Σκοτώνει η τεχνολογία την απόλαυση της οδήγησης;

Δεκτόν, όταν το αυτοκίνητο γίνει «μετρό», δεν υπάρχει καμία εμπειρία οδήγησης, πόσο ενοχλεί όμως όταν η εναλλακτική είναι να είσαι κολλημένος «νεκρά-πρώτη-νεκρά» στην κίνηση; Ποια είναι η εμπειρία οδήγησης όταν ψάχνεις για πάρκινγκ μία ώρα και πρέπει να το χωρέσεις τσίμα τσίμα; Η όταν πηγαίνεις με αγκύλωση στο πόδι σταθερά 110 ταξίδι στην εθνική; 

Αν πρέπει να προσδιορίσουμε την «εμπειρία οδήγησης» δεν είναι σωστό να δούμε και τι ποσοστό της συνολικής οδήγησης καλύπτει; Σαφώς, μία βόλτα σε μία ορεινή διαδρομή με θέα, άδειους δρόμους και λίγες αναζητήσεις παραπάνω δίνουν μια αξέχαστη ανάμνηση. Πόσο συχνά όμως γίνεται αυτό; Και πόσο συχνά είναι η οδήγηση απλά μία αγγαρεία στη διαδικασία μετάβασης από το ένα σημείο στο άλλο; 

Πριν φτάσουμε στα «αυτόνομα» αυτοκίνητα, τέτοια σχόλια είχαμε με κάθε καθιέρωση νέας τεχνολογίας. Πρώτα με το ABS στα φρένα που έπαιρνε τον έλεγχο, τώρα με το ESP που πάλι αναλαμβάνει στα δύσκολα. Και οι τεχνολογίες προστίθενται. Το ραντάρ που κρατάει σταθερή απόσταση αποτελεί ακόμη ένα τέτοιο «όργανο» που αφαιρεί από την κυριότητα του οδηγού.

Το αυτόματο κιβώτιο επίσης, κόβει το μέτρο ελέγχου που έχει ο οδηγός αφού αφήνει την απόφαση για τη σχέση μετάδοσης στον υπολογιστή. Όμως τέτοιες εκχωρήσεις έχουν γίνει και στο παρελθόν. Ο έλεγχος του αβάνς του κινητήρα, για παράδειγμα, γινόταν από τον οδηγό κάποτε. Η αφαίρεση αυτού του ελέγχου δεν κάνει σήμερα την οδήγηση λιγότερο ενδιαφέρουσα. Αυτό που φαίνεται να την επηρεάζει περισσότερο, είναι μάλλον η έλλειψη χρόνου και χώρου, παρά τα συστήματα. Εξάλλου τα περισσότερα από αυτά έχουν τη δυνατότητα απενεργοποίησης, και σπάνια μειώνουν την εμπειρία όταν ο οδηγός θέλει να έχει πλήρη έλεγχο. Η όχι; 

Εσείς τι λέτε; Βλέπετε την τεχνολογία να επεμβαίνει αρνητικά στην εμπειρία της οδήγησης; Θεωρείτε πως τα αυτοκίνητα πρέπει να έχουν λιγότερα τέτοια συστήματα; Πως το βλέπετε;