Οδηγώντας τη Mustang

Και ερχόμαστε στο δια ταύτα. Τι συμβαίνει πίσω από το τιμόνι. Μιλώντας με έναν εκ τους υπευθύνους του project μάθαμε ότι το αυτοκίνητο που είχαν πολύ στο νου τους όταν αποφάσισαν να τη φέρουν στην Ευρώπη ήταν το Audi TT. Τι σχέση έχει με αυτό; Καμία. Το γερμανικό κουπέ είναι ένα αψεγάδιαστο παράδειγμα σύγχρονης γερμανικής τεχνολογίας. Και ως τέτοιο είναι απροβλημάτιστο σε όλα του και δουλεύει καλά. Η Mustang όμως είναι ιδιαίτερη. Γιατί σου ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι για να κάνεις παρέα μαζί της πρέπει να ξέρεις τι ζητάς. Η ποιότητα κύλισης είναι απρόσμενα καλή, αλλά το αυτοκίνητο δεν είναι αποκομμένο από το δρόμο. Το πλαίσιο είναι καλά δομημένο, αλλά το αισθάνεσαι πιο "παρόν" στα οδηγικά δρώμενα απο τα συνήθη γερμανικά παραδείγματα. Το τιμόνι είναι γενικά βαρύ, αλλά είναι καλό που ρυθμίζεται κατά περίπτωση, οι αεροδυναμικοί θόρυβοι δε σε ξεχνούν, (αλλά στο Cabrio τους θες παρέα στη βόλτα), το ESP είναι γενναιόδωρο στο πόσο σε αφήνει να γλιστρήσεις στο γκάζι, ακόμα και στο on, ο επιλογέας είναι σκληρός και θέλει αποφασιστικότητα για να κουμπώσει (αν και είναι ιδανικά κοντός και με μικρές διαδρομές), το τιμόνι έχει σχετικά μεγάλη στεφάνη (αλλά η θέση οδήγησης στέκεται ιδανικά απέναντί του), ο τεχνικός ήχος στον EcoBoost είναι πολύ βαρύς για 4κυλίνδρο (αλλά σου αρέσει), η ποιότητα δεν είναι αυτό που λέμε αψεγάδιαστη, αλλά τελικά σου κάνει (άλλωστε κάτι πρέπει να κοπεί για να έρθει και η τιμή στα ίσια της, αφού εδώ η λογική δεν είναι μόνο το απόλυτο αλλά και το προσιτό). Σίγουρα θα θέλαμε λιγότερα κουμπιά, και όχι την τεράστια οθόνη αφής (από τα Focus και Mondeo). Οπότε τι μένει; Μένει ότι τη Mustang την οδηγείς και θυμάσαι τι οδήγησες γιατί έχει χαρακτήρα. Και όλοι οι χαρακτήρες έχουν τα καλά και τα κακά τους, γιατί είναι ζωντανοί και όχι αποστειρωμένοι. 

Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »