Non-Paper

Συνήθως στο κέντρο αυτών των πακέτων βρίσκεται το βασικό εξοπλιστικό στοιχείο κι από κει και πέρα μια σειρά μικρότερων χαρακτηριστικών που «συμφέρουν» γιατί από μόνα τους είναι πανάκριβα. Κι ενώ στη λίστα ο δερμάτινος λεβιές ταχυτήτων είχε 400 ευρώ και σας φάνηκε εξωφρενικός, σαν μέρος του «πακέτου» έπεφτε στα δύο κατοστάρικα και φάνηκε κελεπούρι.
 

Ή εκείνες τις αλουμινένιες λεπτομέρειες στο τιμόνι και στα πλαϊνά της πόρτας που κάνουν το αυτοκίνητο να δείχνει διαστημικό, όταν όμως κάτσει στον ήλιο είναι σα να οδηγείς με το ατμοσίδερο αγκαλιά και να προσπαθείς συνέχεια να το αποφύγεις μη σε κάψει. Και ακούμπησες και τρία κατοστάρικα για αυτά, πάλι μέρος της «προσφοράς» κάποιου πακέτου.

Κι έτσι το ακριβότερο σύστημα ψυχαγωγίας που από μόνο του είχε 900 ευρώ, το πλήρωσες 1.500 για να «κερδίσεις» από τα επιπλέον στοιχεία εξοπλισμού που ήταν «προσφορά» και τώρα βαράς το κεφάλι σου γιατί βγήκαν άχρηστα ή αχρείαστα ή απλά μάπα και σου πήγε το στερεοφωνικό 65% πάνω!

Ακόμη χειρότερα, το δερμάτινο σαλόνι που σε έπεισαν να βάλεις, ή στο έδωσαν «προσφορά» ή δώρο και σε θόλωσαν για να σου πάρουν το μεταχειρισμένο φθηνότερα, και το βρήκες κακοραμμένο, καυτό το καλοκαίρι και πάγο το χειμώνα, ή να είναι από δερματίνη.

Δεν μπορεί, κάτι πλήρωσες και βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο. Την επέκταση εγγύησης που όμως δεν ήταν εργοστασιακή και σε έδενε με δέκα τρόπους για το που θα κάνεις τα σέρβις, ή το πακέτο σέρβις που πλήρωσες «μπροστά» αλλά δεν κάλυπτε τα αναλώσιμα, δηλαδή το 75% της αξίας τους. Τι λέτε λοιπόν; Που νομίζετε ότι πιαστήκατε κορόιδο και τι πληρώσατε και τώρα μετανιώσατε;