Συχνά οι κανόνες βέβαια δεν τηρούνται, η όξυνση ξεφεύγει και οι καταστάσεις εκτραχύνονται. Ειδικά στις ημέρες μας, είναι εντελώς απρόβλεπτο σε τι ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται ο έτερος οδηγός. Κοινώς: δεν ξέρουμε τι «κουβαλάει» ο άλλος, είτε μέσα κεφάλι του, είτε μέσα στο αυτοκίνητό του. Κανόνας απαράβατος: δεν κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο. Αν νιώσουμε ότι απειλούμαστε από οδηγό που βγήκε έξω (βασικά αν βγει έξω, απειλούμαστε ήδη, κακά τα ψέματα), βεβαιωνόμαστε ότι πόρτες και παράθυρα στο δικό μας όχημα είναι κλειδωμένα.
Αν μπορούμε να απομακρυνθούμε από το σημείο με το αυτοκίνητο, το κάνουμε άμεσα αλλά όχι με αυξημένη ταχύτητα – η ένταση της στιγμής μπορεί να μας ωθήσει σε λάθος. Η κατεύθυνσή μας είναι φυσικά το κοντινότερο αστυνομικό τμήμα. Αν δε μπορούμε να φύγουμε: χρησιμοποιούμε το κινητό μας τηλέφωνο για να καλέσουμε βοήθεια. Η δε χρήση κόρνας σα συναγερμό θα τραβήξει την προσοχή στη μεριά μας και μπορεί να αποθαρρύνει τον εν δυνάμει επιτιθέμενο.
