Στο επαρχιακό δίκτυο

Από τα βασικότερα προβλήματα όταν κινούμαστε σε επαρχία είναι το μικρό πλάτος των δρόμων. Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι λωρίδες κυκλοφορίας είναι δύο, αυξάνοντας τους κινδύνους κατά τη διάρκεια του προσπεράσματος. Τα γεωργικά μηχανήματα κινούνται με ιδιαίτερα χαμηλή ταχύτητα που σε συνδυασμό με το μικρό πλάτος του δρόμου κάνουν την προσπέραση επικίνδυνη υπόθεση. Σαφώς πιο επικίνδυνα είναι κατά τη διάρκεια της νύχτας, αφού η πλειονότητα αυτών των οχημάτων δεν φέρει φωτιστικά σώματα.

Στο επαρχιακό οδικό δίκτυο υπάρχουν πάρα πολλά σημεία που δείχνουν την εγκατάλειψη από μέρους της πολιτείας, σε όλο της το μεγαλείο. Στην πράξη αυτό σημαίνει οδόστρωμα κακής ποιότητας με λακκούβες, ρωγμές και «σπασίματα», ενώ ενίοτε υπάρχουν και «υπολείμματα» κατολισθήσεων.Οι συχνές διακυμάνσεις στη μορφολογία του εδάφους, η έντονη βλάστηση, καθώς και οι υψομετρικές διαφορές καθιστούν πολλές στροφές «τυφλές», αφού μειώνουν τη δυνατότητα του οδηγού να έχει επαρκή ορατότητα. Η κακή ή ελλιπής σήμανση δημιουργεί προβλήματα. Πινακίδες πίσω από πυκνή βλάστηση ή πεσμένες μετά από κάποιο ατύχημα είναι συχνότατο φαινόμενο, ενώ η ανύπαρκτη ή ελλιπής διαγράμμιση του οδοστρώματος -ιδίως κατά τη νύχτα απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή και εγρήγορση. 

Η είσοδος των αυτοκινήτων στις κατοικημένες περιοχές γίνεται πολύ γρήγορα και είναι πιθανό ο οδηγός να μην έχει προλάβει να μειώσει την ταχύτητα του οχήματός του. Υπέργηροι πολίτες και παιδιά κάθε ηλικίας, βρίσκονται διαρκώς στη μέση του κεντρικού δρόμου κάθε χωριού, αγνοώντας προφανώς τους κινδύνους που παραμονεύουν. Η ταχύτητα του οχήματός μας πρέπει να είναι χαμηλή, ενώ απαιτείται εγρήγορση και προνοητικότητα.Διαγράμμιση οδοστρώματος, μπαριέρες, στηθαίο, φωτισμός είναι μερικά από τα «καλούδια» του πολιτισμού που μεγάλο μέρος του επαρχιακού οδικού δικτύου δεν διαθέτει. Η προσήλωση στο δρόμο πρέπει να είναι ακόμα μεγαλύτερη.