Στην εποχή που το premium «πουλάει», ποια είναι η βασική διαφορά των «πραγματικά» premium από όσους το προσπαθούν;
Όλοι θέλουν να γίνουν premium. Είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα best-seller τους;
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στην τάση που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στις αυτοκινητοβιομηχανίες, σχετικά με τον premium χαρακτήρα.
Όλο και περισσότερες μάρκες κάνουν στροφή προς αυτή την κατεύθυνση. Λίγο πιο εκλεπτυσμένη σχεδίαση, λίγο πιο κυριλέ υλικά στην καμπίνα και με προσοχή στη λεπτομέρεια και τη συναρμογή, λίγο πιο hi-tech χαρακτήρας και έτοιμο. Αν τώρα αυτό το συνδυάσεις με μια εμφανώς «τσιμπημένη» τιμή, η στροφή στο premium είναι γεγονός.
Γιατί όμως τέτοια μανία όλο και περισσότερων εταιρειών να το «γυρίσουν» στο premium; Όπως έχουμε ξαναπεί, τα premium μοντέλα έχουν μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους, ενώ ανεβάζουν και το πρεστίζ της φίρμας, οπότε κάτι τέτοιο είναι απόλυτα αποδεκτό.
Τι είναι όμως αυτό που έχουν οι «παλιές και ορθόδοξες» premium μάρκες; Ή μάλλον τι είναι αυτό που ΔΕΝ έχουν; Η απάντηση είναι «μικρά αυτοκίνητα»! Και είναι αλήθεια. Θυμάσαι ποτέ κάποια μικρή Mercedes; Ακόμα και το smart έβγαινε ως ανεξάρτητη μάρκα, και όχι με το «αστέρι» στη μάσκα του. Σε αυτή την κατεύθυνση πορεύεται και η Lexus, ο premium ανταγωνιστής από την Ιαπωνία, καθώς ποτέ στην ιστορία της δεν λανσάρισε μικρό μοντέλο πόλης.
Το ίδιο ισχύει και για την BMW, ενώ μόνο η Audi έκανε τη διαφορά από τις premium φίρμες, με το Α1. Ωστόσο η περίπτωση της Audi έχει να κάνει με την γενικότερη στρατηγική του VW Group, που θέλει να μοιράζονται μηχανικά μέρη όλες της οι φίρμες, από τη Skoda έως την Audi και όχι μόνο. Τελικά μετά από 2 γενιές το A1, αποτελεί πλέον παρελθόν.
Ας γυρίσουμε όμως πάλι στο θέμα μας, τα μικρά αυτοκίνητα. Η περίπτωση της γαλλικής DS, της Θεάς του ομίλου Stellantis, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ξεκίνησε ως πιο premium υπομάρκα της Citroen και σήμερα έχει πλήρη δική της γκάμα. Η DS είχε παλιότερα το DS3, όμως σήμερα το μικρότερο μοντέλο της ανήκει και πάλι στο B-segment αλλά είναι SUV, και αυτό με τη μία τα αλλάζει όλα. Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει «μικρό πόλης» ένα SUV μοντέλο.
Εκτός της DS, που φαίνεται να τα καταφέρνει περίφημα, υπάρχουν αρκετές φίρμες που προσπαθούν να πετύχουν μια στροφή προς το premium. Η βελτίωση τους είναι θεαματική, ειδικότερα στους τομείς που αναφέραμε στην αρχή. Ωστόσο, για την ώρα δεν σκέφτονται να «κόψουν» τα μικρά τους μοντέλα. Και πώς να το κάνουν άλλωστε όταν μεγάλο μερίδιο των πωλήσεών τους βασίζεται σε αυτά!
Εσείς όμως τι πιστεύετε; Πρέπει ντε και καλά μια μάρκα να μην έχει μικρό μοντέλο για να χαρακτηριστεί premium; Και τι θεωρείτε εσείς ότι χρειάζεται μια μάρκα για να θεωρηθεί πραγματικά premium;
