Η Brembo προμηθεύει φρένα σε όλα τα μονοθέσια της F1 από το 1975.
Ανθρακονημάτινοι δίσκοι: Η παραγωγής τους θέλει τέσσερις μήνες.
Δαγκάνες και αεραγωγοί: εξατομίκευση και αεροδυναμικά κόλπα.
Τακάκια που δεν βγάζουν ούτε 900χλμ. και κόστος που ζαλίζει.
Η Brembo προμηθεύει φρένα σε όλα τα μονοθέσια της F1 από το 1975
Η Formula 1 είναι το απόλυτο πεδίο μάχης της μηχανολογίας. Σε έναν κόσμο όπου κάθε δέκατο του δευτερολέπτου μετράει, τα φρένα είναι εξίσου κρίσιμο στοιχείο με τους κινητήρες ή την αεροδυναμική. Από τα 330+ km/h πρέπει να φρενάρουν σε σχεδόν πλήρη στάση μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, με επιβραδύνσεις που ξεπερνούν τα 5G. Σε αυτή τη μάχη, υπάρχει ένας κοινός παίκτης για όλες τις ομάδες: η Brembo. Ο ιταλικός κολοσσός προμηθεύει φρένα σε όλα τα μονοθέσια της F1 από το 1975, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα συστήματα είναι ίδια.
Ανθρακονημάτινοι δίσκοι: Η παραγωγής τους θέλει τέσσερις μήνες
Η «καρδιά» κάθε φρένου της Formula 1 είναι οι δίσκοι από carbon–carbon υλικό. Σε αντίθεση με τα ατσάλινα ή carbon-ceramic φρένα των supercars, οι F1 δίσκοι είναι εξαιρετικά ελαφριοί — περίπου 50% ελαφρύτεροι από το σίδηρο — και αντέχουν σε θερμοκρασίες άνω των 982°C χωρίς να παραμορφώνονται. Η διαδικασία παραγωγής τους διαρκεί τέσσερις μήνες, περιλαμβάνοντας πλέξιμο στρωμάτων ανθρακονημάτων, καρβουνιζόμενα «ψήσιμα» στους 2.500°C και διάνοιξη εκατοντάδων οπών ψύξης με ακρίβεια.
Η απόδοσή τους είναι εκπληκτική: ο συντελεστής τριβής αγγίζει το 0,6 — σχεδόν διπλάσιος από αυτόν ενός συμβατικού δίσκου. Ωστόσο, τα φρένα αυτά λειτουργούν σωστά μόνο πάνω από 400°C, ενώ σε θερμοκρασίες άνω των 650°C αρχίζει η επιφανειακή οξείδωση, φθείροντας ταχύτατα το υλικό.
Ένας δίσκος κοστίζει 3.000 δολάρια, μια δαγκάνα πάνω από 5.000, και το συνολικό σύστημα φρένων για δύο μονοθέσια σε μια σεζόν φτάνει σε εκατομμύρια.
Δαγκάνες και αεραγωγοί: εξατομίκευση και αεροδυναμικά κόλπα
Η Brembo κατασκευάζει και τις δαγκάνες φρένων, οι οποίες μηχανουργούνται από συμπαγές αλουμίνιο για μέγιστη ακαμψία και ελάχιστο βάρος (2,5–3 kg). Εδώ όμως αρχίζει η διαφοροποίηση: κάθε ομάδα έχει δικό της σχέδιο, προσαρμοσμένο στο σασί και την ανάρτηση. Άλλες προτιμούν μικρότερο βάρος σε βάρος της ακαμψίας, άλλες το αντίθετο. Οι εμπρός δαγκάνες έχουν σχεδόν πάντα έξι πιστόνια, ενώ πίσω μπορεί να χρησιμοποιούνται τέσσερα για λόγους βάρους και απλότητας.
Τα brake ducts — οι αεραγωγοί ψύξης — είναι άλλο ένα πεδίο «πολέμου». Εκτός από το να ψύχουν τα φρένα, παίζουν τεράστιο ρόλο στην αεροδυναμική του μονοθεσίου, διαμορφώνοντας τη ροή αέρα γύρω από τους τροχούς και τον διαχύτη. Ένας έξυπνος σχεδιασμός δίνει πλεονέκτημα σε θερμοκρασία, φθορά και downforce, ενώ ένας κακός μπορεί να προκαλέσει drag και υπερθέρμανση.
Τακάκια που δεν βγάζουν ούτε 900χλμ. και κόστος που ζαλίζει
Τα τακάκια των F1 δεν μοιάζουν σε τίποτα με αυτά ενός συμβατικού αυτοκινήτου. Είναι κατασκευασμένα από ειδικό ανθρακούχο υλικό (CER), ικανά να αντέξουν θερμοκρασίες έως και 1.000°C και να «ζεσταθούν» σε λίγα δευτερόλεπτα, δίνοντας στον οδηγό άμεση αίσθηση και απόλυτο έλεγχο. Παρά την αντοχή τους, η διάρκεια ζωής τους είναι περιορισμένη — περίπου 885 km — και μέσα σε μια σεζόν, κάθε ομάδα καταναλώνει εκατοντάδες σετ.
Το κόστος είναι εξίσου εξωπραγματικό: ένας δίσκος κοστίζει περίπου 3.000 δολάρια, μια δαγκάνα πάνω από 5.000, και το συνολικό σύστημα φρένων για δύο μονοθέσια σε μια σεζόν φτάνει σε εκατομμύρια. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη τεχνολογία παραμένει αποκλειστικά για τα pits της F1 — ούτε καν τα hypercars δεν πλησιάζουν αυτά τα επίπεδα απόδοσης και κόστους.
