Θα στρεφόσασταν σε ένα μικρό αυτοκίνητο λόγω μεγέθους ή λόγω τιμής;

Το μικρό αυτοκίνητο είναι πασπαρτού. Σίγουρα χωράει να παρκάρει καλύτερα από οποιοδήποτε μικρομεσαίο, έχει αρκετούς χώρους ακόμη και για πέντε με μερικές αποσκευές, δεν καίει, δεν ρυπαίνει, έχει χαμηλά ασφάλιστρα και πάει και το ταξίδι του χωρίς υποχωρήσεις.

Είναι όμως αυτός ο λόγος που κάνει την κατηγορία σήμερα τόσο δημοφιλή; Ή μήπως η αλήθεια κρύβεται στην τιμή; Γιατί μικρό βρίσκεις από 11.000 ευρώ ενώ για να πάρεις ένα φτηνό μικρομεσαίο πρέπει να κάνεις αρκετές υποχωρήσεις για να πέσεις κάτω από τις δεκαέξι. Δεν είναι λίγα πέντε χιλιάρικα. Ειδικά όταν μιλάμε για 50% διαφορά.

Αν όμως είναι η τιμή που καθορίζει την αγορά, τότε δε θα μπορούσε το μέγεθος να μας αφήσει ασυγκίνητους. Γιατί σίγουρα εφόσον πας για κάτι φτηνότερο από μικρομεσαίο, αν πετύχεις στα λεφτά να έχεις αντίστοιχους χώρους, τόσο το καλύτερο. 

Δεν αγοράζονται όμως τα αυτοκίνητα με το μέτρο, αλλά με το value for money. Και αυτό φαίνεται και στις πωλήσεις με τα μοντέλα που κυριαρχούν εμπορικά να διαθέτουν ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό. Είτε δηλαδή να έχουν χαμηλή τιμή για «πολύ αυτοκίνητο», είτε να είναι γνωστά για την αξιοπιστία που τώρα μετράει περισσότερο από ποτέ, είτε γιατί κρατούν την τιμή μεταπώλησης ακόμη, είτε γιατί απλά έχουν έναν πολύ οικονομικό κινητήρα.

Επειδή λοιπόν η επιλογή μικρού έχει γίνει, λόγω της δημοφιλίας τους, επιστήμη, ένα χαρακτηριστικό που φαίνεται πως εκτιμάται πλέον από μεγάλη μερίδα της αγοράς, είναι το πόσο ολοκληρωμένα είναι. Ακούγεται γενικό, όμως όταν ένα μικρό πατάει στο δρόμο σα μεγάλο, στρίβει σαν σπορ, επιταχύνει σαν GTI, καίει σαν μίνι, κυλάει και έχει ποιότητα premium, ή τέλος πάντων καταφέρνει να πετύχει μια καλή ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα στοιχεία, τότε αμέσως ξεχωρίζει. 

Αυτή η ωριμότητα και ολοκλήρωση φαίνεται πως τραβάει παράλληλα με το value for money την αγορά προς τη δική της κατεύθυνση, χωρίς να ξεχνάει τον ρόλο της τιμής. Εσείς όμως ποια πλευρά του μικρού αυτοκινήτου έχετε κατά νου όταν το αγοράζετε;