Τι είναι το φυσικό αέριο, τι «παίζει» με τις δεξαμενές;

Τι είναι το φυσικό αέριο;
Το φυσικό αέριο αποτελεί ορυκτό αέριο που βρίσκεται σε υπόγειους βραχώδεις σχηματισμούς. Το κύριο συστατικό του φυσικού αερίου είναι το μεθάνιο, ενώ υπάρχουν και χαμηλότερες συγκεντρώσεις αιθανίου, προπανίου και βουτανίου. Το φυσικό αέριο χωρίζεται σε 2 κατηγορίες. Υπάρχει το High (υψηλής θερμιδικής αξίας) με ποσοστό μεθανίου άνω του 87% και το Low (χαμηλής θερμιδικής αξίας) με ποσοστό μεθανίου κάτω του 87%.

Στην Ελλάδα, επειδή εισάγουμε σε μεγάλο ποσοστό φυσικό αέριο από τη Ρωσία, έχουμε το High μιας και αυτό παράγει η Ρωσική Ομοσπονδία. Η ποιότητα αυτή του φυσικού αερίου καθορίζει και την κατανάλωση που έχει το αυτοκίνητο, συνεπώς στην Ελλάδα είμαστε τυχεροί από αυτήν την άποψη. 

Το φυσικό αέριο, για να έχει νόημα στην αυτοκίνηση, πρέπει να βρίσκεται σε δεξαμενές επί του αυτοκινήτου υπό πίεση, με μια τυπική πίεση να είναι στα 200 bar. Στα 200 bar το φυσικό αέριο έχει 155 γρ./λίτρο πυκνότητα, ενώ η βενζίνη έχει 750 γρ./λίτρο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι 1 λίτρο βενζίνη αντιστοιχεί σε 620 γραμμάρια φυσικού αερίου. Επίσης το φυσικό αέριο μπορεί υπό προϋποθέσεις να είναι εκρηκτικό σε συγκέντρωση στην ατμόσφαιρα από 4-17% κατΆόγκο.

Δεξαμενές φυσικού αερίου και ασφάλεια
Όπως είπαμε, οι δεξαμενές φυσικού αερίου αποθηκεύουν το καύσιμο σε πίεση περίπου 200 bar (εξαρτάται από την τρέχουσα πίεση στο βενζινάδικο). Στην αυτοκίνηση χρησιμοποιούνται 2 τύπου δεξαμενές. Ο πρώτος είναι οι ατσάλινες και ο δεύτερος είναι από σάντουιτς εξωτικών συνθετικών υλικών. Τυπικά υλικά που χρησιμοποιούνται σε αυτήν την περίπτωση είναι, πολυαμίδιο, πλαστικό ενισχυμένο με ίνες άνθρακα και υαλονήματα.

Τα πλεονεκτήματα των συνθετικών δεξαμενών έχουν να κάνουν με το βάρος που μπορεί να είναι και 3 φορές χαμηλότερο σε σχέση με τις ατσάλινες, με κύριο μειονέκτημα το κόστος. Επίσης οι δεξαμενές είναι μέσα σε ατσάλινο πλαίσιο και σε επιπλέον πλαστικό για λόγους ασφαλείας και για να μην τραυματίζονται από πετραδάκια κ.τ.λ. κατά την κίνηση του οχήματος. Επίσης σχετικά με την ασφάλεια, δοκιμάζονται σε ακραίες συνθήκες για την αντοχή τους πριν τοποθετηθούν σε ένα αυτοκίνητο. Τέλος, η τυπική διάρκεια ζωής τους είναι 20 χρόνια.