Η οδήγηση του Civic αποκάλυψε έναν οικογενειακό και ταξιδιάρικο χαρακτήρα.
Μια γεύση, ότι κάτι δεν ολοκληρώθηκε, ότι κάτι δεν πήρε την έμφαση που του άξιζε, μας άφησε το Civic κατά την οδήγησή του. Αναζητήσαμε δηλαδή ένα σπορτίφ χαρακτήρα (όπως τον αναζητούν η σχεδίαση και ο κινητήρας), αλλά δεν το βρήκαμε. Φυσικά, το αυτοκίνητο είναι ευχάριστο, είναι ασφαλές και άνετο σε κάθε είδους δρόμο, όμως οι κλίσεις στις στροφές είναι έντονες και η υποστροφή σχετικά συχνό φαινόμενο υπό πίεση. Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι είναι μεγάλα τα περιθώρια πλευρικής πρόσφυσης. Για να είμαστε ειλικρινείς, περιμέναμε και κάποια υπερστροφή σε βίαιες επιβραδύνσεις σε στροφή, όμως φαίνεται ότι η πίσω ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων (ή διπλών ψαλιδιών, εάν προτιμάτε) -η οποία είναι ανάλογη με αυτή του απελθόντος μοντέλου και δε θα συναντάται στην πεντάθυρη έκδοση που περιμένουμε σε περίπου ένα μήνα- δεν αφήνει κάτι τέτοιο να εξελιχθεί. Το τιμόνι έχει καλή αίσθηση, λίγες στροφές από άκρη σε άκρη, ενώ τα φρένα έχουν ικανοποιητική απόδοση.
