«Βαρύ αμάξι=καλό αμάξι» και «άκου πως κλείνει η πόρτα»
Πες, πόσες φορές έχεις ακούσει να λένε «είναι καλό αυτοκίνητο, βαρύ» και να το θεωρούν πλεονέκτημα; Ειδικά για τα μεγαλύτερα αυτοκίνητα. Και φυσικό είναι, με το μάτι και μόνο, το μεγαλύτερο να είναι καλύτερο αφού, φυσικά, είναι και πιο βαρύ.
«Το καλό αμάξι πρέπει να είναι βαρύ!»: Λάθος!
Η παρανόηση ότι το βάρος ενός αυτοκινήτου το κάνει καλύτερο, ξεκινάει από το ότι δεν υπάρχει η κατάλληλη λέξη να περιγράψει αυτό που δημιουργεί το συναίσθημα ότι το αυτοκίνητο είναι βαρύ. Να το ξεκαθαρίσουμε: δεν είναι το βάρος! Έπειτα, η παρανόηση συνεχίζεται στα επιμέρους. Κλείνει η πόρτα με έναν ωραίο, βαθύ γδούπο; Βαριά πόρτα, άρα καλό αυτοκίνητο. Και ναι, αλήθεια είναι πως ο γδούπος αυτός απορρέει μια ποιότητα, όμως και πάλι, δεν είναι το βάρος.
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Σχολίασέ το, στη σελίδα μας στο Facebook »
Και φυσικά η παρανόηση φτάνει σε εξωφρενικά επίπεδα, όταν κανείς συλλογιστεί πως το βάρος, είναι ο βασικότερος εχθρός ενός αυτοκινήτου. Το μεγάλο βάρος, ή καλύτερα η μεγάλη μάζα του (σε κιλά), σημαίνει πως ότι κάνει το αυτοκίνητο, το κάνει ακόμη πιο δύσκολα.
Η επιτάχυνση είναι χαμηλότερη όταν η μάζα είναι μεγάλη. Η αλλαγή πορείας, το ίδιο. Γίνεται πιο δύσκολα, και δημιουργεί μεγαλύτερο πρόβλημα στα ελαστικά να κρατήσουν το αυτοκίνητο στη στροφή. Η επιβράδυνση; Το ίδιο με την επιτάχυνση. Ένα βαρύ αυτοκίνητο θέλει τεράστια φρένα γιατί είναι δύσκολο να επιβραδύνει όλη αυτή τη μάζα.
Θέλει μεγαλύτερα φρένα να σταματήσει, μεγαλύτερο ή έστω ισχυρότερο μοτέρ να ξεκινήσει, μεγαλύτερα και πιο σκληρά αμορτισέρ για να «καθίσει» αλλά και να μην ταλαντώνεται. Η μάζα, και άρα το βάρος είναι ο απόλυτος εχθρός!
Αν είναι έτσι, τότε τι είναι αυτό που λέμε «βάρος» και όπως το εννοούμε, το εννούμε για καλό σε ένα αυτοκίνητο. Είναι η ποιότητα. Όχι, όχι τα πλαστικά. Αυτός είναι και ο λόγος που η λέξη ποιότητα δεν καλύπτει αυτό που ψάχνουμε να πούμε. Για τα πλαστικά, τους αρμούς, το φινίρισμα, τα υλικά, όταν μιλάμε για αυτά, μιλάμε για την απτή ποιότητα. Αυτή που μπορούμε να πιάσουμε και να αισθανθούμε (και) με το χέρι.
Η ποιότητα που λέμε «βάρος» έχει να κάνει με δύο χαρακτηριστικά. Από τη μία, αυτό που οι κατασκευαστές λένε NVH (noise, vibration and harshness), δηλαδή πόσο θόρυβο, κραδασμούς και τραχύτητα επιτρέπει ένα αυτοκίνητο να φτάσει στους επιβάτες του. Όσο λιγότερο, τόσο πιο «βαρύ» το αισθανόμαστε. Να μας απομονώνει από το στοιχείο. Και τόσο πιο ακριβό είναι για τους κατασκευαστές να το πετύχουν.
Από την άλλη, και αυτό είναι ίσως το πιο εμφανές, είναι η ποιότητα κύλισης. Πως κυλάει, πως πατάει, πως απορροφά ένα αυτοκίνητο το δρόμο που είναι από κάτω του. Η ποιότητα κύλισης έχει να κάνει με την γεωμετρία της ανάρτησης (ημιάκαμπτος ή ανεξάρτητη) τα υλικά της (αλουμίνιο ή χάλυβας) και φυσικά το NVΗ που της αναλογεί. Όλα αυτά είναι η διαφορά στο κόστος εξέλιξης και παραγωγής ενός ακριβού (και συνήθως μεγάλου/πολυτελούς) αυτοκινήτου, και ενός οικονομικού (και συνήθως μικρότερου). Και έτσι με το μάτι όλα αυτά τα λέμε «βάρος» και τελειώνουμε.
Καλό είναι λοιπόν να σταματήσουμε με το «βαρύ» αυτοκίνητο, και να καταλάβουμε πως το βάρος δεν έχει να κάνει. Μπορείς αν θες με μία λέξη απλά να λες «ακριβό». Θα καταλάβουμε. Και ας μην είναι και στην πράξη «ακριβό», ξέρουμε τι λες. Μήπως λοιπόν να αλλάξεις ορολογία;
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Σχολίασέ το, στη σελίδα μας στο Facebook »
