Όταν το αυτοκίνητο γίνεται παγίδα: Πώς να βγεις ζωντανός από βύθιση
Η πρόληψη είναι το σημαντικότερο βήμα, πάρκαρε σε ασφαλή απόσταση από το νερό και απόφυγε πλημμυρισμένους δρόμους.
Η απόδραση γίνεται από το άνοιγμα ή σπάσιμο του τζαμιού, οι πόρτες δεν ανοίγουν υπό βύθιση.
Η ίδια διαδικασία ισχύει και στα ηλεκτρικά, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος ηλεκτροπληξίας.
Ο απεγκλωβισμός των παιδιών έχει συγκεκριμένα βήματα, σημαντική είναι και η συμβολή των μαρτύρων εκτός του οχήματος.
autotriti team
Η πρόληψη είναι το σημαντικότερο βήμα, πάρκαρε σε ασφαλή απόσταση από το νερό και απέφυγε πλημμυρισμένους δρόμους
Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά, οι μετακινήσεις προς τα νησιά και τις παραθαλάσσιες περιοχές αυξάνονται και τα λιμάνια της Ελλάδας γεμίζουν με αυτοκίνητα. Η αυξημένη κίνηση, οι επικίνδυνοι ελιγμοί και η απροσεξία των οδηγών μέσα στην καλοκαιρινή «ξεγνοιασιά» αυξάνουν τον κίνδυνο για ένα τρομακτικό, αλλά αρκετά σύνηθες για την χώρα μας, σενάριο: Το αυτοκίνητο να καταλήξει στο νερό. Αν και η πλήρης βύθιση ενός οχήματος διαρκεί περίπου 3-4 λεπτά, ο πραγματικός χρόνος για να σωθείς είναι πολύ μικρότερος. Γι΄ αυτό, η γνώση και η ψυχραιμία σώζουν ζωές. Ορίστε τι πρέπει να κάνεις για να βγεις ζωντανός από ένα βυθιζόμενο όχημα.
Το πρώτο βήμα είναι πάντα η πρόληψη. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε στο σημείο του πανικού. Παρκάρουμε πάντα σε απόσταση ασφαλείας από το νερό, βεβαιωνόμαστε πως το χειρόφρενο είναι τραβηγμένο και βάζουμε ταχύτητα, εάν το όχημα είναι χειροκίνητο. Επίσης, καθώς οι δρόμοι που οδηγούν παραλίες συχνά κατακλύζονται από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, είναι φυσικά προτιμότερο να αφήσει κανείς το αυτοκίνητό του λίγο πιο μακριά ή σε χώρους στάθμευσης, από το να το «στριμώξει» σε κάποια στενή θέση δίπλα σε έναν γκρεμό που καταλήγει στη θάλασσα. Τέλος, κατά την επιβίβαση και αποβίβαση στα πλοία, ακολουθήστε προσεκτικά τις οδηγίες του πληρώματος.
Ακόμα και το χειμώνα, όμως, που οι πλημμύρες απειλούν την χώρα μας, αποφεύγουμε πλημμυρισμένους δρόμους, ακόμα κι αν φαίνονται «ρηχοί». Μόλις 15-30 εκατοστά νερού μπορούν να παρασύρουν αυτοκίνητο και οδηγό. Στην Ελλάδα, όπου πολλοί δρόμοι πλημμυρίζουν απότομα και ορμητικά νερά «γκρεμίζουν» γεφυράκια, το να περάσεις μέσα από λιμνάζον νερό δεν είναι γενναιότητα, αλλά ρίσκο ζωής.
Η απόδραση γίνεται από το άνοιγμα ή σπάσιμο του τζαμιού, οι πόρτες δεν ανοίγουν υπό βύθιση
Όταν όμως το ατύχημα γίνει, ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Οι ειδικοί συμφωνούν πως η πρώτη αντίδραση πρέπει να είναι ξεκάθαρη και ψύχραιμη. Πρώτα, λύνουμε πάντοτε τη ζώνη. Έπειτα, προσπαθούμε να ανοίξουμε το παράθυρο, όχι την πόρτα. Οι πόρτες εγκλωβίζονται από την εξωτερική πίεση του νερού και είναι σχεδόν αδύνατο να ανοίξουν για αρκετό χρόνο αν η στάθμη έχει φτάσει ψηλά. Τα παράθυρα, αντιθέτως, μπορούν να ανοίξουν κανονικά, ειδικά στα πρώτα δευτερόλεπτα, όταν το ηλεκτρικό σύστημα ακόμα λειτουργεί σε κάθε αυτοκίνητο.
Σύμφωνα με τον ADAC (Γενικός Γερμανικός Αυτοκινητιστικός Όμιλος – Παρέχει υπηρεσίες διάσωσης), η πόρτα μπορεί να ανοιχτεί μετά από 4 λεπτά και 36 δευτερόλεπτα, όταν η πίεση εντός και εκτός του αυτοκινήτου εξομαλυνθεί. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιμένει κάποιος την στιγμή αυτή ώστε να εξέλθει από το όχημα. Από την άλλη, η απόδραση από το παράθυρο διαρκεί 57 «σωτήρια» δευτερόλεπτα.
Σε πολλές περιπτώσεις, η χρήση ενός εργαλείου θραύσης τζαμιού, όπως ένα emergency hammer ή ένα spring-loaded punch, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αν δεν έχετε κάτι τέτοιο, υπάρχει λύση: Βγάλτε το προσκέφαλο κάποιου καθίσματος και χτυπήστε το τζάμι με τις 2 μεταλλικές βέργες που εξέχουν και υπο κανονικές συνθήκες χρησιμεύουν ως οδηγοί στήριξης στα καθίσματα. Σύμφωνα με τον ADAC, τα παράθυρα ενός παλιού αυτοκινήτου μπορεί να μην ανοίγουν μετά την βύθιση λόγω βραχυκυκλώματος. Με κάποιους από τους τρόπους που είπαμε μπορούν να σπάσουν τα παράθυρα με μία κίνηση. Οι ειδικοί τονίζουν ότι εφόσον υπάρχουν εργαλεία πρέπει να είναι προσβάσιμα από τη θέση του οδηγού (π.χ. σε κάποιο ντουλαπάκι) όχι να βρίσκονται στο πορτμπαγκάζ.
Η ίδια διαδικασία ισχύει και στα ηλεκτρικά, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος ηλεκτροπληξίας
Το θέμα των τζαμιών του αυτοκινήτου είναι κάπως περίπλοκο. Πολλά σύγχρονα αυτοκίνητα διαθέτουν διπλά τζάμια (laminated), παρόμοια με αυτά του παρμπρίζ, που δεν σπάνε εύκολα. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει ο εγκλωβισμένος να «σκαρφαλώσει» στην πίσω πλευρά του αυτοκινήτου και να αποδράσει από το πίσω τζάμι. Αντίθετα, τα τζάμια από tempered glass σπάνε εύκολα με το ειδικό εργαλείο. Για να μάθεις τι τύπο τζαμιού έχει το αυτοκίνητό σου, οι ειδικοί προτείνουν να διαβάσουμε την ένδειξη στο γωνιακό μέρος του παραθύρου. Αν αναγράφεται «Laminated» ή έχει κωδικό «XI», τότε η έξοδος θα είναι δυσκολότερη. Το καλό, όμως, είναι πως θα γνωρίζεις από πριν ακριβώς τι πρέπει να κάνεις, αντί να βρεθείς προ εκπλήξεως.
Κάτι ακόμα που πρέπει να διευκρινιστεί στις μέρες μας, είναι πως είτε το αμάξι είναι θερμικό είτε ηλεκτρικό, δεν έχει καμία σημασία. Η σύνδεση του όρου «ηλεκτρικό» με το νερό είναι κάτι που μοιάζει επικίνδυνο για πολλούς. Παρόλα αυτά, οι κατασκευαστές έχουν φροντίσει για την απόλυτη ασφάλεια σε τέτοιες περιπτώσεις. Ένα ενδιαφέρον εύρημα από την έρευνα του ADAC είναι πως το σύστημα υψηλής τάσης του αμιγώς ηλεκτρικού οχήματος του τεστ (Citroen e-C4) παραμένει στεγανό, ακόμα και μετά από δύο βυθίσεις. Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος ηλεκτροπληξίας. Ακόμη, οι ηλεκτρικοί μηχανισμοί των παραθύρων του συνέχισαν να λειτουργούν άψογα για περίπου 10 λεπτά μετά τη βύθιση.
Ο απεγκλωβισμός των παιδιών έχει συγκεκριμένα βήματα, σημαντική είναι και η συμβολή των μαρτύρων εκτός του οχήματος
Το μεγαλύτερο άγχος φυσικά εντοπίζεται όταν υπάρχουν παιδιά μέσα στο αυτοκίνητο. Οι ψυχολόγοι και οι εκπαιδευτές διάσωσης προτείνουν συγκεκριμένη σειρά κινήσεων. Πρώτα, ο οδηγός παίρνει ανάσα, και μετά βγάζει τα παιδιά με συγκεκριμένη προτεραιότητα. Αν είναι ένα, το κρατάς αγκαλιά και βγαίνεις από το παράθυρο. Αν είναι δύο ή περισσότερα, ξεκινάς από το μεγαλύτερο, εκείνο που έχει πιθανότητες να κολυμπήσει μόνο του. Έτσι, μπορείς να συγκεντρωθείς περισσότερο στην διάσωση του μικρότερου. Η έξοδος πρέπει να γίνει γρήγορα, χωρίς πανικό, με διαρκή επικοινωνία και κινήσεις χωρίς δισταγμό, όσο αυτό είναι εφικτό.
Σημαντικό επίσης είναι να γνωρίζουμε τι κάνουμε αν είμαστε μάρτυρες σε τέτοιο περιστατικό. Η άμεση ειδοποίηση των αρχών είναι το πρώτο βήμα, αλλά όχι το μόνο. Αν μπορούμε να προσεγγίσουμε το σημείο με ασφάλεια, ρίχνουμε σκοινί, σωσίβιο ή όποιο άλλο αντικείμενο μπορεί να επιπλέει. Δεν μπαίνουμε στο νερό χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση, καθώς οι στατιστικές δείχνουν ότι πολλοί διασώστες χωρίς εξοπλισμό καταλήγουν και οι ίδιοι θύματα. Αν, όμως, το θύμα έχει ανοίξει το παράθυρο ή βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια, μπορούμε να βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορέσουμε, πάντα από ασφαλή απόσταση.
Η αλήθεια είναι απλή, αν και σκληρή. Στην περίπτωση βύθισης, μόνο εσύ μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου. Η «απόδραση» από το βυθισμένο αυτοκίνητο ξεκινά με ψυχραιμία, συνεχίζεται με άμεση δράση και ολοκληρώνεται με συγκεκριμένα βήματα. Στο νερό, η διαφορά ανάμεσα στην επιβίωση και στην τραγωδία είναι λεπτή και γι ΄αυτό θα πρέπει κάθε οδηγός να δώσει την ανάλογη σημασία για την ενημέρωση και προετοιμασία σε περίπτωση που βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση.
