Γιατί σήμερα, ζούμε την καλύτερη εποχή για όμορφα σχήματα και ρετρό σχεδίαση; Από την άλλη, μήπως το ρετρό σκοτώνει τη δημιουργικότητα και ανακυκλώνει τις ίδιες ιδέες; Εσύ τι πιστεύεις;
Ή μήπως τα ρετρό είναι η εύκολη λύση;
Δεν υπάρχει ρετρό πρωτότυπο που δεν συναρπάζει, δεν συζητιέται και δεν δημιουργεί αδημονία. Είναι όμως το ρετρό ο καλύτερος τρόπος να έχουμε αυτοκίνητα που μας αρέσουν; Ή μας αρέσουν λόγω νοσταλγίας και χάνουμε την ευκαιρία να δούμε φρέσκιες ιδέες;
Υπάρχει λόγος που η MINI είναι το χρυσωρυχείο της BMW. Και υπάρχει λόγος που από ολόκληρη Fiat, είναι το 500 που την βγάζει κάθε φορά ασπροπρόσωπη, και έχει σχεδόν γίνει η γκάμα της μάρκας. Υπάρχει λόγος που η Renault ξεκινάει ένα νέο Renault 5 σαν το πρώτο μικρό ηλεκτρικό της, και υπάρχει λόγος που το Peugeot 208 πουλάει καλύτερα από τα σουβλάκια στην Κόρινθο τη δεκαετία του '80.
Το κοινό σημείο αναφοράς όλων αυτών είναι ότι ότι πρόκειται για ρετρό σχέδια ή μοντέλα. Το ρετρό πουλάει, ακόμη και αν μιλάμε για το Beetle που σταμάτησε η VW, ειδικά όταν μόλις ξεκίνησε το ID. Buzz και ας μη μοιάζει ούτε λίγο σχεδιαστικά στο αρχέτυπο βανάκι της μάρκας. Το ρετρό αρέσει. Αρέσει γιατί άρεσε το αρχικό μοντέλο. Αρέσει γιατί έχει νοσταλγία, και αρέσει γιατί επειδή σχεδιάστηκε τώρα, εκτός από τα ρετρό στοιχεία έχει και όλα αυτά που σήμερα περιμένει να δει κανείς σε ένα αυτοκίνητο.
Και φαίνεται πως θα δούμε πολύ ρετρό ακόμη. Ειδικά με την ηλεκτροκίνηση, το ρετρό είναι «εύκολο». Εύκολο ως προς την τοποθέτηση στην αγορά. Δες για παράδειγμα το Honda e. Ένα φουλ ηλεκτρικό μικρό είναι πανάκριβο. Ο μόνος τρόπος να το πουλήσεις είναι να δημιουργεί συναίσθημα. Και ο καλύτερος τρόπος να δημιουργήσεις το συναίσθημα είναι να το σχεδιάσεις τέλεια (και το Honda e είναι τέλειο) και να το κάνεις ρετρό.
Όμως απέναντι στο ρετρό υπάρχει και ο αντίλογος. Γιατί όταν ανακυκλώνεις σχέδια που άρεσαν, χάνεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις καινούργια που θα αρέσουν και που σε 40-50 χρόνια θα είναι η βάση για νέα ρετρό. Το ρετρό λιμνάζει τη σχεδίαση και μειώνει τη δημιουργικότητα.
Δες για παράδειγμα την ένεση νέας σχεδίασης που κάνει η Kia με τα ηλεκτρικά της. Η (αδελφή) Hyundai προτίμησε να έχουν τα δικά της μια δόση ρετρό, αφού το Ioniq 5 χωρίς άμεση αναφορά, παραπέμπει σε άλλα μοντέλα της δεκαετίας του 80, και το επερχόμενο Ioniq 6 έχει κλασσικές γραμμές, πιθανώς κάποιες να είναι και ρετρό.
Οπότε τι λέμε; Ποιος μπορεί να πει όχι στα ρετρό μοντέλα που βλέπουμε κάθε τόσο ως ιδέες από ανεξάρτητα σχεδιαστικά κέντρα ή ως πρωτότυπα; Ποιος δεν θα κολλήσει αν η Citroen δώσει τώρα μια νέα μορφή στην ιστορική DS; Όχι μόνο αρέσει, το αναζητάμε κιόλας. Μήπως όμως δεν πρέπει; Τι λέτε;
