Εσείς εξακολουθείτε να θέλετε μεγαλύτερο αυτοκίνητο;

Μήπως όμως τα μεγαλύτερα αυτοκίνητα έγιναν απλά τα... κρεμαστάρια που δε φτάνει η αλεπού; Αν αλλάζεις ένα αυτοκίνητο δεκαετίας, που είχε αγοραστεί με άλλες συνθήκες, εν μέσω ξέφρενων ρυθμών εθνικής επιτυχίας από το Euro μέχρι τη Eurovision, το πιθανότερο είναι να κάνεις downsizing, να πηγαίνεις δηλαδή σε ένα μοντέλο μικρότερο. Είναι σύνηθες πλέον, και συχνά δεν ενοχλεί.

Βλέπεις από τη μία τα αυτοκίνητα ωρίμασαν, ενώ πολλά μεγάλωσαν και σε διαστάσεις. Έτσι ένα μικρομεσαίο σήμερα προσφέρει όλες τις ανέσεις ενός μεσαίου δέκα ετών, με εξαίρεση ίσως τον χώρο αποσκευών. Η εξέλιξη έχει φέρει πολύ καλύτερα υλικά, ποιότητα κατασκευής και ακόμη πιο σημαντικά ποιότητα κύλισης, σε αυτοκίνητα που την προηγούμενη φορά που ψώνιζες θεωρούσες «λίγα».

Κάτι ακόμη που έχει αλλάξει είναι ότι τα χάτσμπακ είναι της μόδας. Μόδα ανάγκης ή μόδα εξέλιξης, μικρή σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι πως υπάρχει μια γενικότερη στροφή σε όλη την Ευρώπη προς πιο συμπαγή αυτοκίνητα, κυρίως γιατί εμπνέουν χαμηλότερη κατανάλωση, χαμηλότερους ρύπους και άρα χαμηλότερα τέλη κυκλοφορίας.

Και αυτό είναι το επόμενο κομμάτι. Ακόμη και αν είχες την άνεση να πληρώνεις 300άρες κάθε Χριστούγεννα για τέλη κυκλοφορίας, θα αγόραζες σήμερα ένα αυτοκίνητο που θα είχε τέτοια τέλη; Δεν ακούγεται λίγο παρωχημένο, ελλείψει άλλης λέξης; Δεν υπάρχει σήμερα μια απαίτηση από το αυτοκίνητο να είναι στην πρώτη γραμμή της κατανάλωσης και των ρύπων;

Αρα λοιπόν υπάρχει ακόμη νοσταλγία για κάτι μεγαλύτερο; Μήπως την αφήσαμε πίσω ή μήπως απλά την καταπιέζουμε για να κρατάμε το χαμόγελο στο πρόσωπό μας; Και τελικά ποιο μικρομεσαίο πήρατε και ποιο μεσαίο ζαχαρώνετε;