Υδροπνευματική is back;

Και τώρα θέλει να τον ξαναβρεί. Η υδροπνευματική ανάρτηση είναι το σήμα κατατεθέν της Citroen από την εποχή του Βάτραχου, της γνήσιας DS. Όμως η Citroen πάντοτε διατηρούσε το δικαίωμα να πετυχαίνει ξεχωριστά αποτελέσματα στο θέμα της ανάρτησης και με άλλες, πιο απλές και φθηνές λύσεις, όπως είχε κάνει με το 2CV. 

H Citroen λύγισε κάτω από το κόστος εξέλιξης και κατασκευής της υδροπνευματικής ανάρτησης, ειδικά με τόσους άλλους τομείς όπως η εξέλιξη αμαξωμάτων με υψηλή αντοχή στις δοκιμές παθητικής ασφάλειας, ή τους κινητήρες χαμηλών ρύπων. Μπορεί έτσι η GSA, το μικρομεσαίο μοντέλο της μάρκας πριν 30 χρόνια να είχε την υδροπνευματική ανάρτηση ως στάνταρ, σήμερα όμως τόσο εξελιγμένα μέρη δεν μπορεί να έχουν ούτε τα κορυφαία αυτοκίνητα της γκάμας της, ή αυτά της γκάμας της DS.

Μέχρι τώρα. Η Citroen επανέρχεται με την υδροπνευματική και δεν την θέλει απλά για τις μεγάλες εκδόσεις. Δεν είναι δηλαδή μόνο για τις DS, αλλά κυρίως για τα μοντέλα της Citroen. Με φόντο μάλιστα την ανασυγκρότηση της γκάμας της μάρκας που θέλει στα επόμενα δέκα χρόνια να έχει μόνο επτά (συν το C1) αμαξώματα από τα 14 που έχει σήμερα, αυτό σημαίνει πως η υδροπνευματική ανάρτηση θα είναι στάνταρ σε πολλά από τα απλά και φθηνά μοντέλα της μάρκας.

Όμως αξίζει τον κόπο; Μία μάρκα που έμφαση έχει στο παραδοσιακό, στο τίμιο, στο value for money και συνολικά στην «έξυπνη αγορά», γιατί χρειάζεται μία τόσο εξελιγμένη ανάρτηση; Θα κάνει κάτι τέτοιο τα μοντέλα της πιο έξυπνα; Σίγουρα. Θα τους δώσει περισσότερο value for money; Αναμφισβήτητα. Θα τα κάνει πιο τίμια ή παραδοσιακά. Φυσικά αφού θα είναι πιο κοντά στον γνήσιο χαρακτήρα της μάρκας. Το σημαντικότερο όμως είναι αλλού: Θα τα κάνει πιο ανταγωνιστικά απέναντι στην γερμανική λαίλαπα που σαρώνει τη μία κατηγορία μετά την άλλη;