια. Οι νέοι σήμερα έχουν περισσότερα χρήματα, τα αυτοκίνητα είναι φθηνότερα, αλλά δαπανούν περισσότερα σε άλλες προτεραιότητες και έτσι έχουν λιγότερα διαθέσιμα για μία μεγάλη αγορά, όπως το αυτοκίνητο. Γι αυτό και τους φαντάζει σαν να αγοράζουν σπίτι.
Δεν θέλουν να ακούσουν για δάνειο, ενώ δεν τους κάνει καθόλου εντύπωση το αίσθημα της ιδιοκτησίας ενός αυτοκινήτου, αλλά ούτε και η χρήση του.
Ποια είναι η απάντηση; Οι κατασκευαστές αντιδρώντας σε αυτή την έρευνα εξηγούν πως τα νέα αυτοκίνητα είναι πιο κοντά στις ανάγκες των νέων. Κυρίως ενσωματώνοντας ψηφιακές τεχνολογίες και συνδεσιμότητα (3G/4G και WiFi στην καμπίνα) αλλά και αλλάζοντας το μοντέλο ιδιοκτησίας, από την αγορά στην μίσθωση, και ειδικά σε αυτή μικρής διάρκειας, μερικών μηνών.
Αυτό που προβληματίζει όμως τους κατασκευαστές είναι τι θα συμβεί τα επόμενα 20 χρόνια, με τις ακόμη νεότερες γενιές αλλά και όταν οι millennials έρθουν στην ηλικία του κυρίως κορμού των αγοραστών αυτοκινήτων σήμερα.
Εσείς τι λέτε; Είναι η αυτοκινητοβιομηχανία σε καμπή και ετοιμάζεται να αλλάξει τόσο σε νούμερα όσο και σε φιλοσοφία; Πως θα έρθουν οι νέοι κοντά στο αυτοκίνητο όταν το μέλλον του είναι ηλεκτρικό και αυτόνομο και άρα λιγότερο ενθουσιώδες ή ενδιαφέρον; Και τελικά εσείς τι λέτε; Σας ενδιαφέρει το αυτοκίνητο σήμερα όσο παλιότερα; Τα παιδιά σας τι λένε;
Χρήστο συγγνώμη, αλλά διαφωνώ! Προσωπικά, λατρεύω τα αυτοκίνητα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Σχεδόν όλα τα παιχνίδια μου κυμαίνονται από απλά αυτοκινητάκια εώς ακριβά τηλεκατευθυνόμενα μοντελισμού. Τα περισσότερα παιχνίδια μου σε PS και PC ήταν σχετικά με αυτοκίνητα και μόλις έκλεισα τα 18 έβγαλα δίπλωμα και δεν σταμάτησα να οδηγώ. Να πω ότι παρόλο που οι γονείς μου δεν ενδιαφέρονταν για αυτοκίνητα σεβάστηκαν τις επιθυμίες μου και το κόλλημά μου. Στα 22 μου σήμερα, έχω δικό μου αυτοκίνητο το οποίο λατρεύω όσο τίποτα! Χρειάζομαι πραγματικά αυτοκίνητο; Όχι! Αλλά είναι κάτι που ήθελα και δόξα τω Θεό, είμαστε σε θέση να μπορούμε να έχουμε 2 αυτοκίνητα οικογενειακώς. Πάντως, παρατηρώ ότι γενικώς, δεν ενδιαφέρονται πολλοί για το αυτοκίνητο στην ηλικία μου.
Δεν μου φαίνεται και τόσο περίεργο. Κι εγώ πχ μέχρι τα 22 μου περίπου, ούτε καν σκεφτόμουν για αμάξι. Κυκλοφορούσα κατά βάση μόνος μου, δεν δούλευα πάρα μόνο σε πρόχειρες δουλειές κοντά στο σπίτι μου, οπότε με εξυπηρετουσαν τα ΜΜΜ. Αργότερα όμως η δουλειά μου ήταν μακριά από το σπίτι μου, παντρεύτηκα έκανα παιδί, έπρεπε να βρίσκομαι σε περισσότερα μέρη μέσα στην μέρα και οι μεταφορικες μου ανάγκες αυξήθηκαν, επομένως η απόκτηση αυτοκινήτου, έγινε επιτακτική, καθώς τα ΜΜΜ δεν εξυπηρετουσαν πλέον. Λογικό είναι λοιπόν οι νέοι με τις μειωμένες υποχρεώσεις, να μην τους νοιάζει αν έχουν αμάξι ή όχι. Αργότερα όμως θα πάρουν θέλουν δεν θέλουν γιατί είναι απαραίτητο....
Τα πράγματα είναι όπως τα λέτε, για όσους νέους βλέπουν το αυτοκίνητο ως μέσο μεταφοράς. Για όσους όμως το βλέπουν ως ένα μέσο διασκέδασης, ευχαρίστησης, συμμετοχής σε αγώνες κ.λ.π. το αυτοκίνητο δεν πρόκειται να χάσει την αίγλη που το περιβάλλει. Μπορεί οι τελευταίοι να είναι λιγότεροι, από όσους παλιότερα, όμως εξακολουθούν να είναι φανατικοί φίλοι του αυτοκινήτου.
Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι μόνο το κόστος απόκτησης ενός αυτοκινήτου μιας και υπάρχουν και μεταχειρισμένα σε εξευτελιστικές τιμές αλλά το κόστος συντήρησης των αυτοκινήτων καθώς και το κόστος χρήσης του που τείνει να είναι πιο ακριβό από το να χρησιμοποιήσεις τα ΜΜΜ. Αν προσθέσεις και διόδια κλπ κλπ τότε ξεφεύγει το κοστος χρήσης του. Για παράδειγμα εγώ θέλω να πάω Αθήνα-Θεσσαλονίκη με την κοπέλα μου για ένα σαββατοκύριακο για μία υποχρέωση και με συμφέρει περισσότερο να πάω αεροπορικώς και να νοικιάσω εκεί αυτοκίνητο παρά να πάω με το δικό μου οδικώς... Αλλά επιμένω ότι το κόστος συντήρησης και χρήσης ενός αυτοκινήτου σήμερα εκτός από την αγορά του είναι πανάκριβα. Και επίσης διαφωνώ ότι πλέον οι νέοι έχουν περισσότερα χρήματα από ότι την δεκαετία του 80. Καταρχήν την δεκαετία του 80 δεν υπήρχε η ανεργία που υπάρχει σήμερα στους νέους. Επίσης ούτε παλιότερα αλλά ούτε σήμερα έχει κάποιος νέος χρήματα για να αγοράσει αυτοκίνητο. Πάντα οι γονείς του το αγοράζουν. Οπότε την δεκαετία του 80 οι γονείς είχαν χρήματα και πολλά μάλιστα σε σχέση με σήμερα που πασχίζουν για 1 πιάτο φαί οι περισσότεροι. Και τέλος τα αυτοκίνητα του 80' δεν ήθελαν την συντήρηση που θέλουν τα σημερινά αυτοκίνητα. Τους άλλαζες τα λάδια μόνο, φυσούσες λίγο το φίλτρο του αέρα να καθαρίσει συμπλήρωνες και λίγο νεράκι της βρύσης στο ψυγείο και είχες έτοιμο το αυτοκίνητο για άλλα 2 χρονάκια. Αλλαζες και 1 φορα την δεκαετια φρένα , αμορτισερ και λάστιχα και τέλος. Σήμερα θέλεις μόνο για τους γιαλοκαθαριστήρες τουλάχιστον 50 ευρώ την διετία. Θέλεις 1 φορά τον χρόνο λάδια φίλτρα μίδια ξίδια τουλάχιστον 200 ευρώ συν άλλα 500 ευρώ για τις βλάβες που θα σου βγάλει σύν κάθε 2 χρόνια λάστιχα και αμορτισέρ τουλάχιστον 1000 ευρώ συν τα φρένα και δισκόπλακες κάθε 3-5 χρόνια κλπ κλπ συν τέλη κυκλοφορίας 500 ευρώ συν φόρους πολυτελείας άλλα 500 ευρώ συν βενζίνες , συν ασφάλειες συν διόδια κλπ . Συν άλλα 1000-3000 ευρώ ζημιά από την μαλ____νη που θα σου το τρακάρει στο πάρκινκ της εταιρίας που δουλεύεις και θα φύγει χωρίς να πει κουβέντα ή θα σου πεταχτεί στο Stop ή που θα μιλάει στο τηλέφωνο ή που θα έχει τον σκύλο της να οδηγάει ή που θα βάφει τα φρίδια της ... Με λίγα λόγια σε μια δεκαετία έχεις πληρώσει για το αυτοκίνητο σου 2 φορές την αξία του ενώ η αντικειμενική του αξία πώλησης σαν μεταχειρισμένο να ειναι το 10-20% της αξίας του σαν καινούργιο. Και τέλος κάποτε βγαίνανε αυτοκίνητα που τα ερωτευόσουν. Έβγαινε μία celica T-sport με 192 ίππους , έβγαινε ένα s2000 με 240 ίππους που δεν χρειαζόταν και μια περιουσία για να τα αποκτήσεις. Σήμερα ένα golfακι θέλεις να αγοράσεις και στοιχίζει 23.000 λες και τα χρήματα τα φυτεύουμε και φητρώνουν μόνα τους σαν τα μαρουλοφυλλα... Πώς μπορεί ένας οικογενιάρχης με ετήσιο εισόδημα 10-12.000 ευρώ να μαζέψει χρήματα για να αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο? Θα πρέπει να δουλεύει 20 χρόνια και να βάζει στην άκρη 1000 ευρώ τον χρόνο για να μπορέσει να το αγοράσει...
Παιδιά συγγνώμη δεν ξέρω για τις χώρες του ευρωπαϊκού βορρά όπου εκεί θεωρείται δεδομένο ότι οι περισσότεροι διαθέτουν ένα "Μουράτο" καινούριο αυτοκίνητο αλλά στην Ελλάδα όσο πάει και γυρίζουν τα κεφάλια και περισσότερο στη θέα ενός μούρατου αυτοκινητου και δη των νέων... Αυτό οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι ο στόλος των αυτοκινήτων όσο πάει και παλιώνει αφετέρου στο γεγονός ότι το αυτοκίνητο στον έλληνα είναι στο DNA του. Προσωπικά από μικρός ονειρευόμουν ένα καλό αμαξι όταν έπαιζα τα υπερατου και σήμερα που διαθέτω ένα glc καταλαβαίνω ποσό πολύ τα κεφάλια γυρνάνε ακόμα και των μικρών παιδιών... εντάξει το σπίτι δεν είναι προτεραιότητα πλέον αλλά οι Έλληνες και περισσότερο οι Ελληνίδες "εκπαίδευονται" με τέτοιο τρόπο που κάνει τα αρσενικά να επιθυμούν ένα καλό αμαξι γιατί αυτό δεν περνάει απαρατήρητο... κακά τα ψέματα οι νέοι στην Ελλάδα δεν είναι σουηδοι...
Να βάλουν από το 1995 έως το 2000 που δεν τους αρέσουν τα αμάξια. Εγώ είμαι του 1986 και πάντα μου άρεσαν τα αμάξια από μικρό παιδάκι.