Δοκιμή Αντοχής: Nissan Qashqai 1,6 dCi 4x4

Όταν πριν από 10 χρόνια παρουσιάστηκε το πρώτο Qashqai, χρειαζόμασταν δάσκαλο για να μάθουμε να προφέρουμε σωστά το όνομά του. Τότε βέβαια η κλάση στην οποία κινείται το Qashqai ήταν άδεια σαν έρημος. Το αυτοκίνητο που είναι μισό μικρομεσαίο και μισό SUV έγινε όμως μια τεράστια επιτυχία. Αυτό που ακολούθησε ήταν πωλήσεις 2,6 εκατομμυρίων μονάδων κι ένα όνομα το οποίο έμαθε καλά ο κόσμος. Μαζί με την επιτυχία ήρθε και η μίμηση βέβαια. Το τωρινό Qashqai παρουσιάστηκε το 2014 και εδώ και καιρό είναι πια τριγυρισμένο από μια ντουζίνα ανταγωνιστές. Εμείς εδώ θα σας δείξουμε πώς τα πήγε το δημοφιλές μοντέλο στη δοκιμή διαρκείας των 100.000 χιλιομέτρων. Το όχημα, ένα κόκκινο 1,6 ντίζελ με 130 ίππους και τετρακίνηση, το οποίο σήμερα κοστίζει καινούριο 26.990 ευρώ. Μέχρι στιγμής μπορούμε να αποκαλύψουμε μόνο το εξής: με τον καιρό αλλάζουν και οι προσδοκίες. 

Βλέπετε, το Nissan έχει αναπτυχθεί πια σε ένα κανονικό SUV το οποίο δεν έχει πολλά να ζηλέψει από πιο κλασσικά ονομάτα της κατηγορίας. Αρκετά ευρύχωρο στο πίσω κάθισμα, με ευμετάβλητο πορτ-μπαγκάζ διπλού δαπέδου (430-1.585 λίτρα) και σταθερά φαρδιά καθίσματα – εύλογα έγινε γρήγορα ο καλύτερος φίλος για ταξίδια. Μόνο ο κλιματισμός δε φτάνει με πολλή δύναμη πίσω, γεγονός για το οποίο παραπονέθηκαν οι οδηγοί του στη διάρκεια του τεστ, μαζί με τους αυξημένους αεροδυναμικούς θορύβους. Πρόκειται εξάλλου για ένα γνωστό θέμα και στο ενδιάμεσο η Nissan είχε βελτιώσει τις επενδύσεις κυρίως στις πόρτες. Στην ανανεωμένη, τρέχουσα γενιά μάλιστα, ο αεροδυναμικός θόρυβος είναι πολύ χαμηλότερος.

Συνολικά πρόκειται για ένα πολύ καλό concept, όχι χωρίς κάποιες αδυναμίες σε επιμέρους τμήματα – αυτή είναι η εντύπωση που άφησε το Qashqai στη δοκιμή των 100.000 χιλιομέτρων. Ο οδηγός επιβιβάζεται άνετα, κάθεται ψηλά, απολαμβάνει τους μεγάλους εξωτερικούς καθρέπτες αλλά βλέπει και με δυσκολία πίσω μέσα από το παρμπρίζ, γεγονός που καθιστά σχεδόν απαραίτητη την κάμερα οπισθοπορείας. Η μεγάλη οθόνη αφής είναι ευκρινής αν και τα πεδία επαφής είναι τόσο μικρά ώστε συχνά μπορεί να κάνεις λάθος με το δάχτυλο. Το σύστημα infotainment συνδέεται αξιόπιστα με τα κινητά, αναγνωρίζει ξανά άμεσα το χρήστη ενώ και το navi αποδείχτηκε σίγουρο και χρήσιμο. 

Μόνο τα ηλεκτρονικά μας ενόχλησαν λίγο. Στη δεύτερη γενιά Qashqai (προ-ανανέωσης), η Nissan έβαλε πλούσιο εξοπλισμό ωστόσο κάποια βοηθήματα δεν ήταν τόσο ώριμα ακόμη. «Το σύστημα ενημέρωσης για την αναχώρηση από τη λωρίδα κυκλοφορίας παραείναι ενθουσιώδες και άμεσο και μπορεί να σε μπερδέψει» σημείωσε ένας συντάκτης. Κάποια σήματα του ΚΟΚ δεν αναγνωρίζονταν σίγουρα ενώ η υποβοήθηση των αυτόματων προβολέων αποκρινόταν λίγο ράθυμα. Υπάρχουν σύγχρονοι ανταγωνιστές οι οποίοι τα πάνε πιο καλά εδώ. Υπήρξε μάλιστα συνάδελφος ο οποίος έφτασε στο σημείο να προτείνει άλλα πακέτα εξοπλισμού: «Αντί για όλους αυτούς τους βομβητές θα ήταν προτιμότερο να επιλέξει κανείς ένα σύστημα εισόδου χωρίς κλειδί. Ή ένα σύστημα ρύθμισης και διατήρησης της απόστασης.» 

Για τη γαλήνη στο εσωτερικό φροντίζει κυρίως ο χαρισματικός κινητήρας ντίζελ. Ο 1.600άρης πραγματικά πετάει χωρίς κραδασμούς αλλά και οικονομικά (6,5 λτ./100  χλμ. στο τεστ) αφού ξεπεράσει ένα ελάχιστο γουργουρητό κατά τις κρύες εκκινήσεις. Επιπλέον ο dCi εμφάνισε τέτοιο ταμπεραμέντο, σε σημείο που να εντυπωσιάζει με το τράβηγμα του ακόμα και με έκτη σχέση στον αυτοκινητόδρομο και να κάνει τους οδηγούς να αναρωτιούνται για την ιπποδύναμη. «Αλήθεια είναι μόνο 130 ίπποι αυτοί;» ρώτησε ένας εκ των δοκιμαστών. Μπορεί να είχε και δίκιο εν μέρει, διότι σε μια μέτρηση που επιχειρήσαμε το σύνολο έδειξε 135 ίππους. 

Απλώς είναι λίγο κρίμα που το εν λόγω μοτέρ δεν κινήθηκε εντελώς απροβλημάτιστα. Πρώτα άρχισε να «ιδρώνει» η φλάντζα στο κάρτερ στα 30.512 χλμ. ενώ αργότερα το Nissan έπρεπε να μείνει δυο μέρες στο συνεργείο. Ένας ελαττωματικός ελαστικός δακτύλιος ανάμεσα σε κινητήρα και κιβώτιο έπρεπε να αντικατασταθεί. Σίγουρα είναι πολύ νωρίς για τέτοια περιστατικά και η Nissan μας διαβεβαίωσε ότι «αμφότερες είναι μεμονωμένες περιπτώσεις». Το δε θερμομονωτικό μεταλλικό περίβλημα στο κάτω μέρος του οχήματος, το οποίο σκίστηκε δύο φορές στη διάρκεια του τεστ, βελτιώθηκε στο μεταξύ στη διαδικασία της παραγωγής. 

Διεθνώς, τον κινητήρα αυτόν τον επιλέγει ένας στους πέντε πελάτες, ενώ σχεδόν η απόλυτη πλειοψηφία επιλέγει την κίνηση εμπρός. Και καλά κάνουν μάλλον, διότι και το δικό μας τετρακίνητο Qashqai της δοκιμής δεν πέρναγε πάντα καλά τη ροπή στο δρόμο. Σε βρεγμένο δρόμο έπρεπε να σπινάρουν πρώτα οι εμπρός τροχοί για κάποιο μικρό διάστημα μέχρι να εμπλακεί ο πίσω άξονας και να εξαφανίσει την ολίσθηση. 

Το ότι ο επιλογέας «γρατζουνάει» σχετικά εύκολα κατά την επιλογή σχέσης ή ότι ο συμπλέκτης είναι σχετικά βαρύς το σημείωσαν αρκετοί οδηγοί. Ωστόσο, αμφότερα τα εξαρτήματα άντεξαν μέχρι το τέλος και η αποσυναρμολόγηση δεν έδειξε το παραμικρό σημάδι για κριτική. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το πώς είδαν οι οδηγοί την ανάρτηση. Αυτό που ο ένας tester το έβλεπε ως «ξύλινη αντίδραση» άλλος συνάδελφος το σημείωνε ως εξής: «έχει γλυκιά αντίδραση σε κυματισμούς του δρόμου ενώ μικρές ανωμαλίες μπορεί να ακουστούν πολύ. Στο πλακόστρωτο πάλι, είναι πολύ καλό». 

Και ο θόρυβος είναι όντως υψηλός ή εμείς έχουμε γίνει ευαίσθητοι; «Κάνει αρκετό θόρυβο» έδειξαν να συμφωνούν οι περισσότεροι. Από το Nissan λείπει μια συνολική ωριμότητα και καλλιέργεια στη λεπτομέρεια κάτι που φάνηκε και στο τελικό ξεμοντάρισμα. Αυτό έχει βελτιωθεί επίσης στην ανανεωμένη γενιά. Η ομάδα της δοκιμής μακράς διαρκείας βρήκε ταλαιπωρημένες τσιμούχες στις πόρτες, ανεπαρκείς ηχομονώσεις στους θόλους των τροχών ενώ και ο ίδιος ο ντίζελ θα μπορούσε να είναι καλύτερα μονωμένος. Εξάλλου, και μόνο από την πετρελαιοκίνητη φύση του είναι λογικό να μην μπορεί να κρυφτεί εντελώς ηχητικά. Αρκετά με τα υποκειμενικά όμως, το πιο σημαντικό είναι το εξής: το Nissan πραγματικά μας κέρδισε και δεν εγκατέλειψε πουθενά. Η αξιοπιστία ήταν αυτή που έπρεπε σε συνολικό επίπεδο. Το μπόλικο σκληρό πλαστικό στο εσωτερικό το οποίο στην αρχή το προσεγγίζαμε με μεγάλη προσοχή, έφτασε μέχρι το τέλος με την ίδια στιβαρότητα και ήσυχο σαν σε εκκλησία. Ακόμα και ο μεγάλος αποθηκευτικός χώρος κάτω από το υποβραχιόνιο, ο οποίος κλασσικά ακόμα και σε ακριβά μοντέλα αρχίζει με τον καιρό και φθείρεται στις άκρες ή στους μεντεσέδες, εδώ δεν έκανε «κιχ». Συνολικά μια πολύ στιβαρή δουλειά. 

Μόνο εμπρός, χαμηλά στον εμπρός προφυλακτήρα άρχιζε και ξέφτιζε το πάνω μέρος της βαφής. Είναι αποτέλεσμα της ποιότητας της βαφής αλλά και χτυπημάτων από πετραδάκια. Η βαφή συνολικά βέβαια δεν εμφάνισε το παραμικρό σε άλλα σημεία. Μια επιπλέον έκπληξη μας περίμενε στην τελευταία τακτική συντήρηση: τα φρένα ήθελαν μόνο νέα τακάκια, καθώς οι δίσκοι που είναι και πιο ακριβοί έβγαλαν κανονικά όλη την απόσταση. Αυτό είναι κάτι που σπάνια βλέπουμε σε δοκιμή 100.000 χλμ. και ταιριάζει στο τελικό συμπέρασμα που σημείωσε στο «ημερολόγιο» ένας συνάδελφος: «To Qashqai μπορεί να έχει κάποια σκληρά πλαστικά αλλά είναι πραγματικό ζώο σε αντοχή και με πολύ δυνατό μοτέρ». Είναι σαφές ότι στο επίπεδο τιμής του, το Qashqai ανήκει στις καλύτερες προτάσεις και βάζει δύσκολα σε όλη τη λίγκα των ημίψηλων μικρομεσαίων. Καλό λοιπόν το ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν στους καιρούς μας.