Καλά να μοιάζει η σχεδίαση. Αλλά να μοιάζουν και τα ονόματα;
Πόση ανάγκη έχουν από ομοιομορφία οι κατασκευαστές; Και πόση ανάγκη έχουμε εμείς; Δε έφταναν τα αυτοκίνητα-μπαμπούσκες που είναι ίδια αλλά σε διαφορετικά μεγέθη, τώρα έχουμε και ονόματα που ακούγονται το ίδιο. Εσάς σας αρέσουν;
Ας δούμε τα μοντέλα της Seat για παράδειγμα. Είχαμε Mii, Ibiza, Leon. Ξεκάθαρα διαφορετικά πράγματα. Βάζουμε τώρα δύο SUV στη γκάμα, το ένα Ateca, το άλλο Arona. Σαφώς, δίπλα δίπλα και γράφονται και ακούγονται διαφορετικά. Αν είσαι κοντά στη μάρκα, ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο.
Αν όμως ξεκινάς τώρα να δεις από κοντά τη γκάμα, καλή τύχη να ξεχωρίσεις, και ακόμη πιο πολύ να θυμηθείς, ποιο μοντέλο είναι το μεγάλο και πιο το μικρό SUV από τα δύο. Το πρόβλημα δεν υπάρχει με τα Ibiza και Leon. Δεν μοιράζονται εξάλλου ούτε ένα γράμμα. Τα Ateca και Arona, αντίθετα, ξεκινάνε και τελειώνουν με «α» και έχουν τις ίδιες συλλαβές. Μοιάζουν. Πολύ.
Πάμε τώρα στην άλλη μάρκα του ομίλου, τη Skoda. Citigo, Fabia, Rapid, Octavia, Superb. Καμία ομοιότητα. Απολύτως καμία. Τα δύο όμως SUV αλλάζουν το τοπίο. Karoq και Kodiaq. Ίδια λογική με τη Seat, ίδιο πρώτο και τελευταίο γράμμα, δύο ονόματα που δεν σημαίνουν κάτι, αντίθετα με τα άλλα πέντε της γκάμας, και έτσι έχουμε δύο λέξεις που ακούμε για πρώτη φορά, και μοιάζουν πολύ. Ακόμη κι αν δεις τα μοντέλα το ένα δίπλα στο άλλο, μοιάζουν τόσο ώστε με τα ονόματα να είναι περίπου ίδια, η εικόνα που σου μένει, και το όνομα που θυμάσαι είναι «το μεγάλο» και «το μικρό».
Και σα να μην έφτανε αυτό, το τρίτο και μικρότερο SUV της Skoda, όχι μόνο θα μοιάζει με τα άλλα δύο, αλλά θα έχει και αυτό παρόμοιο όνομα. Kamiq. Περίπου σαν Karoq αλλά όχι ακριβώς, όπως και το σχήμα δηλαδή.
Εσάς σας διευκολύνουν αυτές οι ομοιότητες στα ονόματα; Ή μήπως σας μπερδεύουν; Και τελικά τα συγκρατείτε τα ονόματα των μοντέλων όταν μοιάζουν τόσο πολύ, ή απλά τα αγνοείτε; Κάνουν καλά οι κατασκευαστές που αναζητούν ομοιότητα στα ονόματα όπως και στη σχεδίαση; Ή όχι; Τι λέτε;
Η απάντηση είναι μία: Κατασκευασμένες ανάγκες. Σπατάλη πόρων, εργατοωρών και αυξημένη μόλυνση για την κατασκευή ίδιων πραγμάτων με διαφορετική επικάλυψη. Πλασάρουμε λοιπόν το ίδιο προϊόν αλλά με λίγο διαφορετικές λειτουργίες και ικανοποιούμε διαφορετικές (αλλά πλασματικές) ανάγκες. Κατά τα άλλα η Ε.Ε. και οι λοιποί θεσμοί προσπαθούν να μειώσουν περαιτέρω τους ρύπους, πνίγοντας την οδηγική απόλαυση, ενώ από την άλλη η επιβάρυνση του περιβάλλοντος από την παραγωγή άχρηστων προϊόντων μολύνει πολλαπλάσια.
Η απάντηση είναι μία: Κατασκευασμένες ανάγκες. Σπατάλη πόρων, εργατοωρών και αυξημένη μόλυνση για την κατασκευή ίδιων πραγμάτων με διαφορετική επικάλυψη. Πλασάρουμε λοιπόν το ίδιο προϊόν αλλά με λίγο διαφορετικές λειτουργίες και ικανοποιούμε διαφορετικές (αλλά πλασματικές) ανάγκες. Κατά τα άλλα η Ε.Ε. και οι λοιποί θεσμοί προσπαθούν να μειώσουν περαιτέρω τους ρύπους, πνίγοντας την οδηγική απόλαυση, ενώ από την άλλη η επιβάρυνση του περιβάλλοντος από την παραγωγή άχρηστων προϊόντων μολύνει πολλαπλάσια.