Renault Captur: Σκληρό καρύδι

Το νέο μικρό crossover της Renault, που είχε ρόλο πλοηγού, έδειξε πως συνδυάζει με εξαιρετική μαεστρία την άνεση και την πρακτικότητα στην άσφαλτο με τις… άγριες διαθέσεις στο κακοτράχαλο.

Το Renault Captur ήταν από τους πιονέρους στην κατηγορία των μικρών crossover σημειώνοντας απίστευτη ευρωπαϊκή επιτυχία στις πωλήσεις. Το νέο έχει σαφώς πιο δύσκολο έργο μιας και ο ανταγωνισμός στην πιο hot κατηγορία έχει πολλαπλασιαστεί, και σε ποσότητα και σε ποιότητα. Η συνολική του όμως εικόνα στην off road πρόκληση του Auto Τρίτη έδειξε πως είναι έτοιμο για όλα. Με προσόντα την ισορροπημένη ανάρτηση και την μεγάλη απόσταση από το έδαφος (210 χλστ. χωρίς φορτίο), το Renault Captur ανέλαβε ρόλο πλοηγού ήδη από την αρχή ανοίγοντας ουσιαστικά δρόμο. Το γαλλικό μοντέλο σε γεμίζει με αυτοπεποίθηση όταν αφήνεις την άσφαλτο πίσω κι ας είναι δικίνητο. Η ανάρτηση έχει διαδρομή, δεν «κρεμάει» εύκολα, απορροφά εξαιρετικά τις ανωμαλίες και γρήγορα αφαιρεί την περισσότερη από τη, φυσιολογική, συστολή που έχεις βγαίνοντας στο βουνό. Ο χαρισματικός 1,3 TCe «αρπάει» αμέσως, η δε κομψή, πρακτική και, με όλα τα high-tech καλούδια της εποχής, καμπίνα διακρίνεται από μια ιδιαίτερα γεροδεμένη αίσθηση και στιβαρότητα. Το δε τιμόνι, με την ελαφριά αίσθηση, δεν περνά κραδασμούς στα χέρια του οδηγού και επιτρέπει ήπιους χειρισμούς. Στην άμμο το δραστικό ESP κόβει αρκετά την ταχύτητα και ψάχνεις το κουμπί απενεργοποίησης (φευ), αλλά τελικά δεν «κολλάς» εύκολα και αυτό μετράει. 

Αποτελεσματικό στην άσφαλτο
Επιστρέφοντας στη στοργική αγκαλιά της ασφάλτου, η αίσθηση για την ησυχία που επικρατεί στην καμπίνα τονίζεται με τα εξαιρετικά χαμηλά ντεσιμπέλ, που σε ταχύτητες ταξιδίου αντιστοιχούν ή είναι και λιγότερα από premium μικρομεσαίες προτάσεις. Το ελαφρύ τιμόνι αρχικά δεν εμπνέει, αλλά αν πιέσεις αναζητώντας το κάτι παραπάνω σε οδήγηση τότε η διαφορά σε σχέση με το Clio, που είναι η βάση, είναι ουσιαστικά ανυπόληπτη. Αν και στερείται μιας σπορτίφ προοπτικής, το Captur είναι άκρως αποτελεσματικό ακόμα και σε σβέλτο ρυθμό, τον οποίο επικουρεί και ο χαρισματικά «ζωντανός» κινητήρας με τα 130 άλογα και τα 240 Nm ροπής μόλις στις 1.600 σ.α.λ. Θετικότατος ο επιλογέας στο manual σαζμάν, αλλά και η αίσθηση των φρένων. Στα τελευταία μπορεί η παρουσία ταμπούρων πίσω να μην πείθει ως προδιαγραφή, στην πράξη όμως φρενάρουν δυνατά και αντέχουν. Μάλιστα στην απαιτητική κατάβαση του Διονύσου δεν έχασαν στο ελάχιστο την αποτελεσματικότητά τους.