Διαβάστηκε από 4104αναγνώστεςΗμερομηνία δημοσίευσης:2/3/2010
Στην ομάδα της Γαλλίας ήταν και η πανέμορφη κόρη του Ζακ Λαφίτ Μαργκαρίτα, με εμπλοκή στο Trophee Andros…
Κατά τις 10 π.μ. μισάωρο Warm up και το αυτοκίνητο αποκτά τις αρχικές ρυθμίσεις πλην αντιστρεπτικών. Στη μία το μεσημέρι, τα φώτα του RX-8 pace car, μετά από 4 γύρους, έσβησαν και ο αγώνας ξεκίνησε.
Γύρο με το γύρο ο Μάνος Στεφανής
κέρδιζε θέσεις, ανεβαίνοντας μέχρι τη
14η. Τη σκυτάλη πήρε ο Δημήτρης Χατζητόλιος και το ελληνικό ΜΧ5 έφθασε και στην 8η θέση. Από την πρώτη αλλαγή όμως φάνηκε πως το πρόβλημά μας δεν ήταν να οδηγήσουμε γρή- γορα, αλλά να κάνουμε καλό χρόνο στις αλλαγές και στον ανεφοδιασμό (υποχρεωτική η κίνηση ακόμα και να μην έβαζες καύσιμο).
Λες και δεν το είχαμε καταλάβει!
Περίμενα τη σειρά μου με διπλή αγωνία, ομολογώ. Πρώτον μην κάνω κάποιο λάθος εγώ και δεύτερον, μην κάνει κάποιος άλλος οδηγός πριν από εμένα και δεν οδηγήσω! Τελικά όλα πήγαν καλά και μετά τον Κώστα Μποϊδάνη (στην αλλαγή προέκυψε και πρόβλημα στη ρύθμιση του καθίσματος, άρα έξτρα δευτερόλεπτα χαμένα) και τον πολύπειρο αγωνιζόμενο Νίκο Τσάδαρη βρέθηκα καθηλωμένος στο μπάκετ, να ξεζουμίζω την (απλά νωπή πλέον) αγωνιστική γραμμή και τα βρόχινα ελαστικά Mythos της Marangoni, που πάσχιζαν για πρόσφυση.
Η εμπειρία του ΜΧ-5 Οpen Race θα μείνει αξέχαστη σε όλους τους συμμετάσχοντες.
Ευθεία, τέρμα φρένα για αριστερή με 2η, τέρμα γκάζι για την πονηρή αριστερή διπλή πριν την ευθεία και την επόμενη κλειστή δεξιά 2ης. 3η, 4η και φρένα για 3η στο πολύ φυλαγμένο S και την επόμενη αριστερή. Φρένα, 2η αριστερή, άστο να ξακρίσει και για λίγο 3η και φρένα για 2η δεξιά και την ευθεία της δόξας με 4η και 180 στο βρεγμένο πριν τα φρένα για την επανάληψη της άσκησης!
Tο Lap Timer έγραφε συνεχώς καλύτερο χρόνο και έφτασα μέχρι το 1:43,3΄΄, καλύτερο χρόνο της ομάδας και 6ο καλύτερο του αγώνα. Όσο εξοικειωνόμουν με το αυτοκίνητο, τόσο αυτό με τάιζε απλόχερα οδηγική ευχαρίστηση και τόσο το ευχαριστιόμουν!
Μέσα στους 14 πλέον, προσπάθησα να κερδίσω καμιά θέση ακόμα, αλλά ένα ατύχημα μπροστά με έφερε αντιμέτωπο με την κίτρινη σημαία (απαγορεύεται η προσπέραση) πίσω από το πολύ αργό γερμανικό αυτοκίνητο των χωριών SOS. Ως αποτέλεσμα, με έφτασε ένα γκρουπ 4 ομάδων (Γερμανία 1&2, Αγγλία 1 και Τσεχία) και μετά από ένα θερμό
επεισόδιο με τους Τσέχους, τερματίσαμε στη 17η θέση. Αυτά έχει η (αγωνιστική) ζωή. Δε νομίζω ότι σε ένα τέτοιο show ταχύτητας και αδρεναλίνης είχε σημασία η κατάταξη, αλλά η συμμετοχή. Άλλωστε, αν προσέχαμε και δε χάναμε λεπτά ολόκληρα σε σχέση με τον ανταγωνισμό στις αλλαγές οδηγών , ήμασταν εύκολα στην 7άδα. Για την ιστορία, τον αγώνα κέρδισαν οι Βέλγοι (με πρωταθλητή Ευρώπης F3 στην ομάδα τους), με δεύτερους τους Πορτογάλους (η πιο ομοιογενής ομάδα) και τρίτους τους Ούγγρους.
Το σίγουρο είναι πως την επόμενη φορά θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι και περισσότερο υποψιασμένοι. Γιατί θα υπάρξει και 2011 Open Race. Έτσι δεν είναι, φανταστική κυρία Mazda μας;
Διαβάστηκε από 4104 αναγνώστες
Ημερομηνία δημοσίευσης:2/3/2010
