Η Citroen περνά σήμερα την καλύτερη εποχή της και σαρώνει σε πωλήσεις.
Άφησε πίσω μια δεκαετία «γερμανοποίησης» που της «έχασε» κοινό.
Η φρέσκια Citroen επέστρεψε στην καινοτομία και τη διαφορετικότητα.
Χωρίς ανεξάρτητη ανάρτηση στον πίσω άξονα, αλλά με «καλούδια» στα 4 αμορτισέρ.
autotriti team
Ψηφιακή Έκθεση: «Τώρα που τα Ηλεκτρικά γίνονται φθηνότερα από τα βενζινοκίνητα...»
Η Citroen περνά σήμερα την καλύτερη εποχή της και σαρώνει σε πωλήσεις
Η Citroen ξαναβρήκε τη θέση της στην αγορά αφήνοντας πίσω χρόνια αβεβαιότητας για το ποια είναι και προς τα που πάει. Άφησε πίσω της την ετικέτα του «budget», της «δεύτερης» μάρκας στον όμιλο της Peugeot, και βρήκε την ταυτότητά της. Άφησε όμως πίσω και την παράδοση στις σοφιστικέ αναρτήσεις. Γιατί;
Η δεκαετία του 2020 θα είναι για τη Citroen αν όχι η πρώτη, σίγουρα η δεύτερη χρυσή εποχή της. Εντάξει, με την ιστορία που έχει γράψει η μάρκα όταν ήταν 20 χρόνια μπροστά από τον ανταγωνισμό τις δεκαετίες του `60 και του `70, δύσκολα μπορεί να συγκριθεί το οτιδήποτε, όμως αυτή τη στιγμή η Citroen έχει την καλύτερη γκάμα εδώ και δεκαετίες. Μπορεί να μην υπάρχει η απόσταση από τον ανταγωνισμό που είχε μία DS ή μία CX, ή ακόμη και μία GS και GSA αργότερα, όμως η Citroen βρήκε τα γονίδια που παραμένουν σχετικά σήμερα και μας έχει δώσει ένα C3 και ένα C4 που σαρώνουν την αγορά.
Άφησε πίσω μια δεκαετία «γερμανοποίησης» που της «έχασε» κοινό
Η σύγκριση με το παρελθόν όμως δεν είναι πάντοτε προς το καλύτερο. Ειδικά για τη Citroen που από τις μέρες δόξας πέρασε στην αφάνεια με μία μόνο κίνηση. Άφησε την Xsara και την Xantia, μοντέλα που αγάπησε η αγορά, και μας έδωσε μια γκάμα στη δεκαετία του `00, που σύντομα από διαφορετική, όπως τα πρώτα C4, έγινε βαρετή και αδιάφορη, όπως η τελευταία γενιά πριν από αυτή. Η ναυαρχίδα της, C6 ήταν το κύκνειο άσμα, και μέχρι και το τελευταίο C5 έμοιαζε περισσότερο γερμανικό παρά οτιδήποτε άλλο είχαμε δει από τη Citroen ποτέ.
Η φρέσκια Citroen επέστρεψε στην καινοτομία και τη διαφορετικότητα
Η «γερμανοποίηση» δεν κολακεύει καμία μάρκα, ενώ πλέον ούτε καν τις γερμανικές που βγήκαν από το καλούπι δεκαετιών και αναγκάστηκαν να κάνουν κάτι νέο, αφού πλέον κούρασαν. Για τη Citroen η συνταγή είναι απλή. Τέλος τα «μια απ`τα ίδια» σε όλες τις κατηγορίες. Το ξεκίνημα έγινε με το Cactus, η συνέχεια με το προηγούμενο C3, και πλέον με την σχεδιαστική γλώσσα του Oli να δίνει την εκκίνηση, έχουμε C3, C3 Aircross και το C4 σε κοντό και μακρύ, να θυμίζουν και πάλι πως η Citroen δεν είναι σαν τους άλλους, είτε σου αρέσει είτε όχι. Οι «ουδέτεροι» ας πάνε αλλού. Εδώ υπάρχει άποψη και ουσία.
Χωρίς ανεξάρτητη ανάρτηση στον πίσω άξονα, αλλά με «καλούδια» στα 4 αμορτισέρ
Η επιστροφή όμως δεν έγινε χωρίς απώλειες. Σήμερα η Citroen έχει μια άριστη γκάμα, κανένα όμως από τα μοντέλα της δεν έχει πίσω ανεξάρτητη ανάρτηση. Δεν είναι φυσικά η μόνη μάρκα. Το ίδιο ισχύει πλέον για σχεδόν όλες τις μάρκες, ενώ τα περισσότερα μοντέλα, ακόμη και αυτά από ακριβούς κατασκευαστές, «δουλεύουν» τον ημιάκαμπτο άξονα πίσω χωρίς ενοχές. Και χωρίς ενοχές τον χρησιμοποιεί και η Citroen. Δεν είναι κακή ανάρτηση, απλά η Citroen έχτισε το όνομά της πριν από μισό αιώνα πάνω στην εξελιγμένη της ανάρτηση. Σήμερα όμως έχει τα υδραυλικά παρεμβύσματα, που κάνουν φοβερή δουλειά και το «μαγικό χαλί» παραμένει. Σα να λέμε, «το γκολ μετράει».
Είναι λοιπόν τόσο απαραίτητη η εξελιγμένη ανάρτηση όταν η Citroen έχει κάνει τόσα βήματα να ξαναγίνει ο παλιός καλός της εαυτός; Και ειδικά όταν προσφέρει τόσο προσιτά και ολοκληρωμένα μοντέλα που... μοσχοπουλάνε; Εσύ τι λες;
