Με κοντή ηλεκτρική (πλέον) κρεμαγιέρα, κορυφαία φρένα και τις πιο σφιχτές ρυθμίσεις στην ανάρτηση, το Honda είναι το πιο οδηγοκεντρικό όλων.
Οδική συμπεριφορά: Πιο σπορτίφ το Civic, πιο άνετο το Golf
68.718 Επισκέψεις στο άρθρο
(14/5/2012)
Δύο είναι τα στοιχεία που δίνουν μια ιδέα για το πώς το Civic ξεχωρίζει από το μέσο μικρομεσαίο μοτίβο. Το πρώτο είναι οι 2,5 στροφές του τιμονιού του από άκρη σε άκρη, το άλλο είναι τα 37 μέτρα για το 100-0 χλμ./ώρα στα φρένα. Δύο στοιχεία ενός πακέτο που συνεχίζει να αποτελεί από τα πιο ενδιαφέροντα παραδείγματα της κατηγορίας. Το στιβαρό πλαίσιο υπακούει εύκολα στις εντολές και το πίσω τμήμα κλίνει με νόημα την πορεία του, αν και ο ημιάκαμπτος αναπηδάει ελαφρά στα σαμαράκια. Το ESP δεν δουλεύει υπερωρίες και η ευθυβολία στον ανοιχτό δρόμο εμπνέει σιγουριά. Η ηχομόνωση είναι πολύ καλή και η «μόνωση» της ανάρτησης καλοδεχούμενη, αν και δεν μπορεί να κρύψει στις «σφιχτές» ρυθμίσεις της.
Οι μαλακές ρυθμίσεις του Golf του στερούν χαρακτήρα, αλλά του χαρίζουν την καλύτερη ποιότητα κύλισης από όλα χωρίς υποχωρήσεις στην ασφάλεια.
Στον αντίποδα, το Golf, που, ειδικά στη βασική έκδοση της δοκιμής, δεν μπορείς να το πεις “driver’s car”. Αλλά δεν έχει και τίποτα να του προσάψεις. Το ESP με το ηλεκτρονικό μπλοκέ κάνει θαύματα στο turn in και στο μάζεμα στις στροφές, οι κλίσεις είναι ελεγχόμενες, στον ανοιχτό δρόμο σου θυμίζει Passat, ενώ η άνεση και η ποιότητα κύλισης είναι οι καλύτερες στην κατηγορία και όχι μόνο. Οι μετρήσεις τα λένε καλά και στα φρένα, ενώ το τιμόνι δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα επικοινωνιακό. Το Peugeot είναι ένα κρυμμένο διαμάντι. Και εδώ η άνεση είναι για σεμινάριο, με την ποιότητα κύλισης να υπολείπεται μόνο του Golf. Το 308 τοποθετείται καλύτερα στη στροφή από όλα και είναι και το πιο παιχνιδιάρικο στην έξοδό της, απλά οι ρυθμίσεις του δε σε εμπνέουν για γρήγορη οδήγηση. Ακόμα και έτσι το τιμόνι είναι ακριβές, ενώ τα φρένα απλά συμπαθητικά. Ό,τι συμβαίνει με τους χώρους του Golf στα χαρτιά, συμβαίνει με την οδική συμπεριφορά του Astra. Το Opel δεν χάνει, αλλά και δεν κερδίζει πουθενά στο δρόμο. Είναι σχετικά σφιχτό, χωρίς να γίνεται ιδιαίτερα επικοινωνιακό, ενώ είναι αρκετά μαλακό, χωρίς να μπορεί ποτέ να γίνει ιδιαίτερα άνετο. Σε κάθε περίπτωση, είναι σίγουρο και απροβλημάτιστο, με το τιμόνι να παλεύει να κρύψει το ηλεκτρικό μέρος της φύσης του και τα φρένα να δίνουν τη χειρότερη μέτρηση του συγκριτικού. Φυσικά όταν ταξιδεύει, τίποτα δεν χαλάει την ευθυβολία και την ησυχία του, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι στην εξίσωση παίζουν ρόλο τα παραπανίσια κιλά του. Τέλος , το Auris είναι εξίσου μέτριο οδηγικά με το Astra, αλλά το τιμόνι έχει περισσότερη αίσθηση και το σύνολο πλαίσιο-ανάρτησης ανταποκρίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια στις εντολές του οδηγού. Η ποιότητα κύλισης είναι καλή, ενώ η ευθυβολία στον ανοιχτό δρόμο είναι προσεγμένη, χωρίς όμως να λείπουν οι αεροδυναμικοί θόρυβοι. Επίσης τα φρένα του προσφέρουν μια αξιοπρεπέστατη επίδοση κάτω από τα 40 μέτρα για το 100-0.
