Η υπερσυμπίεση των καυσαερίων αποτελεί ένα πολύ αποδοτικό τρόπο για να αυξηθεί η ιπποδύναμη του κινητήρα. Οι πιο διαδεδομένοι μηχανισμοί για αυτή τη διαδικασία είναι το τούρμπο και ο κομπρέσορας ή αν θέλετε στα ελληνικά υπερσυμπιεστές καυσαερίων και μηχανικοί υπερσυμπιεστές αντίστοιχα.
Από θερμοδυναμική άποψη, το τούρμπο είναι καλύτερο γιατί εκμεταλλεύεται τη δύναμη των καυσαερίων, η οποία σε απλούς κινητήρες χάνεται στο περιβάλλον. Το μειονέκτημα του τούρμπο είναι ότι, ανάλογα με το μέγεθος της τουρμπίνας, δουλεύει σε ένα συγκεκριμένο φάσμα στροφών, γιατί μόνο σε αυτές τις στροφές η δύναμη των καυσαερίων στην εξαγωγή είναι τέτοια, ώστε μέσω των φτερωτών να μπορεί να σπρώξει περισσότερο αέρα στην εισαγωγή.
Αυτό δε συμβαίνει με το μηχανικό υπερσυμπιεστή, ο οποίος προσφέρει δύναμη από το ρελαντί ακόμα, επειδή η φτερωτή του είναι συνδεδεμένη κατευθείαν πάνω στο στρόφαλο του κινητήρα με έναν ιμάντα. Ταυτόχρονα, όμως, αυτή η σύνδεση είναι και το μειονέκτημά του, αφού έτσι έχουμε περισσότερες τριβές, άρα περισσότερες απώλειες, με αποτέλεσμα λιγότερη τελική ιπποδύναμη.
