Γιατί κάθε φορά είμαστε στο ίδιο έργο θεατές;

Σε αυτή τη χώρα αν μη τι άλλο υπάρχει σταθερότητα. Όχι με την καλή έννοια, αλλά με την άλλη που μας αφήνει να ταλαιπωρούμαστε και να θρηνούμε όντας κάθε χρόνο θεατές στο ίδιο έργο ανικανότητας και ταλαιπωρίας.

autotriti team

Αυτή τη φορά ήταν η κακοκαιρία Daniel. Πέρσυ ήταν κάποια με άλλο όνομα, πρόπερσι μια no name απλή νεροποντή και του χρόνου ίσως να είναι ένας τυφώνας ικανός να αναδείξει ακόμα μια φορά τη γύμνια της κρατικής μηχανής, αλλά και του δικού μας «ωχαδερφισμού».

Κάθε φορά είμαστε θεατές στο ίδιο έργο. Βουλωμένα φρεάτια, εκ των υστέρων και όχι προληπτικά αντιπλημμυρικά έργα, εγκλωβισμένοι οδηγοί και δρόμοι που θυμίζουν τεράστια parking. Το καλοκαίρι είναι οι φωτιές, το φθινόπωρο οι βροχές και το χειμώνα τα χιόνια. Καμία οργάνωση, κανένας συντονισμός, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις και χρωματισμούς κομμάτων. Προειδοποιήσεις για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, αλλά οι Ελληναράδες σώνει και καλά να οδηγήσουν. Ξέρουν αυτοί, δεν φοβούνται τίποτα και ας ξέρουν την τύφλα τους για το πώς οδηγούν σε ειδικές συνθήκες, όπως για παράδειγμα στη βροχή ή στο χιόνι. Εδώ θα πείτε δεν ξέρουν να οδηγούν και κάνουν ό,τι τους καπνίσει υπό κανονικές συνθήκες, στα δύσκολα θα μάθουν;