Στο δρόμο: Στρίβειν δια του Swift Sport

Oδηγικά, το νέο Suzuki Swift Sport εξαργυρώνει με τον καλύτερο τρόπο τα «ψαγμένα» του μηχανικά μέρη (ειδικά αμορτισέρ της Monroe, παχιές αντιστρεπτικές με βάσεις από Teflon, πλήμνες με ενσωματωμένα ρουλεμάν, πλατφόρμα HEARTECH κ.α), την λογική φαρδύ μετατρόχιο-κοντό μεταξόνιο και το συνολικό του στήσιμο. Χωρίς να κοπανάει, αν και σφιχτό, είναι μανιτζέβελο και ευκολόχρηστο σε αστικό περιβάλλον.

Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »

Παραέξω πιάνει πανεύκολα πλέον υψηλές ταχύτητες, αλλά ο αεροδυναμικός θόρυβος είναι αισθητός πάνω από τα 120 χλμ./ώρα τη στιγμή που ο ήχος του κινητήρας είναι άχρωμος και όσο ανεβαίνουν οι στροφές μετατρέπεται σε βουητό χωρίς σπορ νότες. Αυτά όμως δεν επηρεάζουν στο ελάχιστο την σταθερότητα και το αξιομνημόνευτο «πάτημα» ακόμη και στην τελική ταχύτητα. Φυσικό του περιβάλλον όμως είναι το στροφιλίκι, όπου και ξεχωρίζει. Παρά μια ασάφεια του τιμονιού γύρω από την θέση της ευθείας, το μπροστινό σύστημα τελικά σε κερδίζει με την ακρίβεια, αλλά και την ικανότητά του να περνάει σωστά τη δύναμη στο δρόμο. Κρατάει γερά και κυρίως στο όριο δεν αντιδρά απότομα ή απρόβλεπτα όντας ευχάριστα ρυθμίσιμο, αν και το ESP δεν χαλαρώνει εντελώς τα δεσμά του.

Η ανάρτηση ελέγχει άριστα το (μικρό) βάρος και δεν χάνει την αυτοκυριαρχία της, ενώ τα 4 δισκόφρενα (εμπρός αεριζόμενα, έχουν ωραία αίσθηση και τονισμένη αποτελεσματικότητα (100-0 χλμ./ώρα σε 37,3 μ.). Είναι το πιο politically correct, Swift Sport όλων των εποχών, που έχασε σε σκληροπυρηνικό χαρακτήρα, αλλά κέρδισε σε ομοιογένεια και φιλικότητα. Ότι θέλει η πλειονότητα των αγοραστών σήμερα δηλαδή…