Η κατασκευή τους ξεκίνησε το 1991 και θα παραδινόταν το 2003.
Μέρος του κόμβου που θα ένωνε Πειραιά με Αττική Οδό.
Τα εκατομμύρια της σύμβασης και η ηλικιωμένη κάτοικος που μπλόκαρε το έργο.
Σήμερα βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο. Ίσως ολοκληρωθούν μετά από σχεδόν 30 χρόνια.
autotriti team
Ψηφιακή Έκθεση: «Τώρα που τα Ηλεκτρικά γίνονται φθηνότερα από τα βενζινοκίνητα...»
Η κατασκευή τους ξεκίνησε το 1991 και θα παραδινόταν το 2003
Η περιοχή του Σκαραμαγκά είναι από τις πλέον επιβαρυμένες από την κίνηση. Πρόκειται για ένα στρατηγικό σημείο που ενώνει το κέντρο της Αθήνας (μέσω της Λεωφόρου Αθηνών) και την Εθνική Οδό Αθηνών Κορίνθου, με όλη τη δυτική και νότια Αττική (λιμάνια Πειραιά και Ελευσίνας) και την Αττική Οδό μέσω της Δυτικής Περιφερειακής Αιγάλεω. Καθημερινά το διασχίζουν χιλιάδες αυτοκίνητα και βαρέα οχήματα, που για να κατευθυνθούν προς Αττική Οδό ή προς Σχιστό, τότε αναγκάζονται να περνούν από τους στενούς και ταλαιπωρημένους δρόμους της περιοχής.
Μέρος του κόμβου που θα ένωνε Πειραιά με Αττική Οδό
Περνώντας από το σημείο, κάποιος μπορεί εύκολα να διακρίνει δύο σήραγγες εκτός λειτουργείας, να βρίσκονται ακριβώς δίπλα στην Εθνική Οδό, στο ύψος της λίμνης Κουμουνδούρου. Οι σήραγγες αυτές αποτελούν μέρος της μεγάλης ανάπλασης της περιοχής, που ονομάστηκε «Ανισόπεδος Κόμβος Σκαραμαγκά» και τελικά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Πιο συγκεκριμένα, το έργο δημοπρατήθηκε το 1997 και ο διαγωνισμός υπεγράφη 2 χρόνια αργότερα, με προϋπολογισμό 13,5 εκατομμυρίων ευρώ. Το έργο περιελάμβανε την σύνδεση της Εθνικής Οδού με τη Λεωφόρο Σχιστού/Σκαραμαγκά και την Δυτική Περιφερειακή Αιγάλεω, που αποτελεί προέκταση της Αττικής Οδού, με τη δημιουργία ενός τριπλού κόμβου.
Τα εκατομμύρια της σύμβασης και η ηλικιωμένη κάτοικος που «μπλόκαρε» το έργο
Μόλις όμως 2 μήνες μετά την υπογραφή της σύμβασης, η εταιρεία που ανέλαβε το έργο, προχώρησε σε πρόταση για την τροποποίησή του. Πιο συγκεκριμένα ο εργολάβος πρότεινε την κατασκευή μιας δίδυμης σήραγγας από την οποία θα διερχόταν η Ε.Ο. Αθηνών Κορίνθου, κάτι που δεν υπήρχε στις αρχικές μελέτες, ούτε στην σύμβαση που υπεγράφη. Σύμφωνα με την πρόταση, το κόστος του έργου δε θα επηρεαζόταν, ενώ αυτό θα ολοκληρωνόταν συντομότερα μιας και «με αυτήν την προτεινόμενη λύση η ολοκλήρωση των έργων θα γίνει σε μικρότερο χρόνο σε σύγκριση με τη συμβατική λύση διότι η ανάδοχος εταιρεία του έργου θα έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει περισσότερα μέτωπα εργασίας ανενόχλητη από εξωγενείς παράγοντες». Η πρόταση έγινε δεκτή από τους τότε αρμόδιους του ΥΠΕΧΩΔΕ και ξεκίνησε η κατασκευή τους.
Σήμερα μπορούμε με ευκολία να αντιληφθούμε πως το κόστος ήταν αδύνατο να μείνει ανεπηρέαστο με αυτή την αλλαγή, μιας και στον προϋπολογισμό περιλαμβάνονταν και οι αποζημιώσεις των απαλλοτριώσεων που θα γίνονταν στην περιοχή για την ολοκλήρωση του έργου. Και κάπου εκεί έρχεται και μια ηλικιωμένη κάτοικος της περιοχής, που σύμφωνα με τα μέσα της εποχής «φρέναρε» την ολοκλήρωση του έργου. Η συγκεκριμένη κυρία είχε στην κατοχή της ένα μικρό σπίτι και μια έκταση 4 στρεμμάτων, ακριβώς πάνω από το σημείο που κατασκευάζονταν οι σήραγγες και παρότι ήταν μια από τους ιδιοκτήτες που θα αποζημιώνονταν για τις απαλλοτριώσεις και της εκδικάστηκαν 440.000 ευρώ (150 εκατομμύρια δραχμές τότε), δεν μπορούσε να λάβει την αποζημίωση, καθώς δεν κατείχε τους απαραίτητους τίτλους ιδιοκτησίας. Σα να μην έφτανε αυτό, η ίδια αρνούταν να φύγει από την περιοχή και προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο και την δικαίωσε, μη επιτρέποντας την απαλλοτρίωση της συγκεκριμένης έκτασης.
Σήμερα βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο. Ίσως ολοκληρωθούν μετά από σχεδόν 30 χρόνια
Όπως όμως αναφέραμε νωρίτερα, η αλλαγή με την κατασκευή της δίδυμης σήραγγας, σε συνδυασμό με αστοχίες στην αρχική μελέτη και άλλες εργασίες που προέκυψαν στην πορεία, έκαναν την ανάδοχο εταιρεία το 2001 να ζητήσει αύξηση του προϋπολογισμού και παράταση στη διορία του έργου. Και τα δύο εγκρίθηκαν, με τον προϋπολογισμό να ανεβαίνει στα 22 εκατομμύρια ευρώ και παράταση μέχρι τις αρχές του 2003. Λίγους μήνες μετά όμως, ζητήθηκε από τον εργολάβο να βρει τρόπους μείωσης του κόστους με την αυλαία να πέφτει στις αρχές του 2003, με την εταιρεία (αντιδρούσε ήδη από τον προηγούμενο χρόνο για τις καθυστερήσεις στις πληρωμές) να ανακοινώνει πως διακόπτει τις εργασίες.
Σήμερα, περίπου 22 χρόνια μετά, οι δύο σήραγγες έχουν μείνει σαν φαντάσματα στο σημείο, με τις εισόδους τους να είναι γεμάτες μπάζα. Μόνη ελπίδα ένας νέος διαγωνισμός που σύμφωνα με εκπρόσωπο του Υπουργείου Υποδομών είναι πολύ πιθανό να ολοκληρωθεί έως το 2026 και το έργο του Τριπλού Κόμβου Σκαραμαγκά να είναι πραγματικότητα έως το τέλος της δεκαετίας, μέρος του οποίου αποτελεί και η λειτουργία της δίδυμης Σήραγγας.
