Non-Paper

Καλά, μπορεί ο καθένας να πει ότι σήμερα ο μέσος Έλληνας είναι πιο φτωχός από τον μέσο δυτικοευρωπαίο, όμως η κατάσταση με το θέμα του αυτοκινήτου ήταν ανέκαθεν η ίδια. Δηλαδή ο μέσος Έλληνας αγόραζε αυτοκίνητο κάθε 8 χρόνια, αντί για κάθε τρία του κάθε Γερμανού ή τέσσερα του κάθε Γάλλου, ή κάθε δύο μιας μεγάλης μερίδας των Βρετανών. Γιατί;

Υπάρχουν οι γνωστές δικαιολογίες που ακούγονται. Ότι για παράδειγμα στην Ελλάδα τα μικρά και μεσαία αυτοκίνητα είναι λίγο πιο ακριβά λόγω Ειδικού Τέλους Ταξινόμησης. Ότι στην Ελλάδα δεν μπορείς να αγοράσεις ότι αυτοκίνητο θες, γιατί φοβάσαι πως θα του καπνίσει του κάθε κυβερνώντος και μπορεί να σε βαφτίσει μεγιστάνα γιατί έχεις δίλιτρο, οπότε κράτα αυτό που έχεις.

Όμως αυτά, παρότι ενέχουν μεγάλες αλήθειες, είναι κυρίως δικαιολογίες. Στην Ελλάδα τα αυτοκίνητα δεν είναι πιο ακριβά λόγω ΕΤΤ. Ναι, το δημόσιο «αρμέγει» με δύο χέρια την αγορά αυτοκινήτου, με τον ΕΤΤ και τον ΦΠΑ, όμως οι κατασκευαστές έχουν βρει τρόπους να μειώνουν τιμές σε σχέση με αλλού για να καλύψουν όσο μπορούν οι ίδιοι την διαφορά και τελικά τα αυτοκίνητα λόγω κρίσης είναι φτηνότερα στην Ελλάδα.

`Αρα τι αλλάζει; Είδες τι λέει ο τίτλος; Αγοράζουν ή απλά αλλάζουν αυτοκίνητα; Που η διαφορά; Στην Ελλάδα το αυτοκίνητο το αγοράζουμε. Ξετινάζουμε το ταμείο, αδειάζουμε λογαριασμούς, καθαρίζουμε δώρα, χαρτζιλίκια, κληρονομιές και τα δίνουμε για να πάρουμε αυτοκίνητο. Αν όχι, χώνουμε 72 δόσεις και αιμορραγούμε έξι χρόνια αποπληρώνοντας την τιμή του.

Λοιπόν στην Ευρώπη αυτό δεν το κάνει σχεδόν κανείς. Τα αυτοκίνητα αλλάζουν κάθε τόσο γιατί ακριβώς δεν τα αγοράζουν αλλά τα χρονομισθώνουν. Τα έχουμε πει, στην Ελλάδα δεν εκπίπτει, αλλά ούτε στις περισσότερες χώρες εκπτίπτει από την εφορία το κόστος της ιδιωτικής χρονομίσθωσης. Όπως δεν εκπίπτουν και οι δόσεις εξάλλου.

Απλά ο ευρωπαίος βλέπει το αυτοκίνητο ως πάγιο και κάθε δύο χρόνια βλέπει τι του προσφέρουν τα 300 ευρώ το μήνα για αυτοκίνητο. Εμείς το παντρευόμαστε; Γιατί;

Εσείς τι λέτε; Ταιριάζει σε εμάς αυτή η λογική ή θέλουμε το δικό μας αυτοκίνητο, να το βρίζουμε από το πρωί έως το βράδυ ή να του γράφουμε ποιήματα;