Non-Paper

 

Τι ορίζει ένα «καθαρόαιμο» 4x4, την «τζιπούρα», το σκληροτράχηλο τζιπ με οδηγό τον μουστακαλή της Camel, που πάει παντού και δεν κωλώνει πουθενά; Μα φυσικά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, τα οποία του δίνουν τις ανάλογες εκτός δρόμου ικανότητες. Και ποια είναι αυτά; 

 

To πλαίσιο τύπου σκάλας, πάνω στο οποίο είναι κτισμένο το αμάξωμα για αντοχή και ακαμψία, η μόνιμη ή η κατ επιλογή του οδηγού, τετρακίνηση για ευνόητους λόγους, οι «κοντές» σχέσεις για τις δύσκολες καταστάσεις, η δυνατότητα κλειδώματος των διαφορικών για μέγιστη πρόσφυση, η μεγάλη απόσταση από το έδαφος για να μην “βρίσκεις”, η σκληροτράχηλη πίσω ανάρτηση για αντοχή, οι “ποδιές” των διαφορικών, του κιβωτίου και του κινητήρα για προστασία από χτυπήματα, οι μεγάλες διαδρομές της ανάρτησης για να μην χάνεται εύκολα η επαφή των τροχών με το έδαφος και φυσικά τα κατάλληλα ελαστικά για απρόσκοπτη πρόσφυση. Αν έχετε όχημα με τα περισσότερα από τα παραπάνω στοιχεία δεν έχετε και πολλά να φοβηθείτε από τις εκτός δρόμου περιηγήσεις. 

 

Οι έρευνες όμως δείχνουν πως μόλις το 1% των οδηγών εξαντλεί τις εκτός δρόμου δυνατότητες τέτοιων οχημάτων και ας θυμηθούμε πως η Ελλάδα είναι μια από τις ελάχιστες χώρες σε όλη την Ευρώπη, που επιτρέπεται η κυκλοφορία σε χωματόδρομους μέσα στην φύση. Με άλλα λόγια τα παραπάνω καλούδια είναι ουσιαστικά άχρηστα στην πλειονότητα των αγοραστών. 

 

Από την άλλη προσθέτουν βάρος (πλαίσιο τύπου σκάλας, ποδιές κτλ), αυξάνουν τις τριβές (μόνιμη τετρακίνηση με κεντρικό διαφορικό) και δε βοηθούν στην «επιβατική» συμπεριφορά στην άσφαλτο (οι μεγάλες διαδρομές της ανάρτησης ευνοούν τις κλίσεις, τα χωμάτινα λάστιχα κάνουν θόρυβο, δεν κρατάνε και αυξάνουν την κατανάλωση), όπου τα οχήματα διανύουν τα 99% των χιλιομέτρων τους. 

Όλα αυτά επιβαρύνουν την κατανάλωση και τους ρύπους, που πλέον είναι o υπ’ αριθμόν ένα «καταζητούμενος» των κατασκευαστών. Στην Ελλάδα της κρίσης τα ενεργοβόρα και μεγάλου κυβισμού καθαρόαιμα τζιπ έχουν «τελειώσει» εμπορικά, ούτως ή άλλως για ευνόητους λόγους. Από την άλλη οι κατασκευαστές έχουν βρει την «υγειά» τους με τα light 4x4. 

 

Προσφέρουν την πανοραμική θέση οδήγησης των σκληροτράχηλων, έχουν αυτόματες τετρακινήσεις και μερικά από αυτά με δυνατότητα κλειδώματος, τα βγάζουν μια χαρά πέρα σε light περιπέτειες, έχουν ικανή απόσταση από το έδαφος, συμπεριφέρονται σαν επιβατικά και φυσικά δεν καίνε τον πάτο τους.

 

Το 99% των αγοραστών είναι ευχαριστημένοι και εμπορικά αυτό μετράει σε τελική ανάλυση. Μάλιστα οι αγοραστές είναι ευχαριστημένοι και από τα δικίνητα crossover, που είναι η νέα τρέλα των κατασκευαστών. Κάποια από αυτά, όπως το Fiat 500X στην έκδοση Cross. διαθέτουν και κατάλληλα ηλεκτρονικά προγράμματα, τα οποία αποτελούν μέρος του ΕSP και μέχρι ενός σημείου βοηθούν την πρόσφυση σε σαθρά εδάφη (άμμο, λάσπη, κτλ.) 

Σε μια εποχή όπου μέχρι και το νέο Suzuki Vitara έγινε «βουτυρομπεμπές» χωρίς κοντές σχέσεις και πλαίσιο τύπου σκάλας φαίνεται πως ο θάνατος της κλασικής «τζιπούρας» είναι πιο πιθανός από ποτέ. Εδώ μέχρι και το σκληροτράχηλο Camel Trophy άλλαξε πρόσωπο και ονομάστηκε G4 Challenge. Από τον ορισμό της απόλυτης περιπέτειας έγινε πιο Light με έντονο lifestyle χαρακτήρα.

 

Από τα σκληροτράχηλα τζιπ με οδηγό τον macho μουστακαλή της Camel, πέρασε στη φάση των… πολυτελών Range Rover Sport και τις πιο ήπιες εκτός δρόμου δοκιμασίες. Πάντως αν σε αγορές, που στέκουν ακόμα καλά, τα σκληροτράχηλα 4Χ4 τείνουν προς εξαφάνιση, στην Ελλάδα της κρίσης η απαξία τους είναι σίγουρη.