Γιατί οι κατασκευαστές λατρεύουν τις οθόνες ενώ η αγορά τις φοβάται; Πόσο κερδίζει ένα μοντέλο στην αγορά μεταχειρισμένου όταν είναι φουλ έξτρα με μια οθόνη όπου κοιτάξεις; Και πόσο χάνει όταν καταλάβεις ποιος θα πρέπει να την πληρώσει όταν χαλάσει;
Βλέπεις οι κατασκευαστές αντιμετωπίζουν τα αυτοκίνητα μόνο ως καινούργια. Δηλαδή ότι παράγουν, όσο πολύπλοκο και να είναι, ή ακριβό, αν βρουν τρόπο να δουλέψει και να αρέσει, απλά το ρίχνουν στην αγορά και ο κόσμος το ψωνίζει.
Και φυσικά κάθε νέο μοντέλο, ακόμη περισσότερο φορτωμένο με τεχνολογία και «μπιχλιμπίδια» τραβάει πάνω του τα βλέμματα στην προσπάθειά του να ξεπεράσει οτιδήποτε άλλο γύρω του.
Όταν όμως αγοράζεις καινούργιο, το πρώτο που θες είναι ο εξοπλισμός να είναι «τίγκα» και η τιμή «χώμα». Ισχύει όμως αυτό στο μεταχειρισμένο; Με πρώτη ματιά, ναι, όμως υπάρχει μία πολύ σημαντική διαφορά. Το καινούργιο έχει εγγύηση.
Και αυτός είναι και ο λόγος που όταν αγοράζεις καινούργιο, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε από τις οθόνες. Διαλέγεις ένα μοντέλο από μια μάρκα με κανονική, ή μεγάλη εγγύηση, ώστε να μην λαχταρίσεις στα δύο μόλις χρόνια που ακόμη κάποιοι προσφέρουν, και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.
Στο μεταχειρισμένο όμως το πράγμα αλλάζει. Γιατί το βλέπεις φουλ έξτρα και λαχταράς. Λαχταράς να το πάρεις αλλά και λαχταράς μη σου χαλάσει. Για βάλε, από την πρώτη μέρα σου να έχεις να πληρώσεις μια οθόνη. Μια οθόνη που αν σβήσει δεν θα έχεις πρόσβαση σε τίποτε από όλα αυτά τα «φουλ» έξτρα που ήθελες τόσο πολύ. Ή ακόμη χειρότερα, αν σβήσει δεν θα μπορείς καν να ακούσεις ράδιο ή να ανάψεις τον κλιματισμό.
Και η ζημιά; Τριψήφια, τετραψήφια, μπορεί και σημαντικό ποσοστό της τιμής που πλήρωσες για να αγοράσεις το αυτοκίνητο. Και μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Ή ποτέ. Εξάλλου πόσες οθόνες σου έχουν χαλάσει; Δεν είναι και κινητό να σου πέσει.
Τι κάνουμε λοιπόν στα μεταχειρισμένα; Κυνηγάμε το φουλ έξτρα ή το αποφεύγουμε; Εσύ τι λες και τι κάνεις;
.jpg)