Non-Paper

Μπορεί να μιλάμε για «βελτίωση», μια διαδικασία που συνήθως απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό και όχι σε όλους όσους αγοράζουν αυτοκίνητο. Στην περίπτωση του τούρμπο όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο «ειδικά». Γιατί η βελτίωση αυτή για την οποία μιλάμε γίνεται χωρίς καμία επέμβαση στον κινητήρα, μέσα σε λίγα μόλις λεπτά και έχει θεαματικά αποτελέσματα.

Δεν ακούγεται άσχημα συνδέοντας το αυτοκίνητο στον υπολογιστή για ένα τέταρτο, την επόμενη φορά που θα το βάλεις εμπρός να έχει 30 ή 40 άλογα περισσότερα. Και με κόστος που τέλος πάντων χωνεύεται εύκολα. Και ποιος δε θα ήθελε τα 110 άλογα του νέου του Polo TSI να τα κάνει 130, ή του Megane Τce από 130 σχεδόν 170;

Είναι μια σκέψη που συχνά γίνεται ακόμη και πριν αγοραστεί το αυτοκίνητο. Κοιτάς ένα μοντέλο, και μόνο η δυνατότητα που σου δίνεται να το «πας» αργότερα στην ιπποδύναμη που υπόσχεται ο βελτιωτής, το κάνει στα μάτια σου ανταγωνιστικό απέναντι σε άλλα που έχουν αυτή την ισχύ από το εργοστάσιο.

Αυτό εννοούμε ότι «γλυκαίνει» η βελτίωση την αγορά του τούρμπο. Γιατί αλλιώς βλέπεις ένα Peugeot 2008 1,2 λτ. με 110 άλογα και αλλιώς όταν ξέρεις ότι «φτάνει» εύκολα τα 140. Με άλλα αυτοκίνητα αρχίζεις να συγκρίνεις, και άλλες εκδόσεις. Ακόμη και αν δεν το «γαργαλίσεις» ποτέ, η αρχική επιλογή δεν έγινε με την εργοστασιακή ιπποδύναμη αλλά την «υπόσχεση» του βελτιωτή.

Τώρα βέβαια κατά πόσο αυτή η «βελτίωση» τελικά θα γίνει είναι διαφορετικό ζήτημα. Γιατί όσο απλή είναι η διαδικασία της «εγκατάστασης», όχι πολύ διαφορετικό από το να περνάς μια αναβάθμιση στον υπολογιστή σου, τόσο πολύπλοκη είναι η αλλαγή που γίνεται στο αυτοκίνητο.

Τα επιπλέον άλογα είναι αποτέλεσμα της αλλαγής της χαρτογράφησης του κινητήρα που περιλαμβάνει τους χρονισμούς ανάφλεξης και την πίεση του τούρμπο μεταξύ άλλων. Μπορεί να ακούγεται απλή αλλά η βελτίωση επεμβαίνει στον τρόπο λειτουργίας του κινητήρα ριζικά. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει τόσο δραστικό αποτέλεσμα όπως η αύξηση της απόδοσης ισχύος κατά 30%.

Υπάρχουν διάφορες απόψεις όσον αφορά σε αυτές τις βελτιώσεις. Οι υποστηρικτές απλά βλέπουν με κυνικότητα τους κατασκευαστές να κάνουν ακριβώς το ίδιο πουλώντας με σημαντική διαφορά στο τίμημα διαφορετικές εκδόσεις του ίδιου κινητήρα (και αυτοκινήτου) με μόνη διαφορά στη χαρτογράφηση. Άρα γιατί να μην κάνουν το ίδιο και εκείνοι;

Οι πιο συντηρητικοί από την άλλη φοβούνται πως η επέμβαση στον κινητήρα με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ανατρέψει ότι ισχύει για την αξιοπιστία του αυτοκινήτου. Πως όταν κάτι αντίστοιχο το κάνει ο κατασκευαστής το κάνει με τον τρόπο του ώστε να προστατέψει τον κινητήρα και μαζί με αυτόν και τη φήμη του που είναι ιδιαίτερα σημαντική. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που επεμβάσεις από τρίτους συνήθως ακυρώνουν την εγγύηση του κατασκευαστή.

Εσείς τι λέτε; Τι στάση τηρείται στην εύκολη αυτή αναβάθμιση που προσφέρει τόσο θεαματικό αποτέλεσμα; Δεδομένης πλέον της κοινοτυπίας του turbo που κάνει τέτοιες βελτιώσεις απλές για όλα σχεδόν τα αυτοκίνητα, εσείς πως στέκεστε απέναντί τους; Και τελικά πόσο σας επηρεάζει η δυνατότητα βελτίωσης όταν διαλέγετε αυτοκίνητο; Ποια ιπποδύναμη «βλέπετε» και χρησιμοποιείτε στις συγκρίσεις σας;