Οδική συμπεριφορά: Από το βαρετό στο συναρπαστικό, ένα Micra δρόμος!

To Micra της 5ης γενιάς μπορεί να χρησιμεύσει μελλοντικά ως μια απόδειξη ότι μια νέα πλατφόρμα δεν είναι πανάκεια για τη δημιουργία ενός ενδιαφέροντος οδηγικά μοντέλου, ή αλλιώς, ότι με προσεκτικό χειρισμό ένα υπάρχον «άγευστο» δάπεδο το οποίο κυκλοφορεί αρκετό καιρό, μπορεί με τις κατάλληλες αλλαγές, να θεμελιώσει ένα ταλαντούχο όχημα. Κι αυτό βγάζει το Μicra στο δρόμο: ταλέντο και μεράκι στο στήσιμό του. 

Από το… ξεπαρκάρισμα που λέει ο λόγος, ο οδηγός βλέπει τη βαριά, όχι υπερβολικά τεχνητή αίσθηση του τιμονιού η οποία όσο κι αν γίνεται αναπόφευκτα λίγο πιο λαστιχένια σε γρήγορες στροφές, παραμένει πολύ ευχάριστη. Δεν υπάρχουν σημαντικά κενά στην «επικοινωνία» του οδηγού με τις εμπρός ρόδες καθώς η ροή της πληροφορίας παραμένει καθαρή και συνεχής υπό όλες τις συνθήκες. Περνώντας ακλόνητο (και ήσυχο!) από τον αυτοκινητόδρομο, το Micra βγαίνει στο επαρχιακό δίκτυο με αυτοπεποίθηση σε δόσεις που ξαφνιάζουν τον οδηγό. Το νέο Nissan όχι απλώς ξεπερνάει κάθε προηγούμενο εαυτό του αλλά θέλει ξεκάθαρα να γίνει το πιο οδηγοκεντρικό της κλάσης. Έχει ένα πολύ δυνατό σε στήριξη κάθισμα, εντυπωσιακό επειδή οπτικά η σχεδίαση της πλάτης δε μαρτυρεί κάτι τέτοιο. Ο επιλογέας: ψηλός, κοντά στο χέρι, με αποδεκτές διαδρομές και κούμπωμα που θυμίζει λίγο Clio χωρίς χαλαρότητες όμως. Ίσως δεν είναι ο πιο γρήγορος αλλά είναι τρομερά σίγουρος. Η ανάρτηση έχει σφικτή ρύθμιση. Το είδαμε και στην Κροατία. Ίσως λίγο πιο πολύ στην πετρελαιοκίνητη έκδοση όπως η δική μας. Οι λακκούβες όμως δεν ενοχλούν όσο κι αν οι 17άρες ζάντες υπονομεύουν τις άμυνες του πλαισίου. Στη λίστα με τον εξοπλισμό θα βάζαμε «τικ» δίπλα στις 16άρες όχι μόνο για λιγότερη ταλαιπωρία των αξόνων αλλά και επειδή οι 17άρες ανεβάζουν τα CO2 στα 92 γρ./χλμ. ενώ οι αμέσως μικρότεροι τροχοί κρατιούνται στα 85 γρ./χλμ.! Γιατί να χαθεί το όφελος αυτό; Για να δείχνει λίγο πιο γεμάτος ο θόλος; Μικρό κίνητρο…

Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »

 

Οι κλίσεις φυσικά δεν εξαφανίζονται αλλά το Micra τις έχει παρούσες απλώς για να ενημερώνει, σα μια ελαφριά ένδειξη της πίεσης που δέχεται. Δε δείχνει νευρικό ή αγχωμένο γενικά ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι έχει διάθεση να διορθώσει και λάθη του οδηγού. Σημαντικός εδώ ο ρόλος του πίσω άξονα: δείχνει μαλακός υπό πίεση αλλά ελέγχει καλά τις ταλαντώσεις ακόμα και μέσα στη στροφή. Το θέμα είναι ότι η ίδια η Nissan,όπως και στο εσωτερικό, βάζει τον πήχη ψηλά και δημιουργεί προσδοκίες σε όλους τους τομείς. Για παράδειγμα, αρχίζει σταδιακά ο οδηγός να εύχεται το τιμόνι να είχε λιγότερες από τις τρεις στροφές όσο κι αν είναι νορμάλ αυτές για την κλάση. Ή τα φρένα, τα οποία παρέχουν ικανοποιητικές αποστάσεις ακινητοποίησης, αλλά θα θέλαμε να αντέχουν λίγο πιο πολύ σε μια γρήγορη κατηφορική διαδρομή σε σπορ ρυθμό.