Σέβονται οι Έλληνες τις θέσεις πάρκινγκ για τα ηλεκτρικά;

Με τέτοια μάχη που γίνεται ήδη για μια θέση πάρκινγκ στις μεγάλες πόλεις, πόσο πιθανό είναι οι οδηγοί στη χώρα μας να αφήσουν τη θέση με την πρίζα στα ηλεκτρικά;

Η ηλεκτροκίνηση θέλει υποδομή. Και η βασικότερη υποδομή είναι η δυνατότητα φόρτισης, μια διαδικασία που ακόμη και με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στις μπαταρίες και τους φορτιστές, δεν κρατάει λιγότερο από μισή ώρα. Που σημαίνει πως θα πρέπει είτε σπίτι, είτε δουλειά, είτε και στα δύο, να βρίσκεις να παρκάρεις κοντά σε πρίζα.

Για την Ευρώπη, αυτό είναι ένα πρόβλημα που λύνεται τοποθετώντας πρίζες δίπλα στις θέσεις στάθμευσης στην άκρη του δρόμου. Σε κάθε τετράγωνο, τουλάχιστον 3-4 θέσεις από τις 15-20, (θα) έχουν μια πρίζα. Και επειδή η στάθμευση είναι λυμένο πρόβλημα, ελεγχόμενη, με κάρτα κατοίκων, και λοιπά, είναι εύκολο και να υπάρχουν θέσεις για όλους, και να μην παρκάρουν τα συμβατικά εκεί που φορτίζουν τα ηλεκτρικά.

Στην Ελλάδα όμως τι γίνεται; Όταν κλείνουμε μπάρες αναπήρων, παρκάρουμε στα πεζοδρόμια και κατεβαίνουν οι πεζοί στο δρόμο, δεν χωράνε τα καρότσια, τα μωρά, οι ηλικιωμένοι, δεν υπάρχει χώρος να κάνουν στάση τα λεωφορεία, και γενικά γίνεται χαμός, σιγά μην αφήσουμε τις θέσεις με πρίζες για να φορτίζουν τα ηλεκτρικά.

«Στο κάτω κάτω, ούτε ανάπηρους εμποδίζεις, ούτε μωρά με καρότσια, ούτε ηλικιωμένους βγάζεις στο δρόμο, ούτε βάζεις το λεωφορείο να σταματάει στη μέση του δρόμου για να φορτώσει. Απλά ο τύπος με το ηλεκτρικό, θα πάει στην επόμενη». Και δυστυχώς, μάλλον κάπως έτσι σκέφτομαι οι Έλληνες οδηγοί.

Τι λες λοιπόν; Πόσο πιθανό είναι στην Ελλάδα, έτσι όπως είναι το παρκάρισμα, να αφήσεις τη θέση με την πρίζα για να παρκάρει ο «ηλεκτρικός»;