Η αρχιτεκτονική της τροποποιημένης πλατφόρμας STLA που χρησιμοποιεί το Frontera βασίζεται στη γνωστή συνταγή με γόνατα ΜακΦέρσον και ημιάκαμπτο πίσω άξονα. Στο δρόμο το Frontera είναι αρκετά ευχάριστο με τη ρύθμιση της ανάρτησης να είναι σχετικά μαλακή για να ενισχύει τον άνετο οδηγικό χαρακτήρα του μοντέλου, κάτι που κάνει αποτελεσματικά στις περισσότερες των περιπτώσεων χωρίς μάλιστα να επιτρέπει «πλαδαρή» αίσθηση.
Η οδική του συμπεριφορά γενικότερα ικανοποιεί, με το αμάξωμα να μην γέρνει σημαντικά στην πίεση και να πατάει καλά στο δρόμο, ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις που δείχνει να μην είναι τόσο ραφιναρισμένο όσο θα ήθελες από αυτοκίνητο της κατηγορίας. Και αυτό προκύπτει τόσο από τη δυσκολία της ανάρτησης να αποσβέσει αποτελεσματικά τις έντονες ή διαδοχικές ανωμαλίες αλλά και από την μέτρια ποιότητα κύλισης και την ηχομόνωσή του. Καλύτερη επίδοση θα θέλαμε και από τα φρένα, τα οποία ακινητοποιούν το Frontera από τα 100 χλμ./ώρα σε 40,6 μ. με κάποια σημάδια κόπωσης σε διαδοχικά φρεναρίσματα.