Υπάρχει «δύσκολη» σχεδιαση;

Το αυτοκίνητο πρέπει να σου αρέσει. Θα το βλέπεις κάθε μέρα μόλις κατέβεις από το σπίτι σου, δε γίνεται να το βαριέσαι ή να το απεχθάνεσαι. Το ντιζάιν λοιπόν είναι κρίσιμο και σε κάποιες κατηγορίες ακόμα πιο πολύ.

Για παράδειγμα η κλάση των μικρών: Νεανικό κοινό, κίνηση στην πόλη, δραστήριος, ευέλικτος χαρακτήρας. Δε μπορεί ένα μικρό να μην είναι ενδιαφέρον οπτικά. Εκεί όμως υπάρχουν διαβαθμίσεις και με βάση τα πρότυπα της εταιρείας διαμορφώνεται ένα ύφος. Αυτό θα είναι άλλοτε πιο δυναμικό και πιο ιδιαίτερο, όπως για παράδειγμα στο νέο Peugeot 208. Δεν υπάρχει το παραμικρό κοινό στοιχείο ανάμεσα στη νέα και στην απερχόμενη γενιά του μικρού Peugeot.
 
Βέβαια εδώ είναι δύο τα τινά: Κατ`αρχάς, όταν έρχεσαι από ένα πολύ ιδιαίτερο σχήμα και μια ξεχωριστή εμφάνιση, δε μπορείς να κάνεις μικρά βήματα. Το προηγούμενο 208 λοιπόν δε μπορούσες να το πειράξεις… λίγο. Έπρεπε να αλλάξει ριζικά. Ένα το κρατούμενο. Το δεύτερο είναι ότι, η Peugeot έχει ήδη βρει την αισθητική ταυτότητα που της πηγαίνει, τουλάχιστον σε αυτή τη χρονική στιγμή. Αυτό είναι το στιλ του 3008, το οποίο εξελίσσεται διαρκώς, γίνεται σεντάν με το 508 και μπορεί ανετότατα να γίνει και μικρό χάτσμπακ με τις ίδιες «γρατζουνιές» εμπρός και πίσω να μπαίνουν στα φώτα και του 208. Κι έτσι το 208, πριν έρθει καν στην Ελλάδα, βάζει τις βάσεις για να θεωρηθεί ίσως το πιο ενδιαφέρον μικρό από πλευράς εμφάνισης. Μπορεί αυτό να έχει μειονέκτημα; Εξαρτάται πώς έχει εκτελεστεί η συνταγή.
 
Ο αντίλογος, έρχεται επίσης από ένα εντελώς νέο μοντέλο, μικρό και γαλλικό μάλιστα, το Renault Clio. Οι εν λόγω Γάλλοι, οι οποίοι παλιότερα είχαν καεί με ρηξικέλευθα σχήματα (βλέπε Megane II), φαίνεται ότι με το νέο Clio ακολούθησαν μια άλλη λογική, πιο εξελικτική. Το νέο Clio μπορεί να έχει αλλάξει σε αναλογίες αλλά από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνεις τι βλέπεις. Κυρίως τα εμπρός φώτα, βασικοί εκφραστές της εμφάνισης έχουν μείνει σχεδόν ίδια.
 
Δύο λογικές λοιπόν, για την ίδια κατηγορία και με την ίδια εθνική προέλευση, αν και αυτό είναι τυχαίο. Μάστορες στη λογική της εξέλιξης είναι βέβαια οι Γερμανοί της VW, με το Golf π.χ. από την 6^η και πιθανώς έως την 8^η γενιά να ακολουθεί την ίδια φόρμα ή τα δύο τελευταία Polo επίσης, κι ας είναι πολύ πιο μεγάλο το τωρινό.
 
Τι κερδίζεις και τι μπορεί να χάσεις όμως;
Το πολύ δυναμικό ντιζάιν μπορεί να πολώσει το κοινό και να μην έχει ευρεία αποδοχή. Δεύτερος κίνδυνος είναι ότι τα πολύ ιδιαίτερα σχήματα τείνουν να γερνούν πιο εύκολα καθώς ο αρχικός εντυπωσιασμός υποχωρεί γρήγορα. Από αυτά δεν έχει θέμα το 208 καθώς ήδη η ταυτότητα αυτή έχει αποδείξει ότι έχει δημιουργήσει μια εντελώς νέα γενιά φίλων της Peugeot. Αντίστοιχα, οι υπέρμαχοι της γερμανικής λογικής ή της αισθητικής του νέου Clio θα πουν ότι οι μικρές κινήσεις σε μια δοκιμασμένη εικόνα, εξασφαλίζουν διαχρονικότητα και αντοχή του μοντέλου στη φθορά της εικόνας του. Κίνδυνος; Να μην αρέσει 100% από την αρχή. Αλλά αυτό, όταν το σχήμα είναι στιβαρό, έχει δείξει ότι δε βλάπτει απαραίτητα, (βλέπε διαχρονικά τις γενιές του Golf).
 
Εσείς όμως τι λέτε; Τι προτιμάτε; Ριζοσπαστικό, μοντέρνο και αλλαγμένο στιλ ή σας καλύπτει κι ένα δουλεμένο σχήμα το οποίο δε χρειάζεται να αλλάζει κάθε 2-3 χρόνια;