- Αλλη Michelin με τα λάστιχα & άλλη με τα αστέρια των εστιατορίων
- Το marketing τρικ για να αυξηθούν οι πωλήσεις στα λάστιχα
- Ο ταξιδιωτικός οδηγός με εστιατόρια, βενζινάδικα, ακόμα και συνεργεία
- Πλήρωναν κρυφούς πελάτες για τρώνε στα εστιατόρια και να γράφουν κριτικές
Αλλη Michelin με τα λάστιχα & άλλη με τα αστέρια των εστιατορίων
Πριν από 135 χρόνια ιδρύθηκε από τους αδελφούς Michelin η ομώνυμη εταιρεία ελαστικών, που έμελλε να γίνει μια από τις πιο γνωστές παγκοσμίως. Σε αυτό βοήθησαν και οι καινοτόμες πατέντες της εταιρείας, όπως το πρώτο runflat (1934) λάστιχο και τα σύγχρονα ακτινωτά λάστιχα (Radial) 12 χρόνια μετά. Εκτός αυτού μερικές ιδιαίτερα σημαντικές κατασκευές (πχ. Bugatti Chiron) απευθύνθηκαν στην Michelin ώστε να τους κατασκευάσει τα ειδικά λάστιχα που χρειάζονταν.
Το marketing τρικ για να αυξηθούν οι πωλήσεις στα λάστιχα
Όμως στις αρχές του περασμένου αιώνα, στη Γαλλία υπήρχαν λιγότερα από 3.000 αυτοκίνητα και παρά τις καινοτόμες κατασκευές τους, τα αδέρφια Michelin δεν είχαν ιδιαίτερη πελατεία. Έτσι αποφάσισαν να επενδύσουν τα χρήματα που είχαν από την ενασχόλησή τους με την κτηνοτροφία στο… marketing, ώστε να προσελκύσουν τους νέους τότε χρήστες της αυτοκίνησης.
Ο ταξιδιωτικός οδηγός με εστιατόρια, βενζινάδικα, ακόμα και συνεργεία
Το «Guide Michelin» ήταν μια σειρά ταξιδιωτικών οδηγών, που πρόσφεραν ότι πληροφορία χρειαζόταν κάποιος που θα ταξίδευε με αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέτα. Από αξιοθέατα και διάφορες ατραξιόν, ξενώνες και ξενοδοχεία έως και εστιατόρια. Επίσης, σε αυτούς υπήρχαν συνεργεία και βενζινάδικα, απαραίτητα για κάποιον που ταξιδεύει.
Παρότι θεωρητικά απευθύνονταν σε οδηγούς, διανέμονταν δωρεάν, με αποτέλεσμα πολλοί αναγνώστες να μην έχουν καν αυτοκίνητο. Παρόλα αυτά, οι πληροφορίες που προσφέρονταν ενθουσίαζαν τους αναγνώστες για ταξίδια σε εξωτικά μέρη, από τις Αλπεις και την Γαλλική Ριβιέρα, έως την Αλγερία και την Τυνησία και πολλές ακόμα περιοχές και βόρεια Αφρική και Ευρώπη.
Πλήρωναν κρυφούς πελάτες για τρώνε στα εστιατόρια και να γράφουν κριτικές
Ο παραπάνω τρόπος, έμελλε να γίνει ένας από τους πιο δημοφιλείς τρόπους επιβράβευσης ενός εστιατορίου. Αρχικά (1926) επιβράβευαν τα καλύτερα εστιατόρια με ένα αστέρι, ενώ αργότερα, το 1931, αυξήθηκαν τα αστέρια (από 1 έως 3) για να ξεχωρίσουν τα καλά, από τα κορυφαία εστιατόρια. Βέβαια η επιλογή των εστιατορίων δεν ήταν τυχαία, αλλά στόχευε τα πιο «κυριλέ» και ακριβά, όπως άλλωστε άρμοζε σε κάποιον ιδιοκτήτη αυτοκινήτου 100 χρόνια πριν.
Η δωρεάν διανομή συνεχίστηκε για 20 χρόνια, ενώ ακόμα και αργότερα που χρέωναν τα τεύχη, η εταιρεία και πάλι έχανε χρήματα. Ωστόσο, οι οδηγοί ήταν πολύ καλής ποιότητας, με αποτέλεσμα να τους κουβαλούν μαζί τους ακόμα και οι στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων, κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
