Μήπως παραείναι καλά τα καινούργια;

Ισχύουν ακόμη τα ρητά «κάθε πέρσι και καλύτερα» και «δεν τα φτιάχνουν όπως παλιά»;  Ή μήπως ισχύει το αντίθετο, ότι δηλαδή τα αυτοκίνητα σήμερα είναι τόσο καλοφτιαγμένα που κάνουν ζημιά στους κατασκευαστές τους γιατί ο κόσμος τα κρατάει περισσότερο; Τι λέτε;

Τα στοιχεία δείχνουν πως ο μέσος όρος ζωής των στόλων αυτοκινήτων παγκοσμίως ανεβαίνει. Εντάξει, δε μιλάμε για την Ελλάδα που η αγορά αυτοκινήτου περνάει κρίση εδώ και δέκα χρόνια με αποτέλεσμα η ηλικία του στόλου να ξεπερνά τα 17 χρόνια, αλλά για τις άλλες χώρες όπου η κρίση πέρασε ή δεν ακούμπησε.

Έτσι η Ευρώπη σπρώχνει προς τα 11 έτη ενώ ακόμη και μεγάλες αγορές με έντονο το στοιχείο του λήζινγκ όπου μεγάλο μέρος του στόλου αλλάζει κάθε 2 ή τρία χρόνια, ξεπερνούν και αυτές τη δεκαετία.

Στην Αμερική ο μέσος όρος είναι ήδη πάνω από τα 11 χρόνια, και φαίνεται πως και η Ευρώπη μέσα στα επόμενα τρία χρόνια θα ξεπεράσει και αυτή το ψυχολογικό φράγμα της ενδεκαετίας.

Γιατί φράγμα; Το μάρκετινγκ των εταιρειών θέλει τους αγοραστές λήζινγκ να αλλάζουν αυτοκίνητο στη διετία, το πολύ στα τρία χρόνια. Αυτός είναι και ο χρόνος με τον οποίο συμπίπτει ο κύκλος ανανέωσης των μοντέλων στο πρώτο λήφτινγκ. Δηλαδή περιμένουν οι αγοραστές λήζινγκ να παίρνουν κάθε νέο μοντέλο που λανσάρεται.

Για τους ιδιώτες, πάλι η πρόβλεψη είναι πως κρατάνε το αυτοκίνητό τους λίγο πάνω από έναν ολόκληρο κύκλο ζωής. Δηλαδή 8 με δέκα χρόνια. Δηλαδή αγοράζουν κάθε επόμενη γενιά ενός μοντέλου, αν φυσικά μείνουν στην ίδια μάρκα.

Όταν τα αυτοκίνητα στη δεκαετία τους όμως ακόμη είναι σαν καινούργια, πολύς κόσμος δεν βλέπει το όφελος να αλλάξει. Ειδικά αν είναι αξιόπιστα, έχουν σύγχρονη σχεδίαση και δεν υστερούν τεχνολογικά.

Η παράταση της ιδιοκτησίας φαίνεται ότι οφείλεται κυρίως στο ότι τα αυτοκίνητα τα τελευταία χρόνια δεν έχουν αλλάξει αρκετά, και επίσης είναι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα, καλύτερα από ποτέ. Και άρα είναι αξιόπιστα και οικονομικά. Αν ο ιδιοκτήτης τους περάσει τον σκόπελο του μεγάλου σέρβις και το πακέτο λάστιχα-φρένα-αμορτισέρ-ιμάντα, τότε πολλά αυτοκίνητα ανοίγουν μπροστά τους άλλα πέντε χρόνια ζωής χωρίς πολλά έξοδα συντήρησης.

Ειδικά με την αγορά να είναι ενήμερη με τις τάσεις και να προτιμά τεχνολογίες που μένουν επίκαιρες, όπως έγινε με το ντίζελ πριν δέκα χρόνια που μόλις τώρα αρχίζει και φεύγει από τη «μόδα», ή όπως γίνεται με τα υβριδικά σήμερα, που θα παραμείνουν τεχνολογικά σύγχρονα και στην επόμενη δεκαετία, είναι πλέον δύσκολο να αποχωριστεί κανείς το αυτοκίνητό του, εκτός και αν η απόκτηση καινούργιου είναι ιδιαίτερα δελεαστική.

Με πολλές μάρκες στο εξωτερικό να προσφέρουν μοντέλα τους με 100 ευρώ το μήνα, φαίνεται πόση πίεση δέχονται οι κατασκευαστές. Είναι όμως πραγματικά «πρόβλημα» το ότι τα αυτοκίνητα που φτιάχνουν είναι ή μάλλον παραείναι καλά; Ή φταίει κάτι άλλο που ο κόσμος τα κρατάει παραπάνω; Μήπως χρειάζεται περισσότερη διαφοροποίηση;