Αν το τσάμπα πέθανε, πως γίνεται να έχουμε ακόμη δωρεάν στάθμευση στην Ελλάδα;
Δωρεάν Parking: Για πόσο ακόμα;
2.626 Επισκέψεις στο άρθρο (14/9/2015)
Ποιος θα προτιμούσε ένα σύστημα που θα έθετε το αυτοκίνητο εκτός των κέντρων της πόλης και θα ανάγκαζε τον κόσμο να περπατάει περισσότερο;
autotriti team
Ειδικά όταν τα φοροεισπρακτικά μέτρα πέφτουν βροχή, το τελευταίο που θα ήθελε κανείς είναι να αρχίσει και για αυτά που μέχρι τώρα είναι τσάμπα. Όπως το parking. Η δωρεάν στάθμευση στην Ελλάδα αποτέλεσε πάγια κοινωνική πολιτική της κεντρικής κυβέρνησης αλλά και των αυτοδιοικήσεων.
Όμως το τσάμπα πέθανε. Δεν υπάρχει τίποτε δωρεάν και έτσι το parking φαίνεται να είναι το τελευταίο πράγμα για το οποίο δεν πληρώνουμε. Ή όχι;Μελέτη που έγινε σε οκτώ ευρωπαϊκές χώρες με διάφορα συστήματα στάθμευσης, δείχνουν ότι όταν προσμετρηθεί η απώλεια ωρών εργασίας, τα καύσιμα, το κόστος απορρύπανσης και η παλαίωση και συντήρηση των αυτοκινήτων, το δωρεάν πάρκινγκ γίνεται ακριβότερο από το ελεγχόμενο.
Για την Ελλάδα βέβαια, όλα αυτά τα κόστη που δεν τα μετράει κανείς δεν συγκρίνονται με τα τρία ευρώ την ώρα που συχνά καλούνται να πληρώσουν οι ευρωπαίοι πολίτες. Τώρα που όμως έχουμε αρχίσει να βάζουμε τις λέξεις «Εθνικό Ακαθάριστο Προϊόν» στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, και πλέον μάθαμε όλοι πως πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις, ίσως τα τρία ευρώ να μην ακούγονται και τόσο πολλά.
Στην καθημερινότητα όμως είναι κάμποσα, ενώ πολλοί δεν θα μπουν καν στην διαδικασία μετά το κόστος να δουν ποια είναι τα οφέλη της ελεγχόμενης στάθμευσης. Το πρώτο και κυριότερο είναι η ύπαρξη χώρου στάθμευσης. Επειδή το όριο στους εμπορικούς δρόμους είναι το πολύ δύο ώρες και μάλιστα με υψηλό κόστος, τα αυτοκίνητα δεν μένουν όλη μέρα στην ίδια θέση, αφήνοντας χώρο και για τα άλλα. Το όφελος για την εμπορική κίνηση των καταστημάτων είναι τεράστιο, αν και στην Ελλάδα οι ίδιο οι εμποροϋπάλληλοι κλείνουν τις διαθέσιμες θέσεις για οκτώ και πλέον ώρες αποτρέποντας τους πελάτες τους να προσεγγίσουν στα μαγαζιά. Αλλά δεν μετράμε στην Ελλάδα τέτοια πράγματα.
Επειδή όμως αυτά θα αρχίσουμε σιγά σιγά να τα μετράμε, μήπως να δούμε τι άλλο μας προσφέρει το κόστος της ελεγχόμενης στάθμευσης; Περισσότερες κενές θέσεις όλη μέρα, τάξη και ασφάλεια στους δρόμους χωρίς να κλείνουν οι διασταυρώσεις, και λιγότερη κίνηση από αυτοκίνητα που γυρίζουν να βρουν θέση, ενώ πλέον τέλος και στα… διπλο-παρκαρισμένα.
Εσείς όμως τι λέτε; Είναι καιρός τώρα να πληρώνουμε και το parking; Ή μήπως ακριβώς τώρα είναι η ώρα να κάνουμε τέτοιες αλλαγές; Και τελικά τι λέτε για το θέμα της οικονομίας και πως επιβαρύνεται από την ελεύθερη και άναρχη στάθμευση;
Μα πληρώνουμε για το parking. Μέσα στα τέλη κυκλοφορίας ενσωματώθηκε πριν αρκετά χρονιά το τέλος στάθμευσης. Κατά τα άλλα συμφωνώ με τον Κοκο-βιο. Μόνο που με τις ανηφοροκατηφόρες είναι πραγματικά πολύ ζόρι το πήγαινε έλα με το ποδήλατο.
Τα πεζοδρόμια και οι γωνίες πάντα δωρεάν θα είναι στην Ελλάδα.
Ας το πάμε ένα βήμα παραπέρα και ας αυξηθούν/βελτιωθούν τα ΜΜΜ ώστε να μη χρειάζεται καν αυτοκίνητο για την κίνηση εντός πόλης, όπως και για το "commuting" (σπίτι-δουλειά-σπίτι). Είναι δυνατόν να μην υπάρχει αξιοπρεπές δρομολόγιο που να ενώνει τα Νότια με τα Βόρεια Προάστεια; Η Αττική έχει ήδη πολύ στενούς δρόμους για την κίνηση όλων μας με Ι.Χ. Ας βάλουμε περισσότερο τα μέσα στη ζωή μας και το περπάτημα. Όσο για αυτούς που θέλουν για τον οποιοδήποτε λόγο να παρκάρουν έξω από τους εμπορικούς δρόμους; Εκεί ναι, ελεγχόμενη στάθμευση. Βέβαια για περιοχές όπως το κέντρο, θα έπρεπε σε κάθε γειτονιά να υπάρχει κάποιο "δημοτικό parking" που ο κόσμος να μπορεί να παρκάρει το αυτοκίνητο του σε απόσταση το πολύ 10' από το σπίτι του και όσο για το κόστος θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε δημοτικά τέλη. Πόσο να κοστίζει άραγε ένα οικόπεδο με άσφαλτο; Και γιατί όχι να βάλουμε και το ποδήλατο σε μετακινήσεις εντός γειτονιών της Αθήνας. Μια ιδέα, έτσι για να ονειρευόμαστε... :)
Το σύστημα της ελεγχόμενης στάθμευσης είναι η λύση. Να υπάρχει ανώτατο όριο 2 ώρες και μετά να πέφτει πρόστιμο. Η στάθμευση στο κέντρο της πόλης πρέπει να διαρκεί λίγο, όσο για μια επίσκεψη στα μαγαζιά, σε κάποιο γιατρό, ή σε κάποια δημόσια υπηρεσία, προκειμένου να κάνει κάποιος τη δουλειά του. Επίσης μια εναλλακτική πρόταση είναι χώροι στάθμευσης κοντά σε σταθμούς του μετρό, όσο αφορά την Αθήνα κυρίως, προκειμένου στη συνέχεια να πάει κάποιος στο κέντρο ή σε άλλες περιοχές, με το μετρό. Όσο αφορά όμως τους εργαζόμενους, θα μπορούσε το κράτος να ακολουθήσει μια πολιτική κινήτρων για να ενθαρρύνει τους εργαζόμενους να κατοικούν κοντά στις περιοχές εργασίας τους. Σε όσο αφορά τους δημόσιους υπαλλήλους, αυτό είναι πολύ εύκολο, με μεταθέσεις υπαλλήλων (όπου αυτό είναι δυνατό, όπως π.χ. στους εκπαιδευτικούς, ή στους διοικητικούς υπαλλήλους), σε υπηρεσίες, που βρίσκονται κοντά στις κατοικίες τους. Δηλαδή στις ετήσιες μεταθέσεις να λαμβάνεται υπόψη εκτός των άλλων και η περιοχή κατοικίας των υπαλλήλων. Σε ότι αφορά στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, θα μπορούσε να δίνει φορολογικά κίνητρα (μειωμένη φορολογία εισοδήματος), σε όσους μένουν κοντά στις εργασίες τους, αλλά και φορολογικά κίνητρα στους εργοδότες, που απασχολούν εργαζόμενους, που κατοικούν κοντά στους τόπους εργασίας. Αν συμβούν όλα αυτά, τότε το όφελος θα είναι τεράστιο για όλους, αφού θα υπάρξει εξοικονόμηση όχι μόνο θέσεων στάθμευσης, αλλά γενικότερα μείωση καθημερινών μετακινήσεων, με μέσα μεταφοράς, από και προς τους χώρους εργασίας, μεγάλου αριθμού πολιτών, μείωση ρύπανσης περιβάλλοντος, εξοικονόμηση καυσίμων, μείωση εξόδων, εξοικονόμηση χρόνου κ.λ.π.