Στα αυτοκίνητα 20+ ετών, η αξιοπιστία είναι ίσως το πιο σημαντικό.
Πολλοί θεωρούν τα παλιότερα ιταλικά και γαλλικά αυτοκίνητα λιγότερο αξιόπιστα.
Στα 20+ χρόνια τα ιταλικά και γαλλικά μοντέλα στους δρόμους είναι πολλά.
Για κάποιους είσαι τυχερός (που αντέχει) ή άτυχος (που το πληρώνεις), για άλλους, έχεις καλό γούστο.
Στα αυτοκίνητα 20+ ετών, η αξιοπιστία είναι ίσως το πιο σημαντικό
Αλλιώς ακούγεται η 20ετία ως λέξη και αλλιώς το 2005, όμως όταν μιλάμε για αυτοκίνητα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Και είτε τα 20 χρόνια σου ακούγονται πολλά, είτε το 2005 σου φαίνεται σα να είναι πρόπερσι, για να κυκλοφορεί ένα αμάξι εκείνης της εποχής στο δρόμο χρειάζεται μια κάποια αξιοπιστία. Τουλάχιστον έτσι θεωρούν οι περισσότεροι, αν και η αξιοπιστία είναι κινούμενος στόχος, αφού εξαρτάται πολύ από την χρήση και κυρίως την συντήρηση.
Πολλοί θεωρούν τα παλιότερα ιταλικά και γαλλικά αυτοκίνητα λιγότερο αξιόπιστα
Αν λοιπόν απομονώσεις την αξιοπιστία ως εγγενές χαρακτηριστικό ενός αυτοκινήτου, τότε πέφτεις σε στερεότυπα όπως αυτά που θέλουν τα παλιότερα ιταλικά και γαλλικά μοντέλα να μην είναι τόσο αξιόπιστα όσο τα ιαπωνικά ή τα γερμανικά. Και αυτό φαίνεται με μια ματιά στις τιμές των μεταχειρισμένων εκείνης της εποχής, που «καβάλα» σε αυτά τα στερεότυπα οι τιμές όσων μοντέλων θεωρούνται αξιόπιστα, καλπάζουν. Όμως το να έχεις ένα μοντέλο του 2005 σήμερα, και να κινείται μια χαρά εξαρτάται από πολλά.
Στα 20+ χρόνια τα ιταλικά και γαλλικά μοντέλα στους δρόμους είναι πολλά
Σαφώς ο αριθμός των ιταλικών και γαλλικών μοντέλων 20+ ετών στους δρόμους έχει να κάνει με το ότι στην Ελλάδα γενικά μας αρέσουν και τα ιταλικά και τα γαλλικά αυτοκίνητα. Άρα αγοράστηκαν τότε πολλά, οπότε και κυκλοφορούν ακόμη πολλά. Ισχύει όμως και κάτι ακόμη. Επειδή ακριβώς τα αγαπάμε αυτά τα αυτοκίνητα, και επειδή υπάρχουν πολλά, τα συνεργεία τα γνωρίζουν καλά, τα φτιάχνουν καλά, τα ανταλλακτικά είναι άφθονα και οικονομικά, και υπάρχει θέληση να τα κρατήσουμε στο δρόμο. Τα ιταλικά και γαλλικά μοντέλα βγάζουν στους οδηγούς τους ένα «μεράκι».
Για κάποιους είσαι τυχερός (που αντέχει) ή άτυχος (που το πληρώνεις), για άλλους, έχεις καλό γούστο
Δεν το βλέπουν φυσικά όλοι έτσι. Όσοι θεωρούν πως δεν είναι αξιόπιστα, κάθε φορά που τα βλέπουν στο δρόμο πιστεύουν πως είναι από τύχη. Που δεν έχουν «σπάσει» ακόμη. Η άλλη όψη βέβαια του ίδιου νομίσματος είναι να θεωρούν τους οδηγούς τους μάλλον άτυχους που (οι ίδιοι θεωρούν πως) τα έχουν «χρυσοπληρώσει». Είναι φυσικά και εκείνοι που όταν βλέπουν ένα παλιότερο γαλλικό ή ιταλικό αμάξι στο δρόμο, αναγνωρίζουν στον οδηγό του ένα πιο εκλεπτυσμένο γούστο. Άλλο να οδηγείς ένα Clio και άλλο ένα Sirion, και ας έχει το Daihatsu το όνομα του πιο αξιόπιστου.
Εσύ τι λες όταν βλέπεις γαλλικό ή ιταλικό 20+ ετών; Από τύχη, ατυχία για τον ιδιοκτήτη του ή μήπως καλό γούστο του οδηγού του; Κι αν έχεις εσύ τέτοιο αμάξι, πως το βλέπεις εσύ;
